Skip to main content

Συνέντευξη: Μέσα Μαζικῆς Ἐπικοινωνίας καί Ἐκκλησία

τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ἀπομαγνητοφωνημένη συνέντευξη τοῦ Σεβασμιωτάτου στόν δημοσιογράφο Κώστα Δαντίλη, τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας (Μάϊος 2014).


*


Δημοσιογράφος Κώστας Δαντίλης: Σεβασμιώτατε εὐλογεῖτε, τήν εὐχή σας!
Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Νά εἶστε καλά, ὁ Θεός μαζί σας!

Δημ.: Ἕνα δύσκολο θέμα θά συζητήσουμε, ὅπως αὐτό τῶν ΜΜΕ ἤ ἐπικοινωνίας καί δυσκολεύει νομίζω αὐτό περισσότερο ὅταν σχετίζεται καί μέ τήν Ἐκκλησία.
Ν.Ι.: Πράγματι τό θέμα αὐτό εἶναι πάρα πολύ δύσκολο, ὄχι μόνο γιά τά ΜΜΕ, ἀλλά γιά τό θέμα αὐτό πού εἴπατε, ὅτι σχετίζεται μέ τήν Ἐκκλησία. Εἶναι πολύ σοβαρό θέμα καί ὄχι μόνο γενικά τά ΜΜΕ, ἀλλά καί εἰδικά γιά τίς ἐκκλησιαστικές ἱστοσελίδες. Εἶναι πολύ δύσκολο θέμα.

Δημ.: Καί σχετίζεται βέβαια καί μέ τήν χρήση τῆς τεχνολογίας γενικότερα πού νομίζω ἐπιβαρύνεται ἡ κατάσταση, ἐάν τά δοῦμε ὅλα μαζί. Σέ τί ποσοστό ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος χρησιμοποιεῖ τά ἠλεκτρονικά μέσα καί μέ ποιό τρόπο;
Ν.Ι.: Δέν μπορῶ νά ἀπαντήσω στό ἐρώτημά σας αὐτό, δέν γνωρίζω τά ποσοστά πού ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τά κεντρικά της ὄργανα, στήν Ἀθήνα, στίς Ἱερές Μητροπόλεις, στίς Ἐνορίες στά Μοναστήρια, χρησιμοποιοῦν τά ἠλεκτρονικά μέσα, ἀλλά ἐκεῖνο πού μπορῶ νά σᾶς πῶ μετά σιγουριᾶς εἶναι ὅτι οἱ ἐκκλησιαστικοί παράγοντες σήμερα χρησιμοποιοῦν σύγχρονους τρόπους ἐπικοινωνίας γιά τήν καλή λειτουργία τῶν Γραφείων καί γιά νά ἔρχωνται σέ ἐπαφή μέ τούς ἀνθρώπους. Αὐτό βέβαια γίνεται μέ τήν μηχανοργάνωση τῶν Γραφείων, μέ τήν δημιουργία ραδιοφωνικῶν καί τηλεοπτικῶν Σταθμῶν, μέ τήν χρήση τοῦ διαδικτύου καί τίς ἱστοσελίδες, ἀκόμη καί τίς σελίδες κοινωνικῆς δικτύωσης. Καί ἐσεῖς ἔχετε καί ραδιόφωνο στήν Μητρόπολή σας.

 

Δέν μποροῦμε νά περιορίζουμε τήν ἐκκλησιαστική εἴδηση μόνο στό ἐξωτερικό ἐπίπεδο καί νά ἀρνούμαστε ἤ νά παραθεωροῦμε τόν μυστηριακό καί ἐσχατολογικό χαρακτήρα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.

 

Ἡ Ἐκκλησία τελικά εἶναι ἕνα πνευματικό νοσοκομεῖο καί, ὅπως κάθε νοσοκομεῖο διαθέτει γιατρούς, νοσηλευτές, φάρμακα, θεραπευτική ἀγωγή, ἀλλά ἔχει καί διοικητικές ὑπηρεσίες, γιά νά προγραμματίζεται ὅλο τό ἔργο, τό ἴδιο νομίζω γίνεται καί μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἀρκεῖ νά μή παραθεωρῆται ἡ θεραπευτική μέθοδος τῆς Ἐκκλησίας γιά μιά ἁπλῆ ἐνημέρωση, νά μή παραθεωρῆται τό μυστηριακό μέρος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί νά μήν τίθεται σέ προτεραιότητα τό μέσον καί νά ὑπονομεύωνται οἱ σκοποί τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ θέωσή του.

Δημ.: Εἶναι εὐδιάκριτα, Σεβασμιώτατε, αὐτά πιστεύετε;
Ν.Ι.: Νομίζω ναί, εἶναι εὐδιάκριτα. Σᾶς εἶπα τό παράδειγμα τοῦ νοσοκομείου. Ἔχουμε τό νοσοκομεῖο, ἔχουμε τούς γιατρούς, ἔχουμε τούς νοσηλευτές, ἔχουμε τή θεραπεία καί φυσικά ὑπάρχουν καί τά Γραφεῖα. Εἶναι εὐδιάκριτα. Δηλαδή οἱ ρόλοι εἶναι ἐντελῶς διαφορετικοί. Μπαίνει κανείς στό νοσοκομεῖο καί χρειάζεται νά χρησιμοποιήση ὅλους τούς τρόπους, γιά νά καταγραφῆ στά βιβλία κλπ, ἀλλά ἡ ἐργασία τήν ὁποίαν κάνουν οἱ γιατροί εἶναι κάτι ἄλλο, κάτι διαφορετικό.

Δημ.: Σωστή χρήση, λοιπόν, σωστή δοσολογία, ἄν μποροῦμε νά τό ποῦμε ἔτσι.
Ν.Ι.: Νομίζω ναί. Αὐτό πού εἴπατε εἶναι ἡ ἀλήθεια.

