Ἀπό τήν ἱστορία στήν Ἐκκλησιαστική ἱστορία (video)

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

(Ἀπομαγνητοφωνημένο κήρυγμα κατά τόν ἑσπερινό τῆς Ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ἁγίου Καλλινίκου Ἐδέσσης, 14 Ὀκτωβρίου 2020)

Μπορεῖτε νά ἀκούσετε τό κήρυγμα τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ - ΕΔΩ

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Ἐδέσσης Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ,
Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,
Τίμιον Πρεσβυτέριον, Χριστοῦ Διακονία,
Μοναχοί καί Μοναχές,
Ἄρχοντες τοῦ λαοῦ,
περιούσιε λαέ τοῦ Κυρίου,

1. Εὐχαριστίες καί τιμή

Θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω ἐκ βάθους καρδίας τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ καί ἀγαπητό ἐν Χριστῷ ἀδελφό, κατ' ἀρχάς γιά τά καλά λόγια τά ὁποῖα εἶπε προηγουμένως καί εὐχαρίστησε ὅλους καί τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἰδιαιτέρως τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο. Καί θά ἤθελα νά πῶ δημοσίως ὅτι βεβαίως κάναμε πολλά καί ἐμεῖς, ἀλλά ἐκεῖνο πού ἔχει πολύ μεγάλη σημασία εἶναι ἡ μαρτυρία τήν ὁποία ἔδωσε ὁ Μητροπολίτης αὐτοῦ τοῦ τόπου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἐδέσσης Ἰωήλ, γιατί ἕνα ἀπό τά ἀπαραίτητα στοιχεῖα τῆς ἁγιοκατατάξεως ἑνός ἀνθρώπου εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος τοῦ τόπου νά ἐπιβεβαιώνη τήν μαρτυρία τοῦ λαοῦ, ὅτι αὐτός ὁ συγκεκριμένος Χριστιανός ἤ Ἐπίσκοπος πράγματι εἶναι ἅγιος καί μπορεῖ νά καταταγῆ στήν χορεία τῶν Ἁγίων.

Εὐχαριστῶ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ἐδέσσης, κατά δεύτερον λόγο διότι μέ ἐτίμησε σήμερα ἐνώπιον σοφῶν καί πεπειραμένων Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νά ἵσταμαι ἐπί τοῦ θρόνου αὐτοῦ καί νά ἐκφωνήσω τόν λόγο τῆς ἡμέρας.

Θέλω νά πῶ ὅτι αἰσθάνομαι ἰδιαίτερη τιμή καί ἰδιαίτερη συγκίνηση, διότι βρίσκομαι σέ αὐτόν τόν θρόνο στόν ὁποῖον ἐνθρονίστηκε ὁ ἅγιος Καλλίνικος. Σέ αὐτόν τόν Ἱερό Ναό ἐμφανίστηκε γιά πρώτη φορά καί, ὅπως ἀκούσαμε καί στά τροπάρια τά ὁποῖα ψάλαμε προηγουμένως, σέ αὐτόν τόν Ναό ἔδωσε τήν μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, ἐκήρυξε, δίδαξε, λειτούργησε, χειροτόνησε καί ἐμένα καί τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ἰωήλ καί θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι Ἱερός Ναός τῆς Ἁγίας Σκέπης, ἀλλά συγχρόνως εἶναι καί Ἱερός Ναός τοῦ ἁγίου Καλλινίκου.

Δέν μπορεῖ κανείς μέσα σέ λίγα λεπτά της ὥρας νά ὁμιλήση καί νά παρουσιάση ὅλη τήν ζωή τοῦ ἁγίου αὐτοῦ Ἐπισκόπου. Ἄλλωστε, ὅταν διαβάση κανείς τούς ἱερούς ὕμνους τούς ὁποίους συνέταξε ὁ μεγάλος ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἐδέσσης κ. Ἰωήλ, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νά εἶναι καί ὁ διάδοχος τοῦ Μητροπολίτου πού τόν χειροτόνησε, δηλαδή τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, ὅταν διαβάση τήν ἀκολουθία τήν ὁποία συνέγραψε πολύ καιρό πρίν τήν ἁγιοκατάταξη, καί μάλιστα ἐστάλη στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μαζί μέ ὅλα τά κείμενα καί ἦταν ἕνα πραγματικά τεκμήριο ὁ Ἱεράρχης νά ἐπιβεβαιώνη τήν μαρτυρία τοῦ λαοῦ, θά δῆ τά μεγάλα χαρίσματα τοῦ Ἁγίου πού τιμᾶται σήμερα.

