Προσευχὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τοὺς Κληρικούς.

Ζούμε σε μια εποχή που λέγονται και γράφονται πολλά γύρω από την Εκκλησία, τους Αρχιερείς και τους Κληρικούς γενικότερα. Ξεχνούμε όμως να κάνουμε κάτι καλύτερο, δηλαδή να προσευχόμαστε για την Εκκλησία και ιδιαιτέρως για τους Αρχιερείς. Και αυτό γιατί, δυστυχώς, επηρεασμένοι από το κοσμικό πνεύμα νομίζουμε ότι όλα τα ζητήματα λύνονται μόνο με αγώνες και ανθρωποκεντρικές ενέργειες.

Ενθυμούμαι ότι κάποια ευλαβής κυρία κάθε ημέρα προσευχόταν για τους Πατριάρχες, τους Αρχιερείς, τους Ιερείς, τους Μοναχούς, τους Ιεραποστόλους, για να τους ενισχύη ο Θεός στο έργο και την αποστολή τους. Πράγματι, μεγάλη ανάγκη έχουν όλοι όσοι εργάζονται στον αμπελώνα του Κυρίου, άλλοι για να ενισχύονται στον αγώνα τους, άλλοι για να υπομένουν τις συκοφαντίες και τους διωγμούς, άλλοι για να μετανοούν και να ποιμαίνουν το ποίμνιο, όπως το θέλει η εκκλησιαστική παράδοση κ.λπ.

Τελευταία κάποιος μου έστειλε μια προσευχή την οποία συνέταξε ο αείμνηστος Αρχιμ. π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, για όλους τους Χριστιανούς, κυρίως για την Εκκλησία και τους ποιμένας. Στην συνέχεια θα την παραθέσουμε και παρακαλούμε όλους τους αναγνώστας να προσεύχονται με τα λόγια της ευχής αυτής για την ειρήνη της Εκκλησίας και την ωφέλεια των Κληρικών.

Ν.Ι.

Κύριε ο Θεός ημών, ο μέγας και φοβερός και ένδοξος, ο φυλάσσων το έλεός Σου και την διαθήκην Σου τοις αγαπώσί Σε και φυλάσσουσι τα Σά προστάγματα, ευχαριστούμέν Σοι υπέρ των φανερών και αφανών Σου ευεργεσιών των εις ημάς γεγενημένων. Δεόμεθά σου, Κύριε, ρύσαι ημάς και λύτρωσαι, ότι πολλά τοις νόμοις Σου αφρόνως προσεπταίσαμεν και εκολλήθη η γαστήρ ημών εις γήν ιλύος. Εγενήθημεν ωσεί σκεύη απολωλότα, και ηκούσαμεν ψόγον πολλών παροικούντων κυκλόθεν. Διό παρακαλούμεν Σε, φιλάνθρωπε Δέσποτα, ύψωσον κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων, και κατάπεμψον εφ’ ημάς το μέγα Σου έλεος. Μη παραδώς, Μονογενές Λόγε του Θεού, την Εκκλησίαν Σου, ήν περιεποιήσω τω Τιμίω Αίματί Σου, δέρεσθαι υπό ανέμων και σαλεύεσθαι υπό κυμάτων. Ειπέ ούν, Κύριε, τη μαινομένη κατ’ αυτής θαλάσση των παθών του κόσμου “σιώπα, πεφίμωσο”· επιτίμησον δε τοις ανέμοις και ποίησον γαλήνην, ίνα γαληνώς ποντοπορή και αταράχως η θεία Ολκάς Σου. Δός δή, φιλεύσπλαγχνε Κύριε, και τοις αγίοις Σου Αρχιερεύσι και Ιερεύσιν, ούς Πνεύμα το Πανάγιον ποιμαίνειν έθετο την επί γης στρατευομένην Εκκλησίαν Σου, χάριν συνέσεως εις το διανοείσθαι και πράττειν τα ευάρεστά Σοι και τω μυστικώ Σου Σώματι συμφέροντα. Σύ τοίνυν, Ιησού Χριστέ, κυβέρνησον και δίδαξον και φώτισον αυτούς του αγαπάν υπέρ τα πρόσκαιρα την δόξαν Σου την άφθαρτον· υπέρ τα όρια των γεηρών Επισκοπών και Ενοριών αυτών, οράν την αμετάθετόν Σου Βασιλείαν, ήν από καταβολής κόσμου ητοίμασας πάσι τοις αγαπώσι Σε. Δός αυτοίς, Κύριε, εν φίλτρου αγαπάν παροξυσμώ τον τίμιον λαόν Σου, αεί δ’ ετοίμους είναι και την κεφαλήν αποτμηθήναι υπέρ του ποιμνίου εαυτών, κατά το Σόν υπόδειγμα. Χρημάτων, Άγιε, και δόξης, ποίησον αυτούς υπερφρονείν και φιλοπτώχους είναι, ελκύων άμα προς τον Ουρανόν το φρόνημα αυτών. Έτι δεόμεθά Σου, Κύριε, φώτισον αυτών τα όμματα· συνέτισον την διάνοιαν· ταπείνωσον την καρδίαν· τους οφθαλμούς αυτών άγνισον και απόστρεψον του μη βλέπειν των υλαίων την ματαιότητα· ευόδωσον δε πάντας ημάς του διανύσαι την στενήν οδόν και τεθλιμμένην, ίνα εν τοις Σκηνώμασι τοις Ουρανίοις καταπαύσωμεν της δόξης Σου, και σύν τοις Αγγέλοις Σου και Αρχαγγέλοις άδωμεν άσμα καινόν και πανευφρόσυνον Σοί τω Δεσπότη και Αγίω Λυτρωτή ημών, σύν τω Ανάρχω Σου Πατρί και τω Ζωοποιώ Σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους ατελευτήτους αιώνας. Αμήν