Δημ.: Ἀναφερθήκατε στό ξεκίνημα τῆς συζήτησής μας γιά τίς ἐκκλησιαστικές ἱστοσελίδες καί θά ἤθελα νά ρωτήσω. Τί μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἀποτελεῖ τελικά αὐτό πού λέμε ἐκκλησιαστική εἴδηση;
Ν.Ι.: Ὡς πρός τίς εἰδήσεις ἔχουν διατυπωθῆ πάρα πολλά. Συνήθως, σήμερα εἴδηση θεωρεῖται κάτι πού εἶναι δυσάρεστο, αὐτό πού λέμε οἱ κακές εἰδήσεις, αὐτό πού ξεφεύγει ἀπό τά συνηθισμένα καί τά ἐπαναλαμβανόμενα. Γιά παράδειγμα: Σήμερα θεωρεῖται εἴδηση γενικά ἡ συντριβή ἑνός ἀεροπλάνου καί ὄχι οἱ προσγειώσεις χιλιάδων ἀεροπλάνων τήν ἡμέρα. Ἔπειτα, σίγουρα κυρίως ἐπικρατεῖ ἡ νοοτροπία τῆς κατασκευῆς τῶν εἰδήσεων καί ὄχι ἡ συλλογή τῶν εἰδήσεων. Καί ὅπως ἔχει λεχθῆ, σήμερα «ἡ σύντομη ἀσύνδετη πληροφορία ἄρχισε νά ἀνταγωνίζεται τή σοβαρή ἀρθρογραφία».
Αὐτά ὡς πρός τήν εἴδηση, γενικά. Ὡς πρός τό θέμα τῆς διαφορᾶς μεταξύ τῆς «ἐκκλησιαστικῆς εἰδήσεως» καί τῶν ἄλλων εἰδήσεων πάλι ἐδῶ ὑφίσταται διαφορά. Γιά τήν Ἐκκλησία εἴδηση εἶναι ἡ ἀνταπόκριση τοῦ ἀνθρώπου στήν κλήση τοῦ Θεοῦ, ἡ μετάνοια καί ἡ ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων στό Θεό, ἡ ἔκρηξη πού γίνεται μέσα στόν χῶρο τῆς καρδιᾶς. Δηλαδή, ὁ Χριστός εἶπε: «Χαρά γίνεται ἐν οὐρανῷ ἐπί ἐνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι». Ὅμως, στά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως εἴδηση εἶναι οἱ πράξεις πού φαίνονται στόν ἐξωτερικό χῶρο καί δέν τούς ἐνδιαφέρει τό ἐσωτερικό, τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας.

 

Θεωρῶ ὅτι τό μεγάλο πρόβλημα τῆς Ἐκκλησίας σήμερα εἶναι νά θεωρηθῆ ἡ Ἐκκλησία μέρος τῆς κοινωνίας, καί μάλιστα τῆς πτωτικῆς κοινωνίας, τό νά ἐπιδιώκουν οἱ ποιμένες καί οἱ Χριστιανοί μόνον τήν κοινωνική καταξίωση καί τήν ὑστεροφημία.

 

Ἄς χρησιμοποιήσω πάλι αὐτό πού εἶπα καί προηγουμένως τό παράδειγμα τοῦ Νοσοκομείου, πού θεραπεύει τίς ἀσθένειες τοῦ σώματος τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ εἰδήσεις τῶν ΜΜΕ εἶναι ἡ ἀλλαγή διοίκησης τοῦ Νοσοκομείου, ὁ ἐγκαινιασμός μιᾶς νέας πτέρυγας τοῦ νοσοκομείου, ἡ ἔλλειψη τῶν κρεβατιῶν καί τῶν φαρμάκων, ἡ μείωση τοῦ ἰατρικοῦ καί τοῦ νοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ, καί δέν τούς ἐνδιαφέρει ὁ ἐσωτερικός πόνος τῶν ἀρρώστων ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου, ἀπό τόν πόνο καί τήν ἐγκατάλειψη τῶν συγγενῶν, ἀπό τήν μοναξιά τήν ὁποία ἀντιμετωπίζει ὁ ἄρρωστος καί τήν ἐνοχή.
Ἔτσι, λοιπόν, οἱ κατ’ ἐξοχήν ἐκκλησιαστικές εἰδήσεις εἶναι τό περιεχόμενο τοῦ βιβλίου τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, πού δείχνει τήν ἐπέκταση τῆς Ἐκκλησίας, τήν εἰσδοχή νέων μελῶν στήν Ἐκκλησία, τό κήρυγμα τῆς μετανοίας καί τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Δυστυχῶς, ὅμως, οἱ σύγχρονες ἐκκλησιαστικές εἰδήσεις ἐπηρεάζονται πολύ ἀπό τίς κοσμικές εἰδήσεις πού ἐξαντλοῦνται μόνο στήν ἐξωτερική δραστηριότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Δέν τό ἀποκλείω καί αὐτό, δέν μπορεῖ νά εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος δέν δέχομαι τό γίγνεσθαι, τό ἱστορικό καί κοινωνικό, δέν μποροῦμε νά φτάσουμε σέ ἕναν μανιχαϊσμό, ἀλλά δέν μποροῦμε νά περιορίζουμε τήν ἐκκλησιαστική εἴδηση μόνο στό ἐξωτερικό ἐπίπεδο καί νά ἀρνούμαστε ἤ νά παραθεωροῦμε τόν μυστηριακό καί ἐσχατολογικό χαρακτήρα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.

Δημ.: Νομίζω βάζετε μία διάσταση πού οἱ περισσότεροι ἀπό μᾶς ἴσως δέν τήν ἔχουμε συνδυάσει ἔτσι. Εἴπατε ὅτι εἴδηση ἐκκλησιαστικά εἶναι ἡ μετάνοια σέ ἀντίθεση μέ τό τί μπορεῖ νά ἀποτελέση εἴδηση γιά τά ΜΜΕ καί ἀναρωτιέμαι στό σημεῖο αὐτό ἐάν ἕνας ἐκ τῶν δύο πόλων χάνη τόν στόχο. Διότι ἐδῶ ἔχουμε διαφορετικό στόχο.
Ν.Ι.: Ὅπου ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἔχουν μιά σοβαρή σκέψη καί ἔχουν ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί ἐκκλησιαστική ζωή, διότι ἐκεῖνο τό ὁποῖο σήμερα λείπει στήν κοινωνία καί στήν Ἐκκλησία μας εἶναι τό σοβαρό ἐκκλησιαστικό φρόνημα, ἐκεῖνος λοιπόν ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά χρησιμοποιήση καί τό μέσον, ὁποιοδήποτε μέσον χρησιμοποιεῖ ἡ κοινωνία, χωρίς νά ἀλλοιώνεται ὁ σκοπός. Ἄρα, τό πρόβλημα εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος θά χειριστῆ τήν εἴδηση, τήν πληροφορία, καί θά τήν προσλάβη καί θά τήν μεταδώση. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τούς ἐκκλησιαστικούς σταθμούς καί γενικότερα τά ἐκκλησιαστικά μέσα ἐπικοινωνίας. Πρέπει νά δώσουμε προτεραιότητα στόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος χρησιμοποιεῖ τά μέσα αὐτά.