Πολλά εἶναι ἐκεῖνα τά ὁποῖα μπορεῖ κανείς νά τονίση γιά τόν ἅγιο Καλλίνικο. Τό ποίμνιό του τόν ἐγνώριζε μᾶλλον ἐξωτερικά. Διότι ὁ ἅγιος Καλλίνικος εἶχε ἕναν κόσμο ἐσωτερικό τόν ὁποῖο δέν τόν ἐξέφραζε πολύ. Καί αὐτός ὁ κόσμος ὁ ἐσωτερικός ἐκφράστηκε καί ἐκφραζόταν κατά τίς ὧρες κατά τίς ὁποῖες συζητούσαμε μέσα στό Ἐπισκοπεῖο, ἀλλά τότε καί ἐγώ δέν καταλάβαινα πολλά πράγματα, ἐνόμιζα ὅτι ἔτσι εἶναι ὅλοι οἱ Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά ὅλη ἡ ἀρετή του, ἡ ἁγιότητά του, ἡ καθαρότητά του ἐκφράστηκε ἔντονα κατά τήν διάρκεια τῆς δοκιμασίας του ἀπό τήν ὀδυνηρά ἀσθένειά του. Ἐκεῖ φανερώθηκε ὅλο τό ἐσωτερικό μεγαλεῖο τοῦ ἁγίου Καλλινίκου.

2. Τέσσερεις ἐπιστολές του μέ τό «λάθε βιώσας»

Ἔχοντας τήν εὐλογία τῆς διακονίας τοῦ κηρύγματος σκεφτόμουν τόσον καιρό, ἀπό τότε πού μοῦ τό ἀνακοίνωσε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἐδέσσης νά ὁμιλήσω κατά τήν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ, τί θά μποροῦσα νά πῶ στό ἐκκλησίασμα. Ἀναδιφώντας στό ἀρχεῖο τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, τό ὁποῖο διατηρῶ, τό ἀρχεῖο τῶν ἐπιστολῶν του, βρῆκα ὅλο τό μεγαλεῖο του. Λίγο πρίν φύγη ἀπό τόν κόσμον αὐτόν, μοῦ εἶπε: «Νά παραλάβης τό ἀρχεῖο τῶν ἐπιστολῶν μου γιά νά τό ἀξιοποιήσης ὅσο μπορεῖς κατάλληλα».

Ἀναδιφώντας, λοιπόν, τό ἀρχεῖο –τό ὁποῖο διατηροῦσε κάθε χρόνο– τῶν ἐπιστολῶν πού ἐλάμβανε καί τῶν ἐπιστολῶν πού ἀπέστελε, βρῆκα τέσσερεις ἐπιστολές οἱ ὁποῖες εἶναι πάρα πολύ σημαντικές καί δείχνουν ἕνα ἀπό τά χαρίσματα τά ὁποῖα εἶχε ὁ ἅγιος Καλλίνικος, τό «λάθε βιώσας». Εἶναι ἀπόφθεγμα τοῦ ἀρχαίου Πλουτάρχου καί ἀργότερα τό πῆραν ἄλλοι ἀρχαῖοι σοφοί, τό ὁποῖο στήν δική μας παράδοση ἐκφράζεται ὡς ἡσυχασμός, ὡς ἱερά νηπτική ἡσυχία. Στίς ἐπιστολές αὐτές φαίνεται ἡ ἐσωτερική ὀμορφιά τῆς ψυχῆς του.

Γενικότερα ἦταν μία πολυεδρική προσωπικότητα, ὥστε ὁ μακαριστός ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ ἁγίου Ὄρους, Ἀρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης μέ τόν ὁποῖον συνδεόταν προσωπικά, σέ μία ἐπιστολή τήν ὁποία μοῦ ἔστειλε ἔγραφε: «Ἐν τῇ καρδίᾳ του ἡσυχαστής, καί συγχρόνως ἀκαταπόνητος ποιμήν καί ἱεραπόστολος. Συνδυασμός δυσεύρετος».

Γιατί μπορεῖ κάποιος νά εἶναι ἡσυχαστής, μπορεῖ ἄλλος νά εἶναι ποιμένας πού νά ἐργάζεται γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ, ἕνας ἄλλος νά εἶναι ἱεραπόστολος. Ὅλα αὐτά εἶναι χαρίσματα πού δίνει ὁ Θεός μέσα στήν Ἐκκλησία, στούς Χριστιανούς καί τούς Κληρικούς. Ἀλλά ὁ ἅγιος Καλλίνικος συνεδύαζε καί τά τρία αὐτά χαρίσματα.

