Skip to main content

Γεγονότα καὶ Σχόλια: «Ἐναλλακτικό» καί «πρόοδος» - Ὁ ρεαλισμός τῆς παραδόσεώς μας

«Ἐναλλακτικό» καί «πρόοδος»

Καί οἱ «προοδευτικοί» ἄρχισαν νά χαρακτηρίζονται παρελθοντολόγοι. Ἄλλωστε οἱ πολλοί ἀπό αὐτούς μεγάλωσαν, χωρίς νά ἀλλάξουν ἤ νά ἐμπλουτίσουν τόν ἐννιολογικό ὁπλισμό τους. Κάποιοι βρίσκονται ἀκόμη στόν Μάη τοῦ 1968 ἤ στίς αὐλές τοῦ Πολυτεχνείου τοῦ 1974. Ἀγκυλωμένοι σέ μιά ἐπαναστατικότητα πού ἔχασε τόν ἀντίπαλό της. Προσηλωμένοι σέ ἕναν προοδευτισμό χωρίς ἀνακαινιστικό περιεχόμενο, μᾶλλον χωρίς καθόλου νοηματικό περιεχόμενο. Πρόοδος σέ κενό νοήματος.

Διαβάζουμε: «Γιά λόγους πού προφανῶς ἔχουν νά κάνουν μέ τόν ἐθισμό στήν παρελθοντολογία πού διαπερνᾶ σέ ὑπερβολικές δόσεις τόν τόπο αὐτόν, ἡ “πρόοδος” λανθασμένα ταυτίζεται μέ τό “ἐναλλακτικό” ἤ τίς διαδικασίες αὐτές πού θέτουν σέ εὐθεία ἀμφισβήτηση τό ὑφιστάμενο status quo»(Σ.Ν.Λίτσας, Τό Βῆμα, 7.10.2018).

Ὡς «ἐναλλακτικό», στό πεδίο τῆς πολιτικῆς, τῶν «κοινωνικῶν ἀγώνων» ἤ καί τῆς τέχνης, χαρακτηρίζεται ὅ,τι «προκύπτει στό πλαίσιο τῆς ἀμφισβήτησης ἤ τῆς προσπάθειας διαφορετικῆς προσέγγισης καθιερωμένων, τυποποιημένων, παλαιῶν μορφῶν ἤ δομῶν»(Μπαμπινιώτης). Δηλαδή, γενικεύοντας τήν ἄποψη τοῦ ἀρθρογράφου, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἡ ἀμφισβήτηση παραδοσιακῶν δομῶν τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἡ «καθιερωμένη» ὡς πράξη προοδευτική, συνιστᾶ στίς μέρες μας παρελθοντολογία. Γιά νά μή φθάνουμε ὅμως σέ γενικεύσεις πού εὐνοοῦν τήν στασιμότητα ἐξηγεῖ στήν συνέχεια ὁ ἀρθρογράφος: «Οἱ φορεῖς τῆς λανθασμένης αὐτῆς θέσης», τῆς ταύτισης δηλαδή τῆς «προόδου» μέ τό «ἐναλλακτικό», «προφανῶς ἀγνοοῦν ὅτι ἡ “πρόοδος” στήν πολιτική ἐφαρμογή ἐμπεριέχει τή δυναμική τῆς ἀλλαγῆς, τῆς κινητικότητας, τῆς ἀνάγκης γιά δομικές μεταβολές ἤ γιά τήν ἐνίσχυση τοῦ ὑφιστάμενου ἐπιτυχημένου μοντέλου, πάντοτε μέ γνώμονα τήν ἐπίτευξη τῆς ἀτομικῆς ἤ τῆς συλλογικῆς εὐτυχίας».

Ὁ ρεαλισμός τῆς παραδόσεώς μας

Ἡ ἄποψη πού διατυπώθηκε προηγουμένως εἶναι μιά συνετή πολιτική ἄποψη, ἀλλά πολύ γενική, ἀφοῦ χωρᾶ μέσα της τά πάντα, ὅλα τά καλά καί ὅλα τά ἀντίθετά τους. Σημειώνει ὁ ἀρθρογράφος: «Ἀσφαλῶς ἡ ἔννοια καί ἡ δυναμική τῆς “προόδου” ἀναφέρεται σέ ὅλες τίς πτυχές τῆς δημόσιας καί ἰδιωτικῆς σφαίρας». Ἄρα ἀφορᾶ καί τό νόημα τῆς ζωῆς, πού παρακάμπτεται, δέν ἀγγίζεται, ἀλλά ἐν τούτοις κακοποιεῖται ἀπό πολλές «ἐφαρμογές τῆς πολιτικῆς» στίς μέρες μας. Καί ἡ διατύπωση τοῦ ἀρθρογράφου: «προοδευτικός εἶναι ὁ πολιτικός πού μιλᾶ τή γλώσσα τοῦ ρεαλισμοῦ καί ὄχι τῆς σοφιστείας», ἔχει μιά γενικότητα καί «ὕποπτη» ἀσάφεια, γιατί ὁ ρεαλισμός προϋποθέτει τήν γνώση τῶν πραγμάτων, ἐν προκειμένῳ τήν βαθιά γνώση τοῦ ἀνθρώπου σέ ὅλες τίς φανερές καί τίς ἀσπροσπέλαστες πτυχές τῆς ὕπαρξής του. Ὁ ρεαλισμός εἶναι ἕνας ρομαντικός στόχος.

Ὁ πολιτικός δέν διαχειρίζεται ἄψυχα καί ἄβουλα πράγματα, χωρίς λογική, χωρίς θυμό, χωρίς ἐπιθυμία μέ ὅλες τίς καλές καί τίς στρεβλές κινήσεις τους. Ρόλος του εἶναι νά βοηθήσῃ στήν ἐξυγίανση τοῦ ὅλου ἀνθρώπου. Στήν φυσική του πορεία κατά τό νόημα τῆς ὕπαρξής του.

Ἡ διατύπωση τοῦ ἀρθρογράφου: «Προοδευτικός εἶναι ὁ πολιτικός χῶρος πού προετοιμάζει τήν κοινωνία γιά τά θετικά ὀφέλη τῶν μεταβολῶν πού ἔρχονται καί ὄχι αὐτός πού κρύβεται πίσω ἀπό ἱστορικά γεγονότα πού ἔλαβαν χώρα σέ ἕναν ἄλλο αἰώνα» ἔχει μιά ἐπίφαση ρεαλισμοῦ μέ ἀσαφῆ στόχευση, ἀφοῦ ὅλα τά ἱστορικά γεγονότα δέν εὐνοοῦν τήν στασιμότητα.

Πάντως, γιά τόν σαφῆ θεολογικό ρεαλισμό τῆς παραδόσεώς μας, προοδευτικός πολιτικός εἶναι αὐτός πού δέν ἐμποδίζει τήν ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου στήν ἀτελεύτητη πορεία του πρός τόν Θεό, τό «ἄκρως ἐφετόν», τόν ὄντως Ὄντα.
π.Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

  • Προβολές: 2261