Skip to main content

Ἐκδήλωση γιά τήν Ἀμπελακιώτισσα

Εκδήλωση για την ΑμπελακιώτισσαΤην Κυριακή 15 Μαρτίου στήν Παπαχαραλάμπειο Αἴθουσα δόθηκε διάλεξη μέ θέμα: “Παναγία Ἀμπελακιώτισσα, Ἱερή Κιβωτός τῆς Αἰτωλίας”. Τήν διάλεξη ὀργάνωσε ὁ Σύλλογος “Φίλοι του Μοναστηριοῦ τῆς Παναγίας τῆς Ἀμπελακιώτισσας”. Ὁ πρόεδρος τοῦ Συλλόγου κ. Χρῆστος Μοῦρτος προλόγισε τήν διάλεξη, τοποθετώντας τήν στήν προοπτική της εὐαισθητοποιήσεως τῶν χριστιανῶν, καί δή τῶν Ρουμελιωτῶν, γιά τό μέλλον τοῦ Μοναστηριοῦ, “τήν ἐπάνδρωση, ἀναπαλαίωση καί ἐπαναλειτουργία τού”. Καί αὐτή ἡ προσπάθεια εὐαισθητοποίησης γίνεται ἐκ μέρους τῶν μελῶν τοῦ Συλλόγου, γιατί πιστεύουν ὅτι τό Ὀρθόδοξο Μοναστήρι εἶναι πράγματι ἕνας “φάρος πού φωτίζει τόν δρόμο τῆς κοινωνίας μας”.

Ὁμιλητῆς ἦταν ὁ κ. Χαράλαμπος Χαραλαμπόπουλος, δάσκαλος, δικηγόρος, λογοτέχνης καί ἱστορικός, πρόεδρος τῆς Ἑταιρείας Ναυπακτιακῶν Μελετῶν, “ἐκλεκτό τέκνο τῆς Ναυπακτίας”, σύμφωνα μέ τόν χαρακτηρισμό τοῦ Σεβασμιωτάτου.

Ὁ κ. Χαραλαμπόπουλος, μέ τίς περιγραφές του καί τά στοιχεῖα πού παρέθεσε, ζωντάνεψε τήν ἱστορία τοῦ Μοναστηριοῦ, τῆς “Ἱερῆς Κιβωτοῦ τῆς Ναυπακτίας καί τῶν γύρω περιοχών”, Σ’ αὐτήν τήν Κιβωτό “περικλείονται καί συντηροῦνται μνῆμες μιᾶς πολύχρονης ζωῆς, πολύπαθης καί στερημένης. Οἱ θυσίες, ἡ ἱστορία μας, οἱ παραδόσεις μας, τά ὁράματα καί τά ἰδανικά μας μαζί μέ ἱερά κειμήλια ἀνυπολόγιστης θρησκευτικῆς καί ἱστορικῆς ἀξίας διαφυλάσσονται ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ στό Μοναστήρι, ὅπου ὁ ἁπλός πιστός εὕρισκε καταφυγή καί ἐλπίδα”. Ζωντάνεψε τήν ἱστορία τοῦ Μοναστηριοῦ πού “μέ τήν ἐπίνευση τῆς θείας πρόνοιας καί τήν ἀγάπη καί τήν φροντίδα τοῦ περιγύρου τοῦ στέκει γιά ἀρκετές ἐκατονταετίες ἀκλόνητο, ὄρθιο, ἄλλοτε φάρος λαμπερός καί ἄλλοτε χωρίς λάμψη, ἕτοιμος ὅμως ν’ ἀνάψη, κόντρα στίς μπόρες καί τούς κατατρεγμούς”.

Ὁ κ. Χαραλαμπόπουλος παρουσίασε τήν ἱστορία τοῦ Μοναστηριοῦ χωρισμένη σέ τέσσερις περιόδους.