Αὐτό φαίνεται μέσα στίς ἐπιστολές του. Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ χαρακτήρας καί ἡ προσωπικότητα ἑνός ἀνθρώπου φαίνεται καλύτερα μέσα στίς ἐπιστολές τίς ὁποῖες γράφει, ὄχι τόσο πολύ στά λόγια τά ὁποῖα λέει οὔτε ἁπλῶς στά κείμενα τά ὁποῖα γράφει, ἀλλά κυρίως φαίνεται μέσα στίς προσωπικές ἐπιστολές.

Ὑπάρχουν, λοιπόν, τέσσερεις ἐπιστολές πού εἶναι πάρα πολύ σημαντικές καί ἐκφράζουν αὐτό τό ἐσωτερικό ἦθος καί ὕφος τό ὁποῖο εἶχε ὁ ἅγιος Καλλίνικος. Θά τίς διαβάσω γιά νά φανῆ ὁ πλοῦτος τῆς καρδίας του.

Τόν Μάϊο τοῦ 1974 κάποιος γνωστός του ἀπό τό Ἀγρίνιο τοῦ ἔστειλε μία ἐπιστολή καί τόν παρακαλοῦσε νά στείλη τό βιογραφικό του, προκειμένου νά δημοσιευθῆ στήν «Αἰτωλοακαρνανική καί Εὐρυτανική Ἐγκυκλοπαίδεια». Εἶναι ἕνα πάρα πολύ ἁπλό πράγμα, ὅλοι τό κάνουμε, ὄχι μόνο ὅταν πρόκειται κανείς νά καταλάβη μία θέση, ἀλλά γενικότερα, ὅταν πηγαίνη σέ ἕνα Συνέδριο, τόν παρακαλεῖ ὁ Πρόεδρος τοῦ Συνεδρίου νά δώση μερικά βιογραφικά στοιχεῖα νά διαβαστοῦν πρίν ἀκουστῆ ἡ εἰσήγησή του. Ὁ ἅγιος Καλλίνικος ἀπήντησε ἀρνητικά.

«Τό αἴτημά σας μέ φέρει εἰς πολύ δύσκολον θέσιν καί εἰς ἀντίθεσιν μέ τήν ἑξῆς ἀρχή μου: Καθῆκον ὅλων μας εἶναι νά τιμῶμεν καί νά προβάλωμεν τούς διακριθέντας ἤ ἔστω καί ἁπλῶς τιμηθέντας διά τινος ἀξιώματος. Ἀλλά φρονῶ ὅτι ἡ προβολή θά γίνεται μετά τήν σταδιοδρομίαν τοῦ τιμηθέντος, διότι πολλοί καλῶς ἤρχισαν, ἀλλά δέν ἐτελείωσαν καλῶς. Ξεύρετε πόσον σᾶς ἀγαπῶ καί ἀξίζετε πράγματι τῆς ἀγάπης μου. Παρακαλῶ θερμῶς μή ἐπιμείνητε νά σᾶς στείλω στοιχεῖα τῆς βιογραφίας μου. Νά δώση ὁ Θεός νά τελειώσωμεν τό ἔργον μας καί βλέπομεν».

Καί φυσικά δέν ἔστειλε τά βιογραφικά του στοιχεῖα καί ἡ Ἐγκυκλοπαίδεια αὐτή δημοσιεύθηκε χωρίς νά ὑπάρχουν τά ἁπλά βιογραφικά ἑνός Ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πού καταγόταν ἀπό τήν Αἰτωλοακαρνανία. Καί ἔγραφε: «Νά δώση ὁ Θεός νά τελειώσωμεν τό ἔργο μας καί τότε βλέπομεν». Δέν ἔγραφε, ἄς δημοσιευθοῦν τότε, ἀλλά βλέπομεν.

Τόν Νοέμβριο τοῦ 1974 λαμβάνει μία ἐπιστολή ἀπό τό βιογραφικό λεξικό προσωπικοτήτων, τό γνωστό «Who's Who», «Ποιός εἶναι Ποιός», διά τῆς ὁποίας παρακαλεῖται νά ἀποστείλη συγκεκριμένα στοιχεῖα, καθώς ἐπίσης καί φωτογραφία του γιά νά συμπεριληφθῆ στό λεξικό πού ἑτοιμαζόταν. Καί σέ αὐτήν τήν παράκληση δέν ἀνταποκρίθηκε, δέν ἔστειλε τά βιογραφικά του στοιχεῖα οὔτε φωτογραφία, μία φωτογραφία εἶχε μόνο, ὅταν ἐξελέγη Μητροπολίτης.

