Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἀκατάλληλο παιδαγωγικό ὑλικό - Πολιτική μεταφυσική

Ἀκατάλληλο παιδαγωγικό ὑλικό

Στίς ἀρχές Μαΐου καταγράψαμε σέ ἠλεκτρονικό μέσο τόν ἀκόλουθο σχολιασμό:

«Δυσθήρατη ἡ ἀλήθεια. Δυσθήρατο τὸ ἀγαθό. Ὅταν ἀπὸ περιέργεια ἢ κοινωνικὴ φιλομάθεια ἢ ἀκηδία παρακολουθήση κανεὶς πολιτικὴ συζήτηση στὴν τηλεόραση, καταλαβαίνει καλὰ τὸ πόσο πρέπει νά ἐλέγχη τοὺς λογισμοὺς ποὺ εἰσβάλλουν ἀπὸ ἔξω στὴν διάνοιά του. Διότι εἶναι πολὺ εὔκολο νά καταλήξη (ζαλισμένος) στὰ ἐρωτήματα: Στήν πολιτικὴ ζωὴ τῆς πατρίδας μας τελικὰ, τί ἐστὶν ἀλήθεια ἤ τὶ ἐστὶν ἀγαθόν;».

Βλέποντας μάλιστα τήν ἀπροκάλυπτη προσπάθεια τῶν συζητητῶν νά πῇ ὁ καθένας τόν τελευταῖο λόγο, νά πῇ ἐπιθετικά τήν δική του «ἀλήθεια», κι ἄς εἶναι σέ κάποιες περιπτώσεις (γιά ὅσους, τουλάχιστον, διατηροῦν ἐν λειτουργίᾳ τήν κοινή λογική) αὐταπόδεικτο ψέμα, συμπληρώσαμε: «Εἶναι τραγικὸ νά ξέρης ὅτι ξέρουν πώς ξέρεις, ὅτι θέλουν νά σὲ παραπλανήσουν!».

Οἱ πολιτικές συζητήσεις στήν τηλεόραση θά ἔπρεπε νά εἶναι σχολεῖο δημοκρατίας, σχολεῖο πολιτικοῦ ἤθους, ἀκόμη, μάθημα διαλεκτικῆς ἤ ἀποδεικτικῆς διαδικασίας. Σέ κάποιες περιπτώσεις (μᾶλλον εὐάριθμες) πρέπει νά ὁμολογήσουμε ὅτι εἶναι. Σέ πολλές ἄλλες ὅμως, μᾶλλον θά ἔπρεπε πρίν ἀπό τήν συζήτηση νά ὑπάρχῃ ἡ προειδοποίηση «ἀκατάλληλο γιά ἀνηλίκους», κι ἄς μήν τίς παρακολουθῇ κανείς ἀπό τούς ἀνηλίκους, ἀφοῦ δέν τίς καταλαβαίνουν καί δέν τούς ἑλκύουν.

Ἡ προειδοποίηση ἁπλῶς θά ἔδειχνε ὅτι ὡς πολιτεία καί ὡς κοινωνία καταλαβαίνουμε τήν παιδαγωγική σημασία πού ἔχουν οἱ συζητήσεις αὐτῶν πού θέλουν νά κυβερνήσουν τήν πατρίδα μας.

Πολιτική μεταφυσική

Μετά τίς εὐρωεκλογές τά πράγματα φαίνεται ὅτι κινοῦνται σέ ἠρεμότερα νερά. Στίς συζητήσεις τό βάρος πέφτει στά προγράμματα, στίς ἐξαγγελίες τῶν κομμάτων γιά τό μέλλον τῆς πατρίδας μας, κυρίως στόν τομέα τῆς οἰκονομίας. Σ’ αὐτές τίς συζητήσεις (ὅσο κι ἄν οἱ πολλοί ἀποτάσσονται τήν μεταφυσική) θεωροῦμε ὅτι ἀναδύεται μιά θρησκευτική ποιότητα τοῦ πολιτικοῦ λόγου, μιά κοσμική θρησκευτικότητα, πού δέν ἔχει καμμιά σχέση μέ τόν Θεό, οὔτε φυσικά μέ τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά μέ τίς ὑποσχέσεις μιᾶς μελλοντικῆς εὐδαιμονίας, οἱ ὁποῖες ἀπαιτοῦν μόνο πίστη, χωρίς σοβαρά ἐρείσματα σέ ἐμπειρικά δεδομένα.

Συνήθως τά κόμματα, μέ θεμέλιο τίς ἰδεολογικές ἀρχές τους, προσπαθοῦν νά συγκροτήσουν ὡς πρόγραμμά τους τούς πόθους τοῦ λαοῦ, ὁρίζοντας ὡς στόχους τῆς κυβερνητικῆς πολιτικῆς τους ὅ,τι εἶναι στόν λαό πιό ἐπιθυμητό. Οὐσιαστικά λειτουργεῖ ἕνας κοσμικός μεσσιανισμός, ἕνας προφητισμός ὑλικῆς εὐδαιμονίας.

Πιστεύουμε ὅτι αὐτά πού ἔλεγε ὁ Φόϋερμπαχ γιά τήν θρησκεία ἔχουν ἐφαρμογή μᾶλλον στήν πολιτική (κυρίως στούς λαϊκιστές πολιτικούς) καί ὄχι στήν Ἐκκλησία. Δηλαδή, ὅπως ὁ Φόϋρμπαχ θεωροῦσε ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἡ ἐξιδανίκευση τῶν ἀνθρώπινων πόθων, ἔτσι καί οἱ λαϊκιστές πολιτικοί, πάσης κατευθύνσεως, προβάλλουν ὡς πρόγραμμά τους τούς πόθους τῶν ψηφοφόρων, ἀπό τούς ὁποίους ἀπαιτοῦν πίστη, χωρίς ἐγγυήσεις, γιά «ἀπόλαυση μελλόντων ἀγαθῶν».

Ὅμως στήν Ἐκκλησία ἰσχύουν ἄλλες ἀρχές· «γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος»(Ψαλμός 33ος)· «μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν»(Ματθ. 11, 29) καί ὁ «ἀκούων καί πιστεύων» «εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν».(Ἰωάν. 5,24). Ἡ μέλλουσα ζωή, ἡ ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς, ἡ χρηστότητα τοῦ Κυρίου προαπολαμβάνονται ἀπό τώρα. Ἐγγύηση τῶν μελλόντων εἶναι τά «ἤδη κεχαρισμέν[α] ἡμῖν ἀγαθ[ά]».

π.Θ.Α.Β.