Χαιρετισμός στήν παρουσίαση βιβλίου γιά τόν ἅγιο Καλλίνικο

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Λόγοι ἀνεξάρτητοι τῆς θελήσεώς μου δέν μοῦ ἐπέτρεψαν νά παρευρεθῶ στήν ἐκδήλωση αὐτήν πού παρουσιάζεται τό βιβλίο τοῦ ἀγαπητοῦ μου Χρήστου Σιάσιου γιά τόν Γέροντά μου ἅγιο Καλλίνικο Μητροπολίτη Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας.

Τί θά μποροῦσα νά πῶ στήν παροῦσα ἐκδήλωση γιά τόν ἅγιο Καλλίνικο; Ἔχω γράψει πάνω ἀπό χίλιες σελίδες καί θά μποροῦσα νά γράψω πολύ περισσότερες. Γιά μένα ὁ ἅγιος Καλλίνικος ἦταν μιά μεγάλη ἔμπνευση. Ὅπως στόν ἐπιστήμονα, τόν ποιητή, τόν ζωγράφο ὑπάρχει κάτι πού τόν ἐμπνέει, τό ἴδιο γιά μένα ἦταν ὁ ἅγιος Καλλίνικος πού μέ ἐνέπνευσε. Θεωρῶ ὅτι ἦταν τό μεγαλύτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ σέ ἐμένα.

Τόν πλησίασα πολύ κοντά. Τόν γνώρισα γιά πρώτη φορά ἐδῶ στό Ἀγρίνιο ὅταν ἤμουν μαθητής στό Παπαστράτειο Γυμνάσιο καί ἐκεῖνος Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας καί ὕστερα, μετά τήν ἀποφοίτησή μου ἀπό τήν Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, πῆγα κοντά του στήν Ἔδεσσα. Ἔμεινα μαζί του στήν Ἱερά Μητρόπολη τά πρῶτα διόμιση χρόνια ὡς λαϊκός, καί μετά ὡς μοναχός καί Κληρικός μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του. Ἔτσι εἶδα ὅλη τήν θεοφιλῆ ζωή του.

Ὑπάρχει ἕνας κανόνας, πού λέει ὅτι κανένας δέν εἶναι μεγάλος γιά τόν θαλαμηπόλο του, γιατί αὐτός γνωρίζει καί τίς ἀδυναμίες του, οἱ ὁποῖες ἀποκρύπτονται ἀπό τούς ἄλλους πού εἶναι μακριά. Γιά τόν ἅγιο Καλλίνικο δέν ἴσχυε αὐτό, ἀλλά τό ἀντίθετο. Ὅσο τόν πλησίαζες τόσο καί αἰσθανόσουν ἔκπληξη ἀπό τό μεγαλεῖο του, δέν εὕρισκες τίποτε τό μεμπτό, ἀντίθετα ἔβλεπες ἕναν ἀσκητή Ἐπίσκοπο.

Ἡ ἁγνότητά του ἦταν πανθομολογούμενη. Αὐτό βεβαιώνουν ὅσοι τόν γνώρισαν. Ἀκτινοβολοῦσε τό ἅρωμα τῆς ἁγιότητας, μετέδιδε τήν ὀσμή τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, ἀλλά καί τῶν ἀσκητῶν τῆς ἐρήμου. Οἱ ἀρετές του ἦταν πάμπολλες. Ἡ ταπείνωση, ἡ πίστη του στόν Θεό, ἡ ὑπομονή του, ἡ καθαρότητα τῆς ζωῆς του, ἡ ἀγάπη του, ἡ ἀκτημοσύνη του, ἡ ἀφιλαργυρία του, τό ἐκκλησιαστικό του φρόνημα, ἡ ἐλεημοσύνη του καί πολλά ἄλλα στόλιζαν καί στεφάνωναν τήν ζωή του.

Αὐτός μέ εἰσήγαγε στήν ἐκκλησιαστική ζωή καί τήν ἡσυχαστική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, μοῦ μετέδωσε τήν ἀγάπη του πρός τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, πού εἶναι ἕνας μεγάλος φιλοκαλικός Πατέρας τοῦ 18ου αἰῶνος, ὁ ὁποῖος μέ τόν φιλοκαλικό φωτισμό ἀντιμετώπισε θετικά, χωρίς συγκρούσεις, τόν δυτικό διαφωτισμό, στήν πραγματικότητα ἐξέφρασε τήν ἠσυχαστική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας πού κινεῖται πάνω ἀπό τόν σχολαστικισμό, τόν προτεσταντισμό καί τόν διαφωτισμό.

Ἴσως νά ξέρετε ὅτι δέν ὑπάρχει κανένας Κανόνας τῶν Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων πού νά καθορίζη ποιά εἶναι τά κριτήρια τῆς ἁγιότητας, ἀλλά αὐτά καθορίζονται ἀπό τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Καί τό βασικότερο κριτήριο ἁγιότητας εἶναι ἡ συνείδηση τοῦ λαοῦ, κυρίως τοῦ λαοῦ πού ἔχει ἐκκλησιαστικό φρόνημα. Αὐτό προσδιορίζει τήν ἁγιότητα κάποιου. Καί αὐτό τό κριτήριο τό ἐλέγχει ἠ Ἐκκλησία μέ τά συνοδικά της ὄργανα. Ἔτσι, συνδέεται στενά τό χάρισμα κάθε μέλους τῆς Ἐκκλησίας μέ τόν θεσμό τῆς Ἐκκλησίας, τόν ὁποῖο συγκροτεῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα. Δέν νοεῖται χάρισμα ἐκτός τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας καί δέν νοεῖται θεσμός τῆς Ἐκκλησίας χωρίς τό χάρισμα.