Ἀλλά ἡ ἀπάντησή του ἦταν ἀρνητική. Ἔγραψε:

«Παρακαλῶ νά μοι ἐπιτρέψητε ὅπως μή ἀποστείλω βιογραφικά στοιχεῖα, διότι ἔχω τήν γνώμην ὅτι τοιαῦτα στοιχεῖα ὑποβάλλονται πρός κατάληψιν θέσεως τινός. Ὅσοι ἐτίμησαν τό ἀξίωμα καί ὄχι ὅσοι ἁπλῶς τό ἔλαβον πρέπει νά τιμῶνται μετά τήν ἀποχώρησή των ἐκ τῆς ἐνεργοῦ ὑπηρεσίας. Ἡ Ἁγία Γραφή λέγει "ἐγκωμιαζέτω σε ὁ πέλας καί μή τό σόν στόμα". Παρακαλῶ νά τύχω συγγνώμης».

Ἕνα ἁπλό βιογραφικό μποροῦσε νά στείλη, γιά τό πότε γεννήθηκε, πότε ἔγινε Ἱερεύς, πότε ἔγινε Ἐπίσκοπος, ἀλλά οὔτε αὐτό θέλησε νά τό κάνη. Καί φυσικά δημοσιεύθηκε αὐτό τό βιογραφικό λεξικό τῶν προσωπικοτήτων χωρίς νά ὑπάρχη μέσα τό βιογραφικό του, οὔτε κἄν ὅτι ὑπάρχει Μητροπολίτης Καλλίνικος Ἐδέσσης. Καί μάλιστα ζητᾶ νά τόν συγχωρέσουν, κάτι πού δείχνει καί τήν εὐγένειά του.

Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1978 ἔλαβε μία ἐπιστολή ἀπό τόν ἐκδοτικό Ὀργανισμό Πάπυρος, ὁ ὁποῖος μέ τήν συνεργασία τοῦ οἴκου Larousse προετοίμαζαν τότε τήν ἔκδοση, ἡ ὁποία ἔχει κυκλοφορήσει τῆς «Ἐγκυκλοπαίδειας Πάπυρος Larousse Britannica», στήν ἑλληνική ἔκδοση, τοῦ ἔγραφαν: «Ἡ ἐπιτροπή συντάξεως τῆς Ἐγκυκλοπαίδειας ἐπιθυμεῖ νά συμπεριλάβη τήν βιογραφία σας σέ αὐτήν τήν ἔκδοση, γι’ αὐτό σᾶς παρακαλεῖ νά ἀποστείλετε τά βιογραφικά σας στοιχεῖα».

Οὔτε καί τότε ἀπέστειλε τά βιογραφικά του στοιχεῖα. Στήν ἀρχή τῆς ἐπιστολῆς του ἔγραφε:

«Εἶναι δυνατόν νά εἶναι μεγάλος κάποιος κατά κόσμον ἄσημος, ἐνῶ ἄλλοι μέ ὑψηλότατα ἀξιώματα ἔφυγαν ἀπό τόν κόσμον αὐτόν, χωρίς ἴχνη φωτεινῆς διαβάσεως».

Καί ὕστερα ἔγραφε:

«Σκέπτομαι ὅτι, ἐφ’ ὅσον ἤδη γράφω ἱστορίαν καί δέν τήν ἐτελείωσα, θά πρέπει νά μή ὁμιλήσω περί τοῦ ἑαυτοῦ μου. Ἐάν μέ ἀξιώση ὁ Θεός νά γράψω φωτεινήν ἱστορίαν, ἄς ἀσχοληθοῦν μέ ἐμέ ἄλλοι. Παρακαλῶ, μέ συγχωρεῖτε διά τά ἀνωτέρω».

Φαίνεται καί ἐδῶ ἡ βασική του ἀρχή γιά τό θέμα αὐτό, ἀλλά καί ἡ εὐγένειά του, πού ζητᾶ συγγνώμη.

Πῆρα τήν ἐγκυκλοπαίδεια καί διαβάζω στό λῆμα Καλλίνικος: «Καλλίνικος ὄνομα πολλῶν Ἀρχιερέων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, κυριότεροι ἀπό τούς ὁποίους εἶναι οἱ ἑξῆς...» καί μνημονεύει μερικούς, χωρίς φυσικά νά μνημονεύη τόν Μητροπολίτη Ἐδέσσης Καλλίνικο.

Τό 1983, ἕνα ἔτος πρίν τήν κοίμησή του, τόν πληροφόρησαν ὅτι ἐξεδόθη ἕνα βιβλίο μέ τίτλο «Προσωπικότητες τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου βορείου καί Νοτίου Ἀμερικῆς καί Ἑλλάδος» καί ὅτι σέ αὐτήν τήν ἔκδοση, χωρίς νά τόν ἐρωτήσουν, συμπεριέλαβαν καί τήν βιογραφία του. Ἡ ἀπάντησή του ἦταν ἀποκαλυπτική.

«Παρακαλῶ νά μοι ἐπιτρέψητε νά θέσω ὑπ’ ὄψιν σας τά κάτωθι:  Πᾶς ἄνθρωπος εἶναι προσωπικότης, διότι εἶναι εἰκών Θεοῦ. Προσωπικότης συνήθως ὀνομάζεται ὅποιος κατέχει μίαν θέσιν, χωρίς νά ἐξετάζεται ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον κατέλαβε τήν θέσιν, ἔστω καί ἄν τήν κατέλαβε νομίμως καί μέ κόπον. Μποροῦμε ὅμως μόνον καί μόνον ἐκ τῆς θέσεως νά ὀνομάζωμεν κάποιον προσωπικότητα; Μπορεῖ νά ἔχη ὑψηλήν θέσιν καί ἐξωτερικήν συμπεριφοράν ἀδιάβλητον. Ποία ὅμως εἶναι ἡ ἐσωτερική του ζωή; Εἶναι ταπεινός, ἠθικός ἐν γενικῇ καί στενῇ ἐννοίᾳ τοῦ ὅρου; Ἡ μέλλουσα κρίσις θά ἔχη φοβεράς ἀποκαλύψεις.  Φρονῶ, λοιπόν, ὅτι θά ἔπρεπε νά γράφεται ἡ βιογραφία τῶν συνταξιούχων ἤ τῶν κεκοιμημένων, οἱ ὁποῖοι ἔδωκαν πλέον ἐξετάσεις εἰς τήν ζωήν καί ἀπεδείχθησαν ἄξιοι τιμῆς.

Μέ συγχωρεῖτε διά τά ἀνωτέρω. Μέ αὐτά δέν ἐπικρίνω τήν προσπάθειάν σας, ἁπλῶς δίνω "σοφῷ ἀφορμήν"».

Ἐδῶ εἶναι πιό ἀποκαλυπτικός. Ἀναλύει μέ συντομία τί εἶναι προσωπικότητα, ποιά σχέση ὑπάρχει μεταξύ ἐξωτερικῆς καί ἐσωτερικῆς ζωῆς, καί ὅτι κατά τήν μέλλουσα κρίση θά ἀποκαλυφθῆ ποιός εἶναι ἄξιος τιμῆς. Καί αὐτό τό διατυπώνει μέ εὐγένεια ψυχῆς.

3. Ἡ φωτεινή του ἱστορία

Ἔτσι, ὁ ἅγιος Καλλίνικος ἀπέφευγε νά στέλνη τά βιογραφικά του στοιχεῖα. Ζοῦσε αὐτό τό «λάθε βιώσας». Ἀπέφευγε νά παρουσιάζη τόν ἑαυτό του, ἐνῶ ἦταν ἕνας ἀκαταπόνητος ποιμήν καί ἐμεῖς ἐδῶ γνωρίζουμε τί ἀκριβῶς ἔκανε. Ἡ δράση του ἦταν πάρα πολύ μεγάλη σέ ὅλους τους τομεῖς, ὄχι μόνο στίς ἱερές ἀκολουθίες καί τήν θεία Λειτουργία πού ἡ θεία Λειτουργία ἦταν ἡ βάση τῆς ζωῆς του καί τό ἐξαιρετικό κήρυγμα πού ἔκανε, ἀλλά συγχρόνως ἀνοικοδόμησε καί Ναούς καί οἰκοτροφεῖα καί γηροκομεῖα καί πολλά ἄλλα, πού σημαίνει ἐργάστηκε ἀόκνως ὄχι μόνο στήν Ἔδεσσα, ἀλλά σέ ὅλη αὐτήν τήν περιοχή.

Καί ὅμως εἶχε ἕναν ἐσωτερικό κόσμο ὁ ὁποῖος φυλασσόταν μέσα στήν ἀφάνεια. Ἐπεδίωκε τήν ἀφάνεια ἡ ὁποία ὅμως ἀφάνεια δέν μπόρεσε νά κρυβῆ κατά τήν διάρκεια τῆς ἑπταμήνου ἀσθενείας του. Ἤμουν κοντά του ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού ἀρρώστησε μέχρι πού ἐκοιμήθη καί τοῦ ἔκλεισα τά μάτια. Χρειάστηκε νά γίνω προσωπικός νοσοκόμος του. Τόν πλησίαζα, πλησίαζα τό σῶμα του νά τό καθαρίσω, συγγνώμη πού τό λέω, καί πάντοτε τό πλησίαζα ὡς ἱερό λείψανο. Γιά μᾶς δέν εἶναι Ἅγιος τώρα, ἀλλά ἦταν Ἅγιος. Γι’ αὐτό κάθε φορά πού τόν πλησίαζα, πραγματικά αἰσθανόμουν ὅτι ἐπλησίαζα ἕναν Ἅγιο. Καί τό σῶμα του τό ἐπλησίαζα ὡς σῶμα ἁγίου Ἐπισκόπου.

Ἔτσι, τόν ἀξίωσε ὁ Θεός νά γράψη ἱστορία, καί μάλιστα φωτεινή ἱστορία. Καί βεβαίως δέν ἐγράφη στά λεξικά καί στήν ἱστορία τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ἐγράφη στό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἡ αὐθεντική ἐκκλησιαστική ἱστορία. Διότι τό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας καί τό Συναξάριο εἶναι ἡ πραγματική ἐκκλησιαστική ἱστορία. Ἐκεῖ περιγράφονται τά γεγονότα τῆς θείας Οἰκονομίας, ἐκεῖ παρουσιάζονται οἱ Προφῆτες πού ἔβλεπαν τόν Ἄσαρκο Λόγο στήν Παλαιά Διαθήκη, οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ ἅγιοι Πατέρες πού ἔβλεπαν τόν Σεσαρκωμένο Λόγο στήν Καινή Διαθήκη, ἐκεῖ γράφονται οἱ Ὅσιοι, οἱ Ἀσκητές καί οἱ ἅγιοι Μάρτυρες.

Καί σκεπτόμενος τί ἀκριβῶς ἦταν ὁ ἅγιος Καλλίνικος, νομίζω ὅτι εἶχε ὅλα αὐτά τά γνωρίσματα. Ἦταν καί ἕνας Ἐπίσκοπος διάδοχος τῶν Ἀποστόλων στόν θρόνο καί στόν τρόπο τῆς ζωῆς τους, ἦταν καί ἕνας Ἱεραπόστολος καί Πνευματικός Πατέρας ἀκαταπόνητος, ἦταν καί ἕνας Ὅσιος, ὅπως ἔδειξαν τά ὁσιακά τέλη του, καί Μάρτυς Χριστοῦ, ἀλλά καί ἕνας Προφήτης, ὄχι μόνο διότι ἐκήρυττε κατά τρόπον ἀσυναγώνιστο καί δέν εἶχαν μόνο σημασία τά λόγια τά ὁποῖα ἔλεγε στό κήρυγμα, ἀλλά ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ὁμιλοῦσε καί ἔβγαζε ὅλη του τήν καρδιά, ἀξιώθηκε δέ ἀπό τόν Θεό στό τέλος τῆς ζωῆς του, κατά τήν διάρκεια τῆς ἀσθενείας του νά δῆ τήν Παναγία τήν Προυσιώτισσα καί νά ἔχη ἄλλες πνευματικές ἐμπειρίες.

Ἐπίσης ἀξιώθηκε ἀπό τόν Θεό νά ζήση στό τέλος τῆς ζωῆς του σέ πλήρη ἡσυχία, ἀναμένοντας τήν συνάντησή του μέ τόν Χριστό. Ἔρχονταν στό Νοσοκομεῖο οἱ γιατροί γιά νά τόν δοῦν καί ὅταν ἔφευγαν, δέν μοῦ ἔλεγε ποτέ τί εἶπαν οἱ γιατροί, ποτέ δέν μέ ρώτησε ἑπτά μῆνες γιά τήν ὑγεία του καί τί πρόκειται νά γίνη. Γιατί; Διότι εἶχε παραδοθῆ τελείως στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Καί μοῦ ἔλεγε ὅτι «Ὁ Θεός μπορεῖ νά μοῦ εἶπε στόπ, δέν σέ χρειάζομαι ἄλλο, καί πρέπει νά κάνουμε ὑπακοή». Καί σέ φοβερούς πόνους πού εἶχε ὅλη τήν ἡμέρα φώναζε: «Γενηθήτω τό θέλημά σου». Καί ἀκόμη ἐπαναλάμβανε συνεχῶς χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ὅλη τήν μέρα. «Ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ» (Κολ. γ΄, 4). Συνεχῶς τό ἔλεγε ὅλη τήν ἡμέρα. Ζοῦσε μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί εἶχε παραδοθῆ τελείως στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

Μάλιστα ἤθελε νά παραιτηθῆ, ἐπειδή ἀπουσίαζε τότε τρεῖς μῆνες ἀπό τήν Μητρόπολή του. Τόν ἔπεισε τελικά ὁ ἀγαπητός του, ὁ καρδιακός φίλος του, ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἀείμνηστος καί ἐκεῖνος, πού ἐπειδή καταλάβαινε ὅτι ἔρχεται τό τέλος του τοῦ ἔλεγε, «Ἀκόμη ἔχουμε ἐλπίδες. Ἐμένα μέ σέβεσαι, μέ ὑπολογίζεις; -Φυσικά, ναί. -Ἐγώ θά σοῦ πῶ νά παραιτηθῆς, ὅταν δῶ ὅτι δέν πρόκειται νά γίνης καλά». Τό ἔλεγε αὐτό διότι σέ λίγο καιρό θά ἔφευγε ἀπό τόν κόσμο αὐτόν. Ἔλεγε ὁ ἅγιος Καλλίνικος: «Δέν μπορῶ νά ἀφήνω τήν Μητρόπολή μου, τρεῖς μῆνες ἀσθενής, ἀποίμαντη». Ἐνῶ ἐποιμαίνετο κατά τόν καλύτερο τρόπο ἡ Μητρόπολή του, γιατί εἶχε ἄξιους συνεργάτες, καί μέ τόν πατέρα Μάξιμο πού εἶναι παρών ἐδῶ, ἐκτός ἀπό ἐμᾶς, καί ἄλλους συνεργάτες, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονταν μέ πολύ μεγάλη ἀγάπη γιά τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία. Καί ἔτσι ἔγραψε φωτεινή ἱστορία.

4. Ἡ παρρησία του στόν Θεό

Καί ὅλα αὐτά τά χρόνια, μετά τήν ἔξοδό του ἀπό τόν κόσμον αὐτό, μᾶς παρακολουθοῦσε, μᾶς βοηθοῦσε καί μᾶς καθοδηγοῦσε μέ πολλούς καί διαφόρους τρόπους. Ἕνα μόνον νά πῶ. Τήν ἡμέρα κατά τήν ὁποίαν χειροτονήθηκα Ἐπίσκοπος, τό πρωΐ στόν Μητροπολιτικό Ναό τῶν Ἀθηνῶν, ἦρθε ὁ τότε Μητροπολίτης Θηβῶν καί Λεβαδείας Ἱερώνυμος, νῦν Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος, καί μέ πολύ μεγάλη συγκίνηση μέ πῆρε στήν ἄκρη καί μοῦ εἶπε: «Ἀπόψε στά ξημερώματα ἐμφανίστηκε ὁ Καλλίνικος καί μοῦ εἶπε: Ἱερώνυμε, σέ εὐχαριστῶ πάρα πολύ γιά ὅ,τι ἔκανες γιά τόν Ἱερόθεο».

Τέτοια παραδείγματα ἔχουμε πολλά. Θαύματα ποικίλα, ἐκδιώξεις τῶν δαιμονίων, ἀκόμη ὡς Ἱερέας πού ἦταν στό Ἀγρίνιο ἐξεδίωκε δαιμόνια καί φώναζαν τά δαιμόνια: «Μέ ἔκαψες, Καλλίνικε» καί ὁ Καλλίνικος τότε μέ δάκρυα ἔλεγε: «Παμπόνηρε, δέν σέ ἔκαψα ἐγώ ὁ ἀνάξιος μοναχός καί Ἱερεύς, ἀλλά ὁ Ἰησοῦς μας Χριστός». Καί αὐτά ἔπρεπε νά τά μάθουμε μετά τήν κοίμησή του. Μᾶς ἔλεγε ὅτι ξέρω κάποιον Ἱερέα στό Ἀγρίνιο πού ἐξεδίωκε δαιμόνια, δέν μᾶς εἶπε ὅμως ποτέ ποιός εἶναι αὐτός ὁ Ἱερέας καί μάθαμε μετά τήν κοίμησή του ὅτι ἦταν ὁ ἴδιος. Ἔγραψε, λοιπόν, φωτεινή ἱστορία καί τόν ἔγραψε ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία, τό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας.

Καί ὅταν στίς 25 Σεπτεμβρίου, πρίν περίπου ἕνα μήνα, γιά νά προετοιμάσουμε τήν σημερινή ἡμέρα μέ τόν Σεβ. Μητροπολίτη Ἐδέσσης Ἰωήλ καί τόν Σεβ. Μητροπολίτη Καστορίας Σεραφείμ καί μερικούς Ἱερεῖς ἀνοίξαμε τόν τάφο γιά νά βροῦμε τά λείψανά του, ἦταν μέσα στό ἔδαφος ἑνάμιση μέτρο ἀναμεμιγμένα μέ τό χῶμα καί ἔπρεπε νά βγάλουμε τό χῶμα γιά νά τά ἀνακαλύψουμε, μετά ἀπό 36 χρόνια τά λείψανά του ἦταν κατακίτρινα. Σέ μερικά σημεῖα φαινόταν κάποιες μαῦρες σκιές. Ἦταν καί ἀπό τά χρόνια, ἀλλά σέ μερικά σημεῖα καί ἀπό τό ράσο, ἀφοῦ τό ράσο του εἶχε κολλήσει πάνω στά κόκκαλά του, στά ἱερά ὀστᾶ του. Τόσο πολύ ἀγαποῦσε τό ράσο καί τήν Ἱερωσύνη.

Καί ὁ ἀγαπητός μας Πέτρος, ὁ ὁδηγός τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, καθώς ἔβγαλε τήν Κάρα καί μετά πῆγε νά βγάλη τό δεξί του χέρι, ἐξῆλθε ἀπό τό σημεῖο ἐκεῖνο μία εὐωδία πού τόν ζάλισε, ἔτσι μοῦ εἶπε καί σήμερα: «Μέ ζάλισε αὐτή ἡ εὐωδία». Καί ἐπίσης ξαναβγῆκε εὐωδία, ὅταν ἔβγαζε τήν λεκάνη του. Δώσαμε τήν ἑρμηνεία ὅτι τό δεξί του χέρι εὐωδίασε γιά τά μυστήρια τά ὁποῖα τελοῦσε μέ καθαρότητα βίου καί τήν ἐλεημοσύνη, ἀφοῦ σκόρπιζε τά πάντα. Μόλις τελείωνε ὁ μήνας, δέν εἶχε τόν μισθό του καί ζητοῦσε δανεικά. Καί ἡ λεκάνη του γιά τήν καθαρότητά του καί τήν ἐγκράτειά του.

Πολλά θά μποροῦσε νά πῆ κανείς γιά τόν ἅγιο Καλλίνικο. Ἐκεῖνο πού ἔχει μεγάλη σημασία εἶναι ὅτι πρῶτα ὁ Μητροπολίτης Ἐδέσσης ἔκανε τήν πρόταση στήν Ἱερά Σύνοδο, στήν συνέχεια ἡ Νομοκανονική Ἐπιτροπή καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν ἐπιβεβαίωσαν τήν μαρτυρία τοῦ λαοῦ γιά τήν ἁγιότητά του, καί ἔστειλαν ἔγγραφο στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Ἡ Κανονική Ἐπιτροπή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἔκανε ἐξ ἀρχῆς ἔρευνα καί συνέταξε μία Ἔκθεση πολλῶν σελίδων, καί ἐκεῖ παρουσίαζε μέ ἐνάργεια τήν ἁγιότητά του. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀποδέχθηκε τήν Ἔκθεση καί σέ μία στιγμή πού δέν τό περίμενε κανένας πρότεινε τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ Καλλινίκου.

Δοξάζουμε τόν Θεό γιά τούς Ἁγίους Του, δοξάζουμε τόν Θεό γιά τήν Ἐκκλησία Του, ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ Χριστός εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, οἱ Ἅγιοι εἶναι τά πραγματικά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας. Μεταξύ αὐτῶν συγκαταλέγεται καί ὁ ἅγιος Καλλίνικος, τοῦ ὁποίου νά ἔχουμε τίς πρεσβεῖες πρός τόν Κύριον. Ἀμήν!