Γεγονότα καὶ Σχόλια: Τιμή στούς χειρώνακτες - Ἐργασία μέ φιλότιμο

Τιμή στούς χειρώνακτες

Ἕνας λόγος πού ἀκούγεται συχνά ἀπό ἐλεύθερους ἐπαγγελματίες, μέ μικρές ἐπιχειρήσεις, γιά τίς ὁποῖες ἔχουν ἀνάγκη ἀπό ἕναν σχετικά μικρό ἀριθμό ὑπαλλήλων, εἶναι ὅτι δέν βρίσκουν «ἐργατικά χέρια». Ὑπάρχουν ἄνεργοι οἱ ὁποῖοι ὅμως εἶναι ἐπιλεκτικοί στήν ἐργασία πού θέλουν νά κάνουν. Αὐτό, βέβαια, δέν εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ κακό ἤ κατηγορήσιμο. Τήν ἐργασία πού θά κάνη κανείς πρέπει νά τήν θέλη καί νά τήν ἀγαπᾶ. Ὅταν τήν ἀγαπᾶ, δέν ὑπολογίζει τόν κόπο καί εἶναι ἀποδοτικός. Ἄν δέν τήν ἀγαπᾶ, ἡ ἐργασία ὅσο ἁπλή καί εὔκολη κι ἄν εἶναι, ὁ ἐργαζόμενος τήν βιώνει σάν μιά βασανιστική διαδικασία, ἡ ὁποία πολλές φορές ἔχει ἐπιπτώσεις στήν ψυχική καί τήν σωματική του ὑγεία.

Κάτι δυσάρεστο πού παρατηρεῖται στόν δυτικό γενικά κόσμο, ὄχι μόνο στήν Ἑλλάδα, εἶναι ὅτι οἱ νέοι ἄνθρωποι ἀποφεύγουν κυρίως τίς χειρωνακτικές ἐργασίες, γι’ αὐτό σπανίζουν οἱ ἔμπειροι τεχνίτες. Αὐτό εἶναι ἕνα σύμπτωμα ἑνός ἀνάπηρου πολιτισμοῦ, μιᾶς κουλτούρας τῆς εὐκολίας, τῆς ἐργασίας τοῦ «καναπέ». Ἐδῶ καί πολλά χρόνια, ὡς ἰδανικό τῆς ἐκπαίδευσης, γιά τόν πολύ λαό, ἦταν τά παιδιά νά πάρουν κάποιο πτυχίο, νά τελειώσουν μιά σχολή, γιά νά ἔχουν μιά «καθαρή» ἐργασία, χωρίς σκουριές, χωρίς σκόνες καί λάσπες, χωρίς νά τούς καίη ὁ ἥλιος ἤ νά κρυώνουν τά χέρια τους τόν χειμώνα πού θά πρέπει νά κουβαλοῦν ἤ νά πελεκοῦν πέτρες ἤ νά φτιάχνουν λάσπη.

Ἡ κατάσταση τῆς κοινωνίας, ὅπως ἐξελίσσεται, ἀπαιτεῖ μιά ἐπανεκτίμηση τῶν ἐπαγγελμάτων. Χρειάζεται νά δοθῆ ἰδιαίτερη τιμή στίς χειρωνακτικές ἐργασίες, τίς τεχνικά ἀναβαθμισμένες, λόγω πολλῶν σύγχρονων ἀπαιτήσεων καί ἐργαλείων, ὥστε νά ἑλκυστοῦν ἀπό αὐτές ὅσοι νέοι δέν ἐπιθυμοῦν νά σπουδάσουν σέ διάφορους τομεῖς τῆς ἐπιστήμης. Πρέπει νά τιμηθῆ, κοινωνικά καί οἰκονομικά ὁ ἐργάτης, πού ξέρει νά ἐκτελῆ μέ πιστότητα (καί τιμιότητα) τά σχέδια τοῦ Μηχανικοῦ ἤ τοῦ Μηχανολόγου.

Ἐργασία μέ φιλότιμο

Μιά κοινωνία, γιά νά πάη μπροστά, ἔχει ἀνάγκη ἀπό ὅλες τίς μορφές ἐργασίας. Ἔχει ἀνάγκη ἀπό ποιμένες, ἐκπαιδευτικούς, συγγραφεῖς, πολιτικούς, ἐπιχειρηματίες, ἀλλά καί ἀπό ἐργάτες τῶν οἰκοδομῶν καί τῆς καθαριότητας τῶν δρόμων.

Εἶναι ἀξιοπρόσεκτη μιά κριτική παρατήρηση πού ἀφορᾶ τήν οἰκονομική πολιτική τοῦ νέου Προέδρου τῶν Η.Π.Α., ