Γεγονότα καί Σχόλια: Ὁ κατεργασμένος φανατισμός τῶν ἀθέων - Δράσεις τοῦ ἀδόκιμου νοῦ

Ὁ κατεργασμένος φανατισμός τῶν ἀθέων

Ὁ Ντίντριχ Μπρίγκεμαν εἶναι ἕνας νέος Γερμανός σκηνοθέτης, παπαδοπαίδι, κατά δήλωσή του, ὁ ὁποῖος τώρα πλέον δέν μπορεῖ νά πιστέψη… Ὁμολογεῖ ὅμως ὅτι δέν ξέρει ἄν αὐτή ἡ ἀπιστία του τοῦ ἔχει βγεῖ σέ καλό, διότι ὅπως εἶπε σέ συνέντευξή του: «οἱ ἔρευνες δείχνουν πώς οἱ ἄνθρωποι πού πιστεύουν πολύ καί προσεύχονται εἶναι πιό ὑγιεῖς, χαρούμενοι καί ζοῦν περισσότερο».

Ἡ συνέντευξη δόθηκε μέ ἀφορμή τήν παρουσίαση μιᾶς τελευταίας ταινίας του, πού ἔχει τίτλο: «Οἱ σταθμοί τοῦ σταυροῦ», μέ τήν ὁποία ἐπιχειρεῖ κριτική τῆς «βαθιᾶς θρησκευτικότητας» πού ἐμφανίζεται σέ ὁρισμένες καθολικές οἰκογένειες τῆς Γερμανίας, μέ ἐπιδράσεις πουριτανικές. Περιεχόμενο τῆς ταινίας, σύμφωνα μέ μιά δημοσιογραφική περιγραφή, εἶναι ἡ ἱστορία τῆς δεκατετράχρονης κόρης μιᾶς τέτοιας οἰκογένειας, ἡ ὁποία «ἀποφασίζει νά ἀκολουθήσει τόν μαρτυρικό δρόμο τοῦ Ἰησοῦ». Τά περιστατικά καί τά πρόσωπα πού ἀποτελοῦν τούς βασικούς ἄξονες τῆς ἱστορίας, ὁ σκηνοθέτης τά «πραγματεύεται μέ σοβαρότητα ἀλλά καί λεπτή εἰρωνεία»(Αἰμ. Χαρμπής, Καθημερινή 28.9.2014).

Ἡ λεπτή εἰρωνεία δείχνει τήν ἀποστασιοποίηση τοῦ σκηνοθέτη ἀπό τήν παράδοση μέ τήν ὁποία ἔχει ζυμωθῆ καί ἡ δική του ζωή. Εἶναι ἀξιοπρόσεκτη πάντως ἡ ἄποψή του γιά τόν φανατισμό γύρω ἀπό τήν πίστη. Λέει: «Ὁ φονταμενταλισμός σήμερα παίρνει πάλι μορφή μέ τό Ἰσλαμικό Κράτος καί τίς ἐξελίξεις πού ὅλοι γνωρίζουμε ἤ τίς ἀντιλήψεις πού ἐπικρατοῦν σέ ἄλλες, θρησκευτικά φορτισμένες, περιοχές τοῦ κόσμου. Ὅμως δέν ἔχει νά κάνει μόνο μέ τόν θρησκευτικό φανατισμό. Ὑπάρχουν ἐπίσης ὁμάδες φανατικῶν ἀθέων, οἱ ὁποῖοι συμπεριφέρονται οὐσιαστικά μέ τόν ἴδιο τρόπο».

Μέ τήν ἔκφραση «θρησκευτικά φορτισμένες περιοχές» ὑπονοεῖ ὅτι ὁ ἴδιος ζῆ σέ μιά θρησκευτικά ἀποφορτισμένη περιοχή, στήν ὁποία ὑπάρχει νομοθετικά κατοχυρωμένη θρησκευτική ἐλευθερία, ἀλλά μέσα στό πλαίσιό της ἔχει τήν ἄνεση νά ἐκδηλώνεται ὁ φανατισμός τῶν ἀθέων. Ἕνας σκληρός φανατισμός, ὄχι προφανῶς μέ τήν μορφή τοῦ ἀκατέργαστου τῶν Τζιχαντιστῶν, ἀλλά μέ πολλές ἄλλες μορφές, κατεργασμένες, πού ταιριάζουν στήν εὐγένεια τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου.

Δράσεις τοῦ ἀδόκιμου νοῦ

Ὡς «ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ» ζοῦμε ὅταν μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας ἤ μέ τίς λανθασμένες ἀντιλήψεις μας γιά τόν Θεό, εἴμαστε χωρισμένοι ἀπό τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ, πού μεταδίδεται στούς ἀνθρώπους διά τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ λανθασμένη θεολογία ἤ ἡ ἀδιαφορία γιά τήν γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀλλοιώνει τήν ζωή, τήν διαφθείρει. Κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο, σέ ὅσους «οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα» (Ρωμ. 1, 28).

Στίς μέρες μας ἡ ἀθεότητα τοῦ «ἀδόκιμου νοῦ» μέ τόν κατεργασμένο φανατισμό της ἀλλοιώνει νομοθεσίες, ἀγνοεῖ τήν φύση καί ἀνατρέπει ἰατρικά δεδομένα. Γιά παράδειγμα: «Ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1980, ἡ ὁμοφυλοφιλία σταδιακά “ἀποϊατρικοποιήθηκε”, καθώς ὁ χαρακτηρισμός της ὡς “νόσου” θεωρήθηκε ἀπό τά ὁμοφυλοφιλικά κινήματα ὡς νέο στίγμα. Ἡ διεθνής σύγχρονη προσπάθεια νομιμοποίησης τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς φυσιολογικῆς πρακτικῆς δέν βασίζεται σέ ἐπιστημονικά ἰατρικά δεδομένα, ἀλλά σέ “φιλοσοφικά-κοινωνικά” δεδομένα καί ἰσχυρές πολιτικές πιέσεις». (Καλλιόπη Προκοπάκη, Ψυχίατρος, alopsis.gr)

Ἡ ἴδια Ψυχίατρος ἰσχυρίζεται ὅτι ἀντίστοιχη προσπάθεια γίνεται «νά χαλαρώσουν τά κριτήρια Σεξουαλικῆς Κακοποίησης γιά τούς ὁμοφυλόφιλους/ἀμφίφυλους ἀνηλίκους», μέ προφανῆ στόχο τήν νομιμοποίηση τῆς παιδοφιλίας-παιδεραστίας.
Σημεῖα τῶν καιρῶν.
π.Θ.Α.Β.