Αὐτήν τήν συνείδηση τοῦ λαοῦ, χωρίς νά τό καταλάβη, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἐξέφρασε ὁ κ. Χρῆστος Σιάσιος. Ὅταν τό ἔτος 2015 ἦλθε στό Γραφεῖο μου καί μοῦ εἶπε ὅτι ἤθελε νά διοργανώση μιά ἐκδήλωση στό Θέρμο γιά τόν Μητροπολίτη Ἐδέσσης Καλλίνικο ἐξεπλάγην, γιατί τότε ἑτοιμάζαμε μέ τόν Μητροπολίτη Ἐδέσσης Ἰωήλ τόν φάκελο γιά νά τόν ὑποβάλουμε στήν Σύνοδο γιά τήν ἁγιοκατάταξη καί φυσικά στηριζόμασταν στήν συνείδηση τοῦ λαοῦ γι’ αὐτόν. Καί τότε τήν κατάλληλη στιγμή ἦλθε ὁ κ. Χρῆστος Σιάσιος μέ τήν πρόταση διοργανώσεως Συνεδρίου γιά τόν ἅγιο Καλλίνικο στήν γενέτειρά του, τό Θέρμο. Αἰσθάνθηκα ὅτι τόν παρεκίνησε ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Καλλίνικος καί ἐξέφρασε καί αὐτός τήν συνείδηση τοῦ λαοῦ γιά τήν ἁγιότητά του.

Ἑπομένως, καί τό βιβλίο τοῦ κ. Χρήστου Σιάσιου, τοῦ ἀκάματου αὐτοῦ ἐρευνητοῦ καί ρέκτη τοῦ καλοῦ, δηλαδή τοῦ φιλόκαλου, γιά τόν ἅγιο Καλλίνικο, πού σάν ἐργατική μέλισσα συγκέντρωσε ὅλο τό ὑλικό πρό καί μετά τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, τό ἐκλαμβάνω ὡς διατύπωση καί ἔκφραση τῆς συνειδήσεως τοῦ λαοῦ, τοῦ λαοῦ πού σέβεται τήν Ἐκκλησία. Γι’ αὐτό τόν εὐχαριστῶ πολύ.

Ἐπίσης, εὐχαριστῶ πολύ τόν εἰσηγητή Ἀρχιμ. π. Θεόκλητο Ράπτη, τόν ὁποῖον ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα ὁ ἅγιος Καλλίνικος. Ὅταν κάποια φορά ὁ ἅγιος Καλλίνικος λειτούργησε στό Θέρμο καί ἐπέστρεψε στήν Ἔδεσσα, μοῦ εἶπε μέ θαυμασμό ὅτι γνώρισε ἕναν καλό διάκονο, τόν π. Θεόκλητο, πού ζῆ ὡς μοναχός, καί ἐπίσης γνώρισε τήν ἀδελφή του Μαρία, μιά ἐξαίρετη κοπέλα, μοῦ εἶπε. Αὐτή ἦταν ἡ πρώτη φορά πού ἄκουγα γιά τόν π. Θεόκλητο ἀπό τό στόμα τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, καί φυσικά μετά τήν προσωπική γνωριμία μαζί του ἐπιβεβαιώνω αὐτόν τόν λόγο.

Εὐχαριστῶ τήν κ. Δέσποια Γεωργιάδη - Ἀποστόλου, Θεολόγο - Διευθύντρια τοῦ Παπαστρατείου Γυμνασίου Ἀγρινίου πού θά συντονίση τήν ἐκδήλωση αὐτήν, καί τήν ὁποία ἐκτιμῶ γιά τήν ὅλη προσφορά της στήν Ἐκκλησία, τήν ἐκπαίδευση, τήν ἐπιστήμη καί τήν κοινωνία. Φυσικά, εὐχαριστῶ τόν ἀγαπητό μου Δήμαρχο κ. Γεώργιο Παπαναστασίου γιά τήν υἱοθέτηση τῆς ἐκδήλωσης, καί τό Ἐπιμελητήριο Αἰτωλοακαρνανίας πού διέθεσε τήν αἴθουσα.

Εὐχαριστῶ καί τούς παρισταμένους στήν ἐκδήλωση αὐτή, τούς ἀγαπητούς μου Ἀγρινιῶτες, καί εὔχομαι ὅλοι νά ἔχουμε τίς πρεσβεῖες τοῦ νεοφανοῦς ἁγίου Καλλινίκου, τοῦ Αἰτωλοῦ, ἀλλά καί ἀσκητοῦ Ἐπισκόπου, ἐλεήμονος καί θαυματουργοῦ.

Δεῖτε τὸν χαιρετισμὸ