Δημ.: Ξεκάθαρος στόχος, λοιπόν. Νά μήν νερώνουμε τό κρασί μας ἤ νά μήν ἀλλοιώνουμε τά πράγματα.
Ν.Ι.: Ναί, διότι ὅλα αὐτά τά μέσα τά ὁποία μᾶς παρέχει ἡ τεχνολογία εἶναι μέσα, δέν μπορεῖ κανείς νά τά κατηγορήση. Ὅλα εἶναι δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, δηλαδή οἱ δυνάμεις πού ὑπάρχουν στή φύση, στήν κτίση, εἶναι δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. Δεχόμαστε τήν κτίση καί τά γεγονότα καί δοξάζουμε τόν Θεό, ὡς δῶρα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά δέν κυριαρχούμαστε ἀπό αὐτά, ἀλλά βλέπουμε βαθύτερα.

Δημ.: Πιστεύετε, Σεβασμιώτατε, ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος ἐκκοσμικεύσεως τῆς Ἐκκλησίας μέσα ἀπό τήν χρήση αὐτῶν τῶν μέσων;
Ν.Ι.: Ἐξαρτᾶται πῶς χρησιμοποιεῖ κανείς τά μέσα. Γιατί, ἄς ποῦμε ἡ ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας ἐνεδρεύει παντοῦ, ὅπως ἐπίσης ἐνεδρεύει παντοῦ καί ὁ κίνδυνος τῆς κοσμοθεωρίας ἤ τῆς ἰδεολογοποιήσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅπως καί ὁ κίνδυνος τῆς κοσμοφοβίας. Ὑπάρχουν τρεῖς κίνδυνοι, πού ἔχουν τήν λέξη κόσμος. Δηλαδή, εἶναι ἡ ἐκκοσμίκευση, ἡ κοσμοθεωρία καί ἡ κοσμοφοβία. Παντοῦ μπορεῖ νά ὑπάρχουν οἱ κίνδυνοι τῆς ἐκκοσμίκευσης, τῆς κοσμοθεωρίας καί τῆς κοσμοφοβίας. Γι’ αὐτό κάνουμε λόγο γιά τήν θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος πού θεραπεύεται ζῆ στόν κόσμο, στό ἱστορικό καί κοινωνικό γίγνεσθαι, χωρίς νά ξεχνᾶ τόν σκοπό του, πού εἶναι νά ἑνωθῆ μέ τόν Χριστό.

 

Ἡ στάση τῆς Ἐκκλησίας ἀπέναντι στά ΜΜΕ εἶναι ἡ ἴδια ἡ στάση της ἀπέναντι στόν πλοῦτο, τήν κοσμική δόξα, τά ὑλικά ἀγαθά. Ζοῦμε μέσα στόν κόσμο χωρίς νά γινόμαστε κόσμος, ζοῦμε στό παρόν χωρίς νά ταυτιζόμαστε μέ αὐτό, ἀλλά θεωροῦμε ὅτι εἴμαστε ταξιδιῶτες πρός τό πατρικό μας σπίτι, πού εἶναι ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Θεό.

 


Θεωρῶ ὅτι τό μεγάλο πρόβλημα τῆς Ἐκκλησίας σήμερα εἶναι νά θεωρηθῆ ἡ Ἐκκλησία μέρος τῆς κοινωνίας, καί μάλιστα τῆς πτωτικῆς κοινωνίας, τό νά ἐπιδιώκουν οἱ ποιμένες καί οἱ Χριστιανοί μόνον τήν κοινωνική καταξίωση καί τήν ὑστεροφημία. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει στούς Χριστιανούς: «Τό πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει», καί ἀλλοῦ γράφει: «οὐ γάρ ἔχομεν ᾦδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». Καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος συνιστᾶ στούς Χριστιανούς νά συμπεριφέρωνται ὡς ὁδίτες καί ὄχι ὡς πολίτες τοῦ κόσμου αὐτοῦ, γιατί ἡ πατρίδα μας εἶναι ὁ οὐρανός, ἐδῶ εἴμαστε ἁπλῶς ὁδοιπόροι πρός τήν πραγματική πατρίδα.
Ἔτσι, θεωρῶ ὅτι ἡ στάση τῆς Ἐκκλησίας ἀπέναντι στά ΜΜΕ εἶναι ἡ ἴδια ἡ στάση της ἀπέναντι στόν πλοῦτο, τήν κοσμική δόξα, τά ὑλικά ἀγαθά. Ζοῦμε μέσα στόν κόσμο χωρίς νά γινόμαστε κόσμος, ζοῦμε στό παρόν χωρίς νά ταυτιζόμαστε μέ αὐτό, ἀλλά θεωροῦμε ὅτι εἴμαστε ταξιδιῶτες πρός τό πατρικό μας σπίτι, πού εἶναι ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Θεό. Αὐτόν τόν σκοπό νομίζω πρέπει νά ἐκπληρώνουν καί τά ἐκκλησιαστικά ΜΜΕ, διαφορετικά ἐκκοσμικεύουν καί αὐτά τήν Ἐκκλησία.

Δημ.: Νομίζω ὅτι ὅλοι συμφωνοῦμε μαζί σας γιά αὐτόν τόν ξεκάθαρο σκοπό καί στόχο τῶν ἐκκλησιαστικῶν ΜΜΕ καί μέ βάση αὐτήν τήν τοποθέτηση πού κάνατε ἀναρωτιέμαι μήπως τελικά πολλές φορές ὡς Ἐκκλησία παρασυρόμαστε ἀπό τόν πιστό λαό, μέρος μᾶλλον τοῦ πιστοῦ λαοῦ, πού ξέρετε καμιά φορά θέλουμε νά εἴμαστε καί προοδευτικοί καί λίγο συντηρητικοί καί λίγο μοντέρνοι καί λίγο τῆς Ἐκκλησίας. Πιστεύετε ὅτι παρασυρόμαστε καμιά φορά;
Ν.Ι.: Νομίζω ναί. Γίνεται αὐτό, παρασυρόμαστε στήν νοοτροπία τοῦ κόσμου. Γι’ αὐτό εἴπαμε προηγουμένως χρειάζεται νά ἔχουμε ξεκάθαρο στόχο καί τοὐλάχιστο ὅσοι ἔχουμε τήν ὑπευθυνότητα γιά νά χειριζόμαστε αὐτά τά θέματα, νά ἔχουμε μιά πνευματική ἐλευθερία καί μιά σωστή στάση ἀπέναντι στό Θεό καί τήν Ἐκκλησία, νά ἔχουμε ἐκκλησιαστικό φρόνημα, ὁπότε τότε βάζουμε κάθε πράγμα στήν θέση του.

Δημ.: Σεβασμιώτατε, εἶστε πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Τύπου καί ΜΕ καί θέλω νά μοιραστῆτε λίγο τήν ἐμπειρία σας μαζί μέ τούς ἀκροατές μας. Κατά τήν γνώμη σας τά ΜΜΕ χρησιμοποιοῦν τήν Ἐκκλησία θετικά ἤ ἀρνητικά;
Ν.Ι.: Νομίζω γίνονται καί τά δύο. Δηλαδή αὐτό τό κατά πόσον χρησιμοποιοῦν τά Μέσα τήν Ἐκκλησία, θετικά ἤ ἀρνητικά, νομίζω ἐξαρτᾶται ἀπό τήν σοβαρότητα τῶν ὑπευθύνων, αὐτῶν δηλαδή πού χειρίζονται τά ΜΜΕ καί ἀπό τούς ἰδεολογικούς καί οἰκονομικούς τους σκοπούς. Δυστυχῶς, ὅταν ἡ Ἐκκλησία ἐκλαμβάνεται ὡς μιά μορφή κοινωνικῆς ἐξουσίας καί ὅταν οἱ ποιμένες εἰσέρχωνται μέσα στίς δομές τῆς κοινωνικῆς καί πολιτικῆς ἐξουσίας, τότε βέβαια, δέχονται καί ἰσχυρή κριτική ἀπό τήν νοοτροπία τοῦ κόσμου.

 

Ἡ ἐπίσκεψη ἑνός Ἀρχιερέως στήν Μητρόπολη καί ἡ συνάντηση μέ ἕναν ἄλλο Ἀρχιερέα, αὐτό εἶναι εἴδηση; Τό ὅτι ὁ κάθε Μητροπολίτης πηγαίνει σέ διάφορες ἐνορίες καί χωριά, αὐτό εἶναι εἴδηση πού πρέπει νά ἀπασχολῆ ὅλη τήν Ἐκκλησία;

 


Νομίζω οἱ ἐκκλησιαστικοί ραδιοφωνικοί καί τηλεοπτικοί Σταθμοί παίζουν ἕναν σημαντικό ρόλο σήμερα, ἀρκεῖ νά μήν ὑπονομεύουν τόν μυστηριακό καί ἐσχατολογικό χαρακτήρα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καί στό θέμα αὐτό παίζουν ρόλο οἱ ὑπεύθυνοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τό ὅλο ἔργο νά διοργανώνουν καί νά δίνουν τό περιεχόμενο αὐτῶν τῶν ἐκκλησιαστικῶν μέσων.

Δημ.: Σαφής προορισμός, λοιπόν, χωρίς νά λοξοκοιτᾶμε δεξιά καί ἀριστερά καί νά εἴμαστε ἐπικεντρωμένοι, ἔτσι ἀκριβῶς ὅπως τό εἴπατε, στόν ἐσχατολογικό χαρακτήρα, σέ αὐτήν τήν προοπτική.
Ν.Ι.: Καί τόν μυστηριακό, διότι, ὅπως εἶπα προηγουμένως γιά τίς ἐκκλησιαστικές εἰδήσεις, ἡ εἴδηση οὐσιαστικά μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι αὐτή ἡ ἐσωτερική ζωή τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, δηλαδή, ἡ ἀνατολή μέσα στόν ἄνθρωπο μιᾶς νέας ζωῆς. Αὐτό δέν τό βλέπουν συνήθως τά ΜΜΕ. Θά ἔλεγα δέν τό βλέπουν οὔτε καί οἱ σύγχρονες, ἄς ποῦμε, ἱστοσελίδες πού χρησιμοποιοῦν τόν ἐκκλησιαστικό χῶρο. Βλέπουν μόνον ἐξωτερικά τήν Ἑκκλησία. Καί γι’ αὐτό δημιουργοῦνται διάφοροι κίνδυνοι καί παγίδες μεγάλες.

Δημ.: Θέλω νά μιλήσουμε γιά τίς παγίδες πού κρύβονται στό διαδίκτυο, ἀλλά θέλω νά τό κάνουμε στήν συνέχεια αὐτό. Θά ἤθελα νά σᾶς ρωτήσω ἄν θυμᾶστε τό ξεκίνημα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ραδιοφώνου. Τίς προσπάθειες πού ἔκανε τότε ἡ Ἐκκλησία γιά ἐκκλησιαστικό ραδιόφωνο.
Ν.Ι.: Ναί, ἤμουνα καί μέλος αὐτῆς τῆς Ἐπιτροπῆς, τοὐλάχιστον ἀπό ὅ,τι ξέρω ἀπό τόν σταθμό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δέν ξέρω ἄν ἡ ἐκκλησία Πειραιῶς ξεκίνησε πρίν ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος...

Δημ.: Προηγεῖται κατά ἕνα ἑξάμηνο περίπου.
Ν.Ι.: Πάντως αὐτό νομίζω ἦταν τό 1989, κάπου τόν Μάρτιο, πού ἤμουν καί μέλος στήν κατάρτιση τοῦ προγράμματος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σταθμοῦ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ὑπῆρχε μεγάλος ζῆλος καί μεγάλη ἀγάπη γιά τήν ἐνημέρωση καί γινόταν βέβαια κάπως περισσότερο ἐρασιτεχνικά. Καί ἤμουν καί μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ προγράμματος καί τῆς διοργανώσεως τοῦ σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, διότι τότε ὑπηρετοῦσα ὡς ἱεροκήρυξ στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν, ἀλλά ταυτόχρονα ἤμουν καί ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς ἀναπληρωματικό μέλος στόν Ἐθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, πού ἀσχολούμασταν καί γενικότερα μέ ὅλα τά ΜΜΕ. Καί γνώριζα τό ὅλο πρόβλημα καί πῶς κινοῦνται καί τά ΜΜΕ καί τά ἐκκλησιαστικά.
Τώρα, βέβαια, ἔχουν ἀλλάξει τά πράγματα, γιατί πέρα ἀπό τούς σταθμούς τούς ἐκκλησιαστικούς, πού νομίζω, δέν ξέρω ἄν κάνω λάθος καί ἄν κάνω λάθος διορθῶστε με, ὅτι ὅπου ὑπάρχουν στίς Μητροπόλεις τηλεοπτικοί σταθμοί, ὅπως εἶναι ἐδῶ στήν Πάτρα κλπ. καί ραδιοφωνικοί σταθμοί, νομίζω κατά τό μᾶλλον ἤ ἦττον γίνεται σοβαρό καί ὑπεύθυνο ἔργο. Ἐκεῖ πού ὑπάρχει τό πρόβλημα εἶναι ὅπου ὑπάρχουν ἐκκλησιαστικοί σταθμοί πού ἱδρύονται ἀπό διάφορα μέλη, ἀπό Χριστιανούς, ἀπό ἀνεξάρτητους ναούς, μονές, χωρίς τήν ἄδεια ἐπισήμων ἐκκλησιαστικῶν ἀρχῶν, ἐκεῖ δέν ξέρω τί γίνεται, ἔχω πολύ μεγάλη ἀμφισβήτηση γιά αὐτό τό ἔργο τό ὁποῖο παρέχουν καί μεγάλο προβληματισμό.

Δημ.: Εἶναι ἴσως καί αὐτό πού εἴπατε πρίν ὅτι, ἐάν κάποιος θέλη νά χάση τόν σκοπό καί τόν στόχο αὐτῆς τῆς πράξης. Ἡ ἵδρυση τότε, ἔτσι ὅπως μᾶς τό περιγράψατε ὡς μέλος τῶν τότε Ἐπιτροπῶν, δέν ἦταν κάτι παράτολμο; Ἐγώ, ἄς ποῦμε θυμᾶμαι ὡς παιδί, ὅταν πρωτοξεκίνησε ἡ Πειραϊκή Ἐκκλησία, ἤμουνα στίς τελευταῖες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ τότε, καί θυμᾶμαι ὡς παιδάκι νά λένε ὅτι ὁ Πειραιῶς, ὁ τότε Πειραιῶς Καλλίνικος, πάει νά κάνη μιά τρέλλα, τί πάει νά κάνη, ποῦ θά στηριχθῆ αὐτό ἐγχείρημα; Τό ἴδιο ἀργότερα συνέβη καί μέ τόν ραδιοφωνικό σταθμό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Παρόμοια ἦταν τά σχόλια. Ἦταν μιά τρέλλα τῆς ἐποχῆς;
Ν.Ι.: Ναί, ὅταν κανείς κάνη κάτι καινούργιο, φαίνεται ὡς τρέλλα, δηλαδή, ὅταν δημιουργῆται κάτι διαφορετικό ἀπό τό κατεστημένο τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Ἦταν πράγματι τρελλό, ὅταν ξεκινάη κανείς χωρίς οὐσιαστικά μέσα καί θά ἔλεγα καί χωρίς πείρα. Γιατί ἀπό ὅ,τι γνωρίζω ἀπό τόν ραδιοφωνικό σταθμό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τότε εἴχαμε προσλάβει 1-2 τεχνικούς καί εἴχαμε παρακαλέσει τούς κατηχητές καί τίς κατηχήτριες νά βοηθήσουν ἐθελοντικά. Καί πράγματι βοηθοῦσαν σημαντικά. Φυσικά ἦταν στήν ἀρχή τό πράγμα, πήγαινε λίγο ἐρασιτεχνικά, σιγά σιγά ἄρχισε νά βελτιώνεται. Καί κάθε τί τό ὁποῖο εἶναι καινούργιο φαίνεται κάτι τό τρελλό. Ἀλλά νομίζω ὅτι, ὅταν ἀξιοποιῆται σωστά, προσφέρει. Προσφέρει γιά τούς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ταξιδεύουν καί ἀκοῦνε ραδιόφωνο, γιά τούς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι εἶναι ἄρρωστοι στά νοσοκομεῖα, στά σπίτια τους. Ξέρω καί ὁ σταθμός τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀκούγονται ἀπό ἀνθρώπους πού ἔχουν μοναξιά τό βράδυ, τήν νύχτα πού δέν μποροῦν νά κοιμηθοῦν, ἐπειδή ὑπάρχει τό νυχτερινό πρόγραμμα. Νομίζω εἶναι μιά μεγάλη προσφορά, ἀρκεῖ νά προσέχουν οἱ παραγωγοί. Γιατί, δυστυχῶς, ὑπάρχουν διάφορα ρεύματα θεολογικά καί ἐκκλησιαστικά μέσα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, διάφορα ρεύματα πού ξεκινᾶνε ἀπό τόν πιό συντηρητικό μέχρι ἄς ποῦμε τόν πιό προοδευτικό καί, δυστυχῶς, ὅλα αὐτά περνοῦν μέσα καί ἀπό τούς ἐκκλησιαστικούς σταθμούς. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή νά μήν ἀλλοιώνεται τό μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας.

Δημ.: Εἶναι πολύ σημαντικό αὐτό πού λέτε καί θά πρέπει νά τό προσέχουμε ὅλοι μας καί νά τό ἔχουμε κατά νοῦ ὅλοι μας, ὅτι γίνεται ἱεραποστολή οὐσιαστικά μέσα ἀπό τό ἐκκλησιαστικό ραδιόφωνο καί ἀπό τά ἐκκλησιαστικά λοιπά ἔντυπα. Στό Συνέδριο στήν Θεσσαλονίκη πού συζητήσαμε τό θέμα αὐτό κάποια στιγμή ἀκούστηκε ἀπό τήν ἐκπρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φινλανδίας ὅτι ὑπῆρχε στήν ἀρχή ὁ φόβος, ὅταν ξεκίνησε ἐκεῖ τό ἐκκλησιαστικό ραδιόφωνο, τῆς ἀπομάκρυνσης τῶν πιστῶν ἀπό τήν Ἐκκλησία.
Ν.Ι.: Ἐννοεῖτε ἀπό τόν ναό;
Δημ.: Ἡ φυσική παρουσία, ναί. Ἀπό τήν μετοχή στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ὑπῆρξε ὁ φόβος, ἀφοῦ μπορῶ νά ἀκούσω τήν θεία Λειτουργία γιατί νά πάω στόν ναό. Ὑπάρχει κάτι ἀντίστοιχο πιστεύετε σέ μᾶς;
Ν.Ι.: Δέν ξέρω ἄν ὑπῆρχε τέτοιο πράγμα ἐδῶ. Νομίζω ἀπό τήν ἀρχή ἔγινε ἕνα ξεκαθάρισμα.Ὑπῆρχε μία τέτοια ἀντίληψη, ἀλλά ἀπό τήν ἀρχή τό ξεκαθαρίσαμε, ὅτι φυσικά δέν μπορεῖ νά διασπᾶται ἡ λατρευτική ζωή. Δηλαδή, τό κέντρο εἶναι ἡ ἐκκλησία, ὁ ἱερός ναός. Κανείς πηγαίνει ἐκεῖ, συμμετέχει μέ τούς ἄλλους ἀδελφούς του στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Αὐτό εἶναι ἕνα μυστήριο, δέν εἶναι μιά ἀτομική προσευχή. Καί, βεβαίως, ὅταν κάποιος πῆ ὅτι δέν θά πάω στόν ναό, καλύτερα μέσα στό σπίτι μου, ξυπνάω τό πρωΐ κάθομαι στήν καρέκλα μου καί ἀκούω ἤ βλέπω, δέν εἶναι σωστό, διότι διασπᾶται ἡ εὐχαριστιακή κοινωνία. Νομίζω ὅτι τώρα ἔχει ξεκαθαριστῆ τό θέμα, δέν τό ἀντιμετωπίζουμε ἔτσι.

 

Τά σύγχρονα ἠλεκτρονικά μέσα εἶναι πάντοτε ἐργαλεῖα καί ἐξαρτᾶται ἀπό τήν χρήση τους, πού σημαίνει ἔχουν θετικά ἤ ἀρνητικά ἀποτελέσματα. ... ὅταν αὐτά τεθοῦν ὡς βοηθητικά στήν διοργάνωση τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου καί στήν ἀπόκτηση τῶν ἱστορικῶν καί κοινωνικῶν γνώσεων, τότε κινοῦνται σέ θετική κατεύθυνση.

 

Θεωρῶ μέ τήν συζήτηση πού κάναμε τότε, ἡ μετάδοση τῆς θείας Λειτουργίας μέ τό ραδιόφωνο, μέ τήν τηλεόραση, δίνει ἕνα νόημα καί κάποια προοπτική, προσφέρει κάτι στούς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι εἶναι κατάκοιτοι ἤ στά νοσοκομεῖα, εἶναι μέσα στό σπίτι καί δέν μποροῦν νά βγοῦν. Φυσικά, ὅταν κάποιος λέη δέν πάω στήν ἐκκλησία, κάθομαι στό σπίτι καί τά ἀκούω ἀπό τό σπίτι μου, εἶναι αὐτό πού σᾶς εἶπα προηγουμένως, ὅτι διασπᾶται, ὑπονομεύεται ὁ μυστηριακός καί ἐσχατολογικός χαρακτήρας τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Δέν νομίζω τώρα κάποιος νά τό ἐκλαμβάνει ἔτσι.

Δημ.: Εἶναι σάν αὐτό πού λένε πολλοί μέ τήν ἐξομολόγηση. Ἐγώ δέν πάω στόν παπά νά ἐξομολογηθῶ, τά λέω στήν εἰκόνα.
Ν.Ι.: Ναί, βεβαίως δέν μπορεῖ νά τό διασπάση κανείς. Ἐδῶ δέν εἶναι ἁπλῶς πηγαίνει κανείς στόν ἱερό ναό. Μπαίνει μέσα στό μυστήριο, συνυπάρχει μαζί μέ τούς πιστούς, μέ τά ἄλλα ἀδέλφια του. Λέει κάπου ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὅτι, ὅταν γίνεται ἡ θεία Λειτουργία συνερχόμαστε καί ἀποτελοῦμε τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Χρησιμοποιεῖ μιά πολύ ὡραία εἰκόνα καί λέει: «Ἐάν, Χριστιανοί μου, δέν ἐκκλησιάζεστε τότε ἀφήνετε γυμνή τήν Ἐκκλησία». Σάν νά εἶναι ἕνας ἄνθρωπος γυμνός καί γίνεται θέατρο στούς ἄλλους, πού τόν βλέπουνε γυμνό. Αὐτό τί ἔννοια ἔχει; Ἔχει τήν ἔννοια ὅτι πηγαίνουμε στόν ναό γιά νά συναντήσουμε καί τόν ἀδελφό μας, ὄχι μόνο τόν Θεό, ἀλλά καί τόν ἀδελφό, διότι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὄχι τό μυστικό, ὅπως συνήθως λένε Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά τό πραγματικό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Καί πηγαίνουμε, συνερχόμαστε καί ἔχουμε ἐπικοινωνία μέ τόν Χριστό καί δι’ Αὐτοῦ μέ τόν Τριαδικό Θεό καί τήν ὅλη Ἐκκλησία. Ταὐτόχρονα συναντοῦμε καί τούς ἀδελφούς μας. Καί αὐτό ἔχει πολύ μεγάλη σημασία.

Δημ.: Εἶστε ἕνας ἐκ τῶν ἐμπειροτέρων Ἱεραρχῶν σέ σχέση μέ τό θέμα τῶν ΜΜΕ καί θά ἤθελα νά ρωτήσω ἐάν κάποια στιγμή βρεθήκατε πρό δυσάρεστων ἐκπλήξεων, ἄλλα νά ἔχετε δηλώσει, ἄλλα νά ἔχετε πεῖ καί νά ἔχουν παρερμηνευτῆ.
Ν.Ι.: Βεβαίως, αὐτό εἶναι τό συνηθισμένο. 

Δημ.: Τό συνηθισμένο λέτε.

Ν.Ι.: Συνηθισμένο εἶναι αὐτό. Ὄχι ἄλλα νά ἔχη κανείς δηλώσει καί ἄλλα νά ἔχη πεῖ, ὅταν τοῦ παίρνουν συνέντευξη τά λέει, ἀλλά τό συνηθισμένο πού γίνεται, εἶναι νά ἐρωτᾶται κανείς ἀπό ἕναν δημοσιογράφο, νά ἀπαντᾶ ἐπί 2,3,5 λεπτά ἤ περισσότερο καί νά προκαλῆται νά ἀπαντήση, καί φυσικά, ὅταν πρόκειται τήν δήλωσή του νά τήν δημοσιεύσουν πρέπει νά τήν δημοσιεύσουν σέ 20 δευτερόλεπτα, τό πολύ-πολύ πηγαίνει στά 30 δευτερόλεπτα, παραπάνω στίς εἰδήσεις δέν δίνουνε χρόνο. Ὁπότε κόβουν ἕνα κομμάτι καί μία φράση τήν ὁποία θέλουν καί τήν ἀπομονώνουν ἀπό τά προηγούμενα καί τά ἑπόμενα καί αὐτό ἐνδεχομένως μπορεῖ νά μή γίνεται μέ σκοπιμότητα, ἀλλά ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος παίρνει τήν εἴδηση, παίρνει καί τόν ἐνδιαφέρει μόνον ἐκεῖνο τό κομμάτι καί τό βάζει. Γι’ αὐτό καί, ὅταν θέλη κανείς νά κάνη μιά δήλωση νομίζω, τό ξέρει πάρα πολύ καλά, θά κάνη μιά δήλωση γιά 20 δευτερόλεπτα. Θά φροντίση, θά σκεφτῆ τί θέλει νά πῆ, ποιό μήνυμα νά πῆ γιά νά μήν πλατιάζη, γιατί ὅταν πλατιάζη τότε δημιουργεῖ διαφόρους κινδύνους, δηλαδή νά παραποιηθῆ ἤ νά περικοπῆ ἡ δήλωση καί νά παρουσιασθῆ κάτι ἄλλο διαφορετικό.

Δημ.: Νά περάσουμε σιγά σιγά στίς παγίδες πού κρύβονται στό διαδίκτυο. Ποιές εἶναι οἱ παγίδες πού κρύβονται στό διαδίκτυο; Τί θά πρέπει νά προσέχουμε γενικότερα;
Ν.Ι.: Κατ’ ἀρχήν πρέπει νά πῶ ὅτι τά γεγονότα ἀπό μόνα τους εἶναι ἀ-νόητα, (στερητικό α + νόημα), δηλαδή δέν ἔχουν νόημα αὐτά κατ’ ἐξοχήν τά γεγονότα, αὐτά καθ’ ἑαυτά. Ἐκεῖνος πού μεταφέρει τήν εἴδηση, τά νοηματοδοτεῖ, καί ἐξαρτᾶται ἀπό τήν πνευματική κατάσταση καί τήν ὡριμότητα τῶν ἀποδεκτῶν τῆς πληροφορίας νά τά δεχθοῦν κατάλληλα. Δηλαδή, αὐτός πού μεταφέρει τήν εἴδηση καί τήν προβάλλει, κάνει ἐπιλογή καί κωδικοποιεῖ τά γεγονότα μέ τόν δικό του τρόπο σκέψης, καί αὐτός πού δέχεται τήν εἴδηση ἀποκωδικοποιεῖ τά γεγονότα, ἀνάλογα μέ τούς δικούς του κώδικες. Ἔτσι, ὅλος ὁ τρόπος μετάδοσης τῆς πληροφορίας διαφοροποιεῖται ἀπό ἄνθρωπο σέ ἄνθρωπο.
Πάντως, οἱ εἰδικοί ἔχουν ὑπογραμμίσει τίς παγίδες τοῦ διαδικτύου. Πρώτη εἶναι ἡ ἐξάρτηση, τό νά ταυτίζωνται οἱ ἄνθρωποι ἀπόλυτα μέ τά σύγχρονα μέσα ἐπικοινωνίας, γι’ αὐτό καί γίνεται λόγος γιά μηχανισμούς ἀλλοτρίωσης, γιά «τοξικές οὐσίες», γιά «ναρκωτικά μέ μπρίζα». Δεύτερη παγίδα εἶναι ἡ ψευδαίσθηση τῆς ἐπικοινωνίας, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἐνυπάρχει ὁ πειρασμός τῆς μόνωσης. Τρίτη παγίδα εἶναι τό νά περνοῦν μέσα ἀπό τό διαδίκτυο ἰδέες καί νοοτροπίες πού εἶναι ξένες πρός τήν ἐκκλησιαστική μας παράδοση, νά ἐπηρεαζόμαστε δηλαδή στόν τρόπο σκέψεως καί ζωῆς.
Καί θά σᾶς πῶ κάτι πού νομίζω εἶναι πάρα πολύ σημαντικό καί θά ἔπρεπε νά γίνη μιά εὐρύτερη ἀνάλυση. Θά τό πῶ πάρα πολύ σύντομα καί ὅσο μπορῶ πολύ συγκροτημένα καί ἰσορροπημένα.
Τό χειρότερο εἶναι, ὅταν ὁ χῶρος τοῦ διαδικτύου, πού ἀσχολεῖται μέ τήν Ἐκκλησία, γίνεται χῶρος ὀπαδοποιήσεως τῶν Κληρικῶν, τῶν Ἐπισκόπων καί τῶν Χριστιανῶν, γίνεται ὁ διαχωρισμός τῶν ἀνθρώπων σέ ὁμάδες καί ὀπαδούς, ἡ διάσπαση τῆς ἐκκλησιολογίας, δηλαδή ἡ ὑπονόμευση τῆς Ἐνορίας καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, ὅταν ἡ σχέση μεταξύ ποιμένος καί τῶν ποιμαινομένων καταστρατηγῆται, καί πολλά ἄλλα πράγματα. Θά τό πῶ, ἄν μοῦ ἐπιτρέπετε, μέ ἕναν τρόπο, δηλαδή, αὐτό γίνεται κατά ἀμφίδρομη κίνηση. Ὅσοι ἔχουν ἐκκλησιαστικές ἱστοσελίδες εἶναι δυνατόν νά ἐκμεταλλεύωνται τίς ἐγγενεῖς ἀδυναμίες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου, γιά νά ἀσκοῦν μιά ἰδιαίτερη ἐξουσία, ἀλλά καί διάφοροι ἄρρωστοι ποιμένες εἶναι δυνατόν νά χρησιμοποιοῦν τίς ἐκκλησιαστικές ἱστοσελίδες γιά δικούς τους λόγους.
Βέβαια, ὅλο αὐτό πρέπει νά τό δοῦμε κάτω ἀπό δύο προοπτικές. Ἡ πρώτη, ὅτι τά σύγχρονα ἠλεκτρονικά μέσα εἶναι πάντοτε ἐργαλεῖα καί ἐξαρτᾶται ἀπό τήν χρήση τους, πού σημαίνει ἔχουν θετικά ἤ ἀρνητικά ἀποτελέσματα. Ἡ δεύτερη, ὅτι, ὅταν αὐτά τεθοῦν ὡς βοηθητικά στήν διοργάνωση τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου καί στήν ἀπόκτηση τῶν ἱστορικῶν καί κοινωνικῶν γνώσεων, τότε κινοῦνται σέ θετική κατεύθυνση. Ὁπότε καί ἐδῶ τό βάρος, ὅπως ἔλεγα προηγουμένως, πέφτει στά κατάλληλα πρόσωπα πού χρησιμοποιοῦν ὅλα ὅσα ἔχουν σχέση μέ τήν κτίση.

Δημ.: Σαφής προσανατολισμός, λοιπόν, σωστή χρήση, πνευματικότητα ἔτσι ὅπως ἀκριβῶς μᾶς τήν περιγράψατε καί ὅλα τελικά, νά ἔχουμε στό μυαλό μας, νά γίνωνται πρός δόξαν Θεοῦ, κάθε μας σκέψη καί κάθε μας κίνηση στήν καθημερινότητά μας, πόσο μᾶλλον ὅταν χειριζόμαστε τέτοιου εἴδους –ἐντός ἐκτός εἰσαγωγικῶν– μέσα ἐπικίνδυνα, ἄς μοῦ ἐπιτραπῆ ὁ ὅρος.
Ν.Ι.: Αὐτό πού λέτε εἶναι πάρα πολύ σωστό, δηλαδή ὅλα νά γίνωνται γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί νά μή γίνωνται γιά τά πάθη μας. Γιατί βλέπει κανείς, ἰδίως στόν χῶρο τοῦ διαδικτύου, τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἱστοσελίδων, ἄς ποῦμε παρουσιάζεται ἕνα γεγονός ὡς γεγονός πού εἶναι ψευτογεγονός. Δηλαδή, ἡ ἐπίσκεψη ἑνός Ἀρχιερέως στήν Μητρόπολη καί ἡ συνάντηση μέ ἕναν ἄλλο Ἀρχιερέα, αὐτό εἶναι εἴδηση; Τό ὅτι ὁ κάθε Μητροπολίτης πηγαίνει σέ διάφορες ἐνορίες καί χωριά, αὐτό εἶναι εἴδηση πού πρέπει νά ἀπασχολῆ ὅλη τήν Ἐκκλησία; Τό ὅτι πῆγα καί λειτούργησα σέ ἕνα χωριό καί ἔκανα μιά ἀκολουθία τοῦ ἑσπερινοῦ καί εἶπα ἁπλῶς μιά σκέψη, αὐτό εἶναι ἕνα θέμα πού πρέπει νά ἀπασχολῆ ὅλη τήν Ἐκκλησία, ὅλη τήν Ὀρθοδοξία; Πρέπει νά περνοῦν θέματα πού εἶναι πάρα πολύ σοβαρά.
Καί ἐδῶ γίνεται αὐτό πού σᾶς εἶπα πρίν, μιά διάσπαση. Γιατί μπορεῖ σέ μιά Μητρόπολη γιά παράδειγμα, νά γίνεται ἕνα πολύ σοβαρό ἔργο, συγκεκριμένα μιά Κυριακή, πού δέν μεταδίδεται, καί μιά μικρή δήλωση σέ ἕνα κήρυγμα πού ἔκανε κάποιος ἱερέας καί κάποιος Ἐπίσκοπος σέ ἕνα χωριό νά περνάη σάν ἕνα μεγάλο γεγονός. Καί ὅταν γίνεται αὐτό μέσα ἀπό ἰδιοτέλεια καί ἀπό προσπάθεια ὀπαδοποιήσεως Χριστιανῶν, Κληρικῶν κλπ. τότε δημιουργεῖ πάρα πολλά ἀρνητικά ἀποτελέσματα.

Δημ.: Σεβασμιώτατε, νομίζω ὅτι ἀγγίξαμε τόν πυρήνα, τήν οὐσία αὐτῆς τῆς συζήτησης καί μέ τήν τελευταία σας τοποθέτηση θά ἤθελα νά σᾶς εὐχαριστήσω θερμότατα γιά τά ὅσα ἐνδιαφέροντα μᾶς εἴπατε. Κρατᾶμε καί ὑπογραμμίζουμε τό ὅτι θά πρέπει νά εἴμαστε σέ τέτοια πνευματική κατάσταση καί νά ἐνεργοῦμε πάντοτε πρός δόξαν Θεοῦ μέ τήν πνευματικότητα, ἔτσι ἀκριβῶς ὅπως μᾶς τήν περιγράψατε μέ αὐτόν τόν τρόπο σκέψης. Εὐχαριστοῦμε θερμότατα γιά αὐτήν τήν ἐπικοινωνία.
Ν.Ι.: Καί ἐγώ εὐχαριστῶ, νά εἶστε καλά. Ὁ Θεός μαζί σας. Καλή ἐπιτυχία στό ἔργο σας.

.

  • Προβολές: 2986