Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Ἡ ἀγάπη πρός τούς ἄλλους

Εἶναι γνωστόν ὅτι ἡ ἁγιότητα κάποιου ἀνθρώπου ἐλέγχεται κυρίως ἀπό τήν μαρτυρία καί τήν συνείδηση τοῦ λαοῦ, τήν ὁποία ἐπιβεβαιώνει ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Ἐπαρχίας, ὅπου ἔζησε καί ἔδρασε ὁ συγκεκριμένος ἄνθρωπος.

Μέ αὐτήν τήν προοπτική ἐγράφησαν πολλές τέτοιες μαρτυρίες πού ἐπιβεβαίωσαν τήν ἁγιότητα τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, πρίν καί μετά τήν ἁγιοκατάταξή του. Πολλές ἀπό αὐτές τίς μαρτυρίες δημοσιεύθηκαν σέ βιβλία καί ἀνακοινώθηκαν ἁρμοδίως.

Ὑπάρχει ἕνα περιστατικό πού τώρα ἦλθε σέ γνώση μου, πού εἶναι ἀξιοθαύμαστο καί θά τό καταγράψω πρός ὠφέλεια πνευματική. Δέν πρόκειται γιά θαῦμα, ἀλλά γιά γεγονός πού δείχνει τό ἀνεξίκακο πού διέκρινε τόν ἅγιο Καλλίνικο. Ὅσοι ἔζησαν κοντά του ξέρουν ὅτι ὁ διάδοχός του στόν Μητροπολιτικό θρόνο δέν ἤθελε νά ἀναφέρονται οἱ ἄνθρωποι στόν κεκοιμημένο Καλλίνικο, καί πολλοί ἀπό τούς συνεργάτες του φύγαμε ἀπό τήν Μητρόπολη Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας καί ὅσοι ἔμειναν εἶχαν διάφορα προβλήματα. Δέν ἦταν κακός ἄνθρωπος, ὅπως ἔδειξε ἡ συνέχεια, ἁπλῶς εἶχε κάποιες ἄλλες ἀντιλήψεις καί ἀπόψεις γιά θέματα ἐκκλησιαστικά καί θεολογικά.

Μοῦ ἔγραφε, λοιπόν, πρόσφατα μιά γνωστή μου κυρία ἀπό τήν Ἔδεσσα ἕνα γεγονός πού μέ ἐξέπληξε. Ἔγραφε σέ γράμμα της:

«Ὅπως Σᾶς εἶχα πεῖ, περίπου 10 χρόνια μετά πού φύγατε ὁ Ἅγιος Καλλίνικος μοῦ ἔσβησε, μοῦ πῆρε ἕνα μεγάλο καί βαθύ πόνο. Ἐκεῖ στόν τάφο του τοῦ μιλοῦσα, ζητοῦσα τή βοήθειά του (ἰδιαίτερα ὅταν ἤσασταν στόν Λίβανο). Κάποια στιγμή ἄκουσα τή φωνή του, νά μοῦ λέη: "Ἄναψε, παιδί μου, καί τό καντήλι στόν τάφο τοῦ Χρυσοστόμου (τοῦ διαδόχου του). Αὐτό ἦταν! Ὅλα ἄλλαξαν. Τά ἔβλεπα διαφορετικά. Καί τώρα μέ στηρίζει».

Χαρακτηριστικό γνώρισμα τῶν ἁγίων εἶναι ἡ ἀγάπη πρός ὅλους, ἰδίως σέ αὐτούς πού τούς ἔκαναν κακό. Γράφει ὁ ἅγιος Σιλουανός:

«Μακαρία ἡ ψυχή πού ἀγαπᾶ τόν ἀδελφό της, γιατί ὁ ἀδελφός μας εἶναι ἡ ζωή μας. Μακαρία ἡ ψυχή πού ἀγαπᾶ τόν ἀδελφό. Μέσα της ζῆ αἰσθητά τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου καί τή γεμίζει εἰρήνη καί χαρά καί αὐτή θρηνεῖ γιά ὅλο τόν κόσμο».
«Σαράντα χρόνια πέρασαν, ἀφότου ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ δίδαξε νά ἀγαπῶ τόν ἄνθρωπο καί ὅλη τήν κτίση καί μοῦ φανέρωσε τήν πονηρία τοῦ ἐχθροῦ, ὁ ὁποῖος μέ ἀπάτη προξενεῖ κακό στόν κόσμο».
«Ἡ Χάρη ἔρχεται μέ τήν ἀγάπη πρός τόν ἀδελφό καί μέ τήν ἀγάπη πρός τόν ἀδελφό διατηρεῖται. Ἄν, ὅμως, δέν ἀγαποῦμε τόν ἀδελφό, τότε καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν ἔρχεται στήν ψυχή, ἐξαιτίας τῆς κατακρίσεως ἤ τοῦ μίσους πρός τόν ἀδελφό».
«Ἡ Χάρη προέρχεται ἀπό κάθε καλό, πάνω ἀπ’ ὅλα, ὅμως, ἀπό τήν ἀγάπη γιά τόν ἀδελφό».
«Ἡ ψυχή δέν μπορεῖ νά ἔχει εἰρήνη, ἄν δέν προσεύχεται γιά τούς ἐχθρούς. Ἡ ψυχή πού διδάχθηκε ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νά προσεύχεται, ἀγαπᾶ καί λυπᾶται ὅλη τήν δημιουργία, καί προπαντός τόν ἄνθρωπο, γιά τόν ὁποῖο (ὁ Κύριος) ἔπαθε ἐπάνω στόν σταυρό καί πονοῦσε βαθιά γιά ὅλους μας».

Ἔτσι ζοῦσε καί ὁ ἅγιος Καλλίνικος. Ἀγαποῦσε ὅλους, φίλους καί ἐχθρούς, ὅσους τόν εὐεργέτησαν καί ὅσους τόν συκοφάντησαν, γι’ αὐτό εἶναι Ἅγιος.

Πολλοί ἄνθρωποι θέλουν νά βλέπουν θαύματα ἀπό τούς ἁγίους. Ἀλλά ἐκτός ἀπό αὐτά, τό μεγαλύτερο σημεῖο εἶναι νά ἔχη κανείς τό Ἅγιον Πνεῦμα καί νά τοῦ διδάσκη τήν ἀγάπη πρός ὅλους.

Ν. Ι.