Λόγος κατά τήν περιφορά τῶν Ἐπιταφίων στό Λιμάνι τῆς Ναυπάκτου, Μεγάλη Παρασκευή
Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου
Κύριοι βουλευτές,
Κύριε περιφερειάρχα,
Κύριε δήμαρχε,
Κύριοι ἄρχοντες τῆς πόλεως αὐτῆς καί ὅλης τῆς περιφερείας,
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ σημερινή μέρα εἶναι κατανυκτική καί λαμπρά, γιατί ἑορτάζουμε τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Δέν νοεῖται Σταυρός χωρίς τήν Ἀνάσταση καί δέν νοεῖται Ἀνάσταση χωρίς τόν Σταυρό. Εἶναι Σταυροαναστάσιμη ἡμέρα. Γι’ αὐτό ἔχουμε πραγματικά κατάνυξη, ἀλλά συγχρόνως ἔχουμε καί μία μεγαλοπρέπεια.
Ἔτσι γιορτάζουμε σέ αὐτήν τήν πόλη πού ἔχει περίπου 7.000 ἔτη ζωῆς, σέ αὐτήν τήν ὡραία πόλη καί μάλιστα στήν ὡραία αὐτή τοποθεσία, στό λιμάνι, ἔχοντας ἀπέναντί μας καί τό κάστρο. Καί ὅλα αὐτά γίνονται ὄχι γιά τό θεαθῆναι, γίνονται γιά τόν ἄνθρωπο.
Τί εἶναι τελικά αὐτός ὁ ἄνθρωπος;
Ἕνας σύγχρονος στοχαστής, γιά νά χαρακτηρίση τό τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος καί γιά νά ἀπαντήση στό ἐρώτημα τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, λέγει ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς λέξεις γιά νά ὁρίσουν αὐτό πού ἔχει ὁ ἄνθρωπος: εἶναι ὁ βίος, εἶναι ἡ ζωή, εἶναι ἡ ψυχή. Καί τά τρία αὐτά ἀποτελοῦν αὐτό πού λέγεται ἄνθρωπος. Καί λέει στήν συνέχεια, ἀπό τήν λέξη βίος προέρχεται ἡ βιολογία, ἀπό τήν λέξη ζωή προέρχεται ἡ ζωολογία καί ἀπό τήν λέξη ψυχή προέρχεται ἡ ψυχολογία. Ὁπότε, καί τά τρία αὐτά εἶναι ἑνωμένα καί ὁ ἄνθρωπος χαρακτηρίζεται καί ἀπό τίς τρεῖς αὐτές διαστάσεις, δηλαδή ἔχει βίο, ἔχει ζωή καί ἔχει ψυχή. Ἐκεῖ σταματᾶ ὁ στοχαστής αὐτός.
Ἀλλά, ἐάν δοῦμε μέσα ἀπό τήν παράδοσή μας τά πράγματα, θά δοῦμε ὅτι πέρα ἀπό τόν βίο, τήν ζωή καί τήν ψυχή, ὑπάρχει καί ὁ Θεός. Καί ὁ ἄνθρωπος πέρα ἀπό τό ὅτι ἔχει ζωή, συγχρόνως ἔχει καί ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἕνα θεολογικόν ὄν. Καί δέν τό λέμε αὐτό ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ἀλλά εἶναι πανθομολογούμενο. Ὁ ἀρχαῖος Πλούταρχος ἔχει πεῖ ὅτι μπορεῖ κανείς νά ἐπισκεφθῆ πόλεις καί νά βρῆ πόλεις «ἀτειχίστους, ἀγυμνάστους, ἀπαιδεύτους», νά μήν ἔχουν τείχη, νά μήν ἔχουν γυμναστήρια, νά μήν ἔχουν σχολεῖα, ἀλλά «ἀνιέρου πόλεως καί ἀθέου οὐκ ἔστιν οὐδείς θεατής», δέν μπορεῖ νά συναντήση μιά πόλη, στήν ἀρχαία Ἑλλάδα λέμε τώρα, πού νά μήν ἔχη ἱερά, βωμούς καί νά μήν ἔχη θυσιαστήρια καί νά μήν λατρεύουν τόν Θεό.
Τό ἐρώτημα ὅμως εἶναι ποιόν Θεό λατρεύει ὁ κάθε ἕνας;
Δέν ἐννοοῦμε τόν Θεό τῆς μεταφυσικῆς, τοῦ Πλάτωνα καί τοῦ Ἀριστοτέλη∙ δέν ἐννοοῦμε τόν Θεό τοῦ φεουδαλισμοῦ καί τῆς φεουδαρχίας, πού εἶναι ἕνας Θεός αὐθέντης καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι δοῦλοι Του• δέν ἐννοοῦμε ἕναν Θεό, ὅπως ἔλεγε ὁ Σάρτρ, πού εἶναι σαδιστής πατέρας, πού βλέπει τά παιδιά του νά βασανίζονται καί αὐτός νά χαίρεται.
Ἐμεῖς ἔχουμε ἕναν Θεό ἀγάπης. Καί αὐτή ἡ ἀγάπη ἐκφράζεται μέ τόν Σταυρό, μέ τήν θυσία καί τήν προσφορά. Ἕναν Θεό πού μᾶς ἀγαπάει μέχρι πού νά θυσιάζεται ὁ Ἴδιος καί νά κατεβαίνη ἀκόμη καί στόν Ἅδη. Νά εἰσέρχεται σέ κάθε ἀνθρώπινη μοναξιά καί νά δίνη παρηγοριά καί ὑπέρβαση τῆς δυσκολίας στήν ὁποία βρίσκεται.
Ποιός εἶναι αὐτός ὁ Θεός τόν ὁποῖον λατρεύουμε;
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἕνας μεγάλος ρήτορας ὅλων τῶν αἰώνων, ἔζησε τόν 4ο αἰώνα, θά γράψη κάπου, παρουσιάζοντας τόν Χριστό νά λέη στούς ἀνθρώπους:
«Ἐγώ πατήρ, ἐγώ ἀδελφός ,ἐγώ νυμφίος, ἐγώ οἰκία, ἐγώ τροφή, ἐγώ ἱμάτιον, ἐγώ ρίζα, ἐγώ θεμέλιον• ὅ,τι κι ἄν θέλης εἶμαι ἐγώ. Ἐγώ καί δουλεύω, γιατί ἦρθα νά διακονήσω καί ὄχι νά διακονηθῶ, ἐγώ καί φίλος, καί μέλος, καί κεφαλή, καί ἀδελφός, καί ἀδελφή, καί μήτηρ• πάντα ἐγώ. Ἀρκεῖ νά διάκεισαι εὐμενῶς σέ μένα. Ἐγώ ἔγινα φτωχός γιά σένα, ἐγώ ἔγινα ἀλήτης γιά σένα (ἀλήτης ἀπό τό ἀλάομαι-ἀλῶμαι, πού σημαίνει περιφέρομαι), ἔγινα ἀλήτης γιά σένα, ἀνέβηκα στόν Σταυρό γιά σένα, ἐνταφιάστηκα γιά σένα, ἀνέβηκα στόν Πατέρα μου καί τόν παρακαλῶ γιά σένα, κατέβηκα στή γῆ ὡς πρεσβευτής ἀπό τόν Πατέρα μου. Εἶσαι γιά μένα τά πάντα, καί ἀδελφός, καί συγκληρονόμος, καί φίλος, καί νυμφίος, καί μέλος. Τί πλέον θέλεις;»
Τελικά, τί θέλεις περισσότερο; Σοῦ τά ἔχω δώσει ὅλα.
Αὐτόν τόν Θεό ἔχουμε στήν παράδοσή μας καί αὐτόν ἑορτάζουμε. Χρόνια πολλά! Καλή Ἀνάσταση!
- Προβολές: 439