Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Ἡ μέλισσα

Συνήθως δέν δίνουμε σημασία στά μικρά ἔντομα, τά ὁποῖα, ὅμως, παίζουν ἕναν σημαντικό ρόλο στήν φύση καί τήν ζωή μας. Ἀκόμη καί τά μικρόβια. Μάλιστα, σήμερα ἀναπτύσσονται πολλοί κλάδοι τῆς Γενετικῆς, μεταξύ τῶν ὁποίων εἶναι ἡ «Μεταγονιδιωματική», ἡ ὁποία προσπαθεῖ νά μελετήση καί νά καταγράψη τό γονιδίωμα τῶν μικροβίων, καί αὐτό εἶναι πρόκληση τῆς Βιολογίας.

Γνωρίζουμε ὅτι τά μικρόβια ἀποτελοῦν τό μεγαλύτερο τμῆμα ἐμβίων ὄντων, ἀποτελοῦν τό 99% περίπου τῶν ζωντανῶν ὀργανισμῶν σέ ὁρισμένα περιβάλλοντα, καί ἀποτελοῦν τό κύριο μέρος τῆς ποικιλομορφίας τῆς ζωῆς στόν πλανήτη, καί χωρίς αὐτά ἡ ζωή θά ἦταν ἀνέφικτη.

Ἐάν αὐτό γίνεται μέ τά μικρόβια, πολύ περισσότερο μέ τήν μέλισσα πού εἶναι τό πιό σπουδαῖο ἔντομο γιά τόν ἄνθρωπο καί τήν γῆ. Θεωρεῖται ἀπό τούς πιό παλαιούς κατοίκους τῆς γῆς, δηλαδή ζῆ τό λιγότερο 15 ἑκατομμύρια χρόνια.

Ἡ μέλισσα εἶναι χρήσιμο ἔντομο γιά μᾶς. Ὁ ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε ὅτι ζῆ λίγο χρόνο καί δείχνει τήν ἀγάπη της στόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Δηλαδή κατασκευάζει τήν κηρύθρα ἀπό τήν ὁποία γίνεται τό κερί πού καίγεται καί φωτίζει μπροστά στήν εἰκόνα, ἀλλά καί παράγει τό μέλι πού γλυκαίνει τούς ἀνθρώπους. Ὅμως, κάνει καί ἄλλα πολύ σημαντικά ἔργα.

Ὁ Νίκος Κατσαρός, πρώην Πρόεδρος ΕΦΕΤ (Ἑνιαῖος Φορέας Ἐλέγχου Τροφίμων) καί διευθυντής Τμήματος Βιοϊατρικῆς New York College, γράφει γιά τίς ὠφέλειες τῆς μέλισσας:

«Τά 2/3 τῆς παγκόσμιας παραγωγῆς τροφῆς ἐξαρτῶνται ἀπό τίς μέλισσες.

Ἀπό τά 100 εἴδη καλλιεργειῶν, τά ὁποῖα παράγουν τό 90% τῆς παγκόσμιας τροφῆς, 71 ἐπικονιάζονται ἀπό τίς μέλισσες. Στήν Εὐρώπη μόνο, πάνω ἀπό 4.000 εἴδη λαχανικῶν μεγαλώνουν χάρη στήν ἀκούραστη δουλειά τῶν μελισσῶν.

Οἱ μέλισσες εἶναι σημαντικές γιά τή διατήρηση τῆς οἰκολογικῆς ἰσορροπίας καί τῆς βιοποικιλότητας καί βοηθοῦν στή μείωση τῆς ρύπανσης. Ἐπίσης ἀποτελοῦν προάγγελους ἐπερχόμενων περιβαλλοντικῶν κινδύνων καί εἶναι δεῖκτες γιά τήν ὑγεία ἑνός οἰκοσυστήματος.

Ὅμως οἱ μέλισσες γιά νά ἐπιβιώσουν χρειάζονται ποικιλία ἀνθοφόρων φυτῶν. Ἡ μέλισσα εἶναι ὁ ἐγγυητής τῆς βιοποικιλότητας στόν πλανήτη».

Ἐάν ἡ μέλισσα ἕνα τόσο μικρό ἔντομο κάνει ἕνα μεγάλο ἔργο, τί μποροῦμε νά ποῦμε γιά τόν ἄνθρωπο.

Ὁ Μέγας Βασίλειος στίς ὁμιλίες του στήν «Ἑξαήμερο», μεταξύ τῶν ἄλλων, ἀναφέρεται καί στήν μέλισσα. Γράφει: «Μίμησον τήν ἰδιορρυθμία τῆς μέλισσας, πού χωρίς νά βλάπτη κανένα καί χωρίς νά καταστρέφη ξένο καρπό, κατασκευάζει τίς κηρύθρες. Καί τό μέν κερί συλλέγει ἀπό τά ἄνθη φανερῶς, τό δέ μέλι, ἀφοῦ ἀποσπάση μέ τό στόμα της τό ὑγρό πού ἐνυπάρχει στά ἄνθη ὡς δρόσος, τό χύνει στίς κοιλότητες τῶν κηρυθρῶν. Γι’ αὐτό καί στήν ἀρχή εἶναι πολύ ρευστό· ὡριμάζει ἔπειτα μέ τό πέρασμα τοῦ καιροῦ καί ἐπανέρχεται στήν δική του πυκτότητα καί γλυκύτητα. Καί συλλέγει τήν τροφή μέ τέτοια ἐργατικότητα... φιλοτεχνεῖ δέ τίς ἀποθῆκες τοῦ μέλιτος μέ τέτοια σοφία».
Νά μιμηθοῦμε τήν μέλισσα στήν ἐργατικότητά της, ἀλλά καί τήν ἀγάπη της στόν Θεό (μέ τό κερί) καί τούς ἀνθρώπους (μέ τό μέλι).

Ν. Ι.