Τήν πρώτη περίοδο τοποθέτησε ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ Μοναστηριοῦ, πού συνδέεται μέ τήν θαυματουργική εὕρεση τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Ἀμπελακιώτισσας τήν 15η Αὐγούστου 1455, μέχρι τίς ἀρχές τοῦ 18ου αἰῶνος, ὅπου παρουσιάζονται καί τά πρῶτα ἔγγραφα. Ἡ δεύτερη περίοδος περιλαμβάνει τόν 18ο αἰώνα, περίοδος ἀκμῆς τοῦ Μοναστηριοῦ. Ἡ τρίτη περίοδος περιλαμβάνει τόν 19ο αἰώνα, καί χαρακτηρίζεται “ἀπό τήν σκληρή σατραπεία τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ, τήν Ἐπανάσταση τοῦ ’21, τήν ἀντιμοναστική καί γενικότερα ἀντιεκκλησιαστική πολιτική τοῦ Ὄθωνα καί τήν Μεταοθωνική συνταγματική μεταβολή”. Τέλος ὁ κ. Χαραλαμπόπουλος παρουσίασε τήν 4η περίοδο τῆς ἱστορίας τοῦ Μοναστηριοῦ, δηλαδή ἀπ’ τίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰώνα μέχρι τίς ἡμέρες μας.

Δέν παρέλειψε ἐπίσης νά ἀναφερθεῖ λεπτομερεικά καί στήν θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας, στό ἱερό λείψανο τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου, καθώς καί στά ἄλλα κειμήλια τοῦ Μοναστηριοῦ.

Μετά τήν διάλεξη, βυζαντινή χορωδία ὑπό τήν διεύθυνση τοῦ κ. Σπύρου Μπελαβγένη ἔψαλε ἐκκλησιαστικούς ὕμνους.

Τήν διάλεξη ἔκλεισε ὁ Μητροπολίτης μας, εὐχαριστώντας καί ἐπαινώντας τόν Σύλλογο καί τόν Πρόεδρό του γιά τίς προσπάθειές τους, καί τόν ὁμιλητή γιά τόν ζῆλο καί τήν ἀγάπη του γιά τήν παράδοση καί τήν περιοχή μας. Τόνισε τήν σημασία τῆς παραδόσεως, ἡ ὁποία εἶναι ὁ πραγματικός θησαυρός, καί ἡ ὁποία δημιουργεῖ καί τά ἐξωτερικά γνωρίσματα τοῦ πολιτισμοῦ. Ὑπογράμμισε ἐπίσης τήν μεγάλη σημασία τῶν ὀρθοδόξων Μοναστηριῶν καί κατά τήν διάρκεια τῶν δύσκολων χρόνων τῆς σκλαβιᾶς, ἀλλά καί κατά τήν σημερινή ἐποχή. Εἶδε ἐπίσης τήν σημερινή παρακμή τοῦ Μοναστηριοῦ ὡς ἀποτέλεσμα κυρίως δύο παραγόντων: α) τῆς ἀλλοίωσης τῆς παράδοσης, καί β) τῆς ἐρήμωσης τῆς ὀρεινῆς Ναυπακτίας.

Ἀναφέρθηκε ἐπίσης στίς προσπάθειες τῆς Μητροπόλεως, τῆς Διαχειριστικῆς Ἐπιτροπῆς καί τοῦ Συλλόγου πρός τήν κατεύθυνση τῆς συντήρησης καί ἀναπαλαίωσης τῆς Ι. Μονῆς, καθώς καί στήν ἐπισκευή καί ἀσφαλτόστρωση τοῦ δρόμου πού θά ἑνώνη τήν Ναύπακτο μέ τά δύο ἱστορικά Μοναστήρια τῆς Ἀμπελακιώτισσας καί τοῦ Προυσοῦ. Ἐξέφρασε τέλος τήν πίστη του στόν Θεό, τήν Παναγία, τόν Ἅγιο Πολύκαρπο, ὅτι θά “ἐμπνεύσουν νέους ἀνθρώπους γιά νά μονάσουν, ὥστε τό Μοναστήρι αὐτό νά γίνη πάλι κέντρο τῆς Ὀρεινῆς Ναυπακτίας, πού θά προσελκύση τόν κόσμο...”.

Ν.Γ.

  • Προβολές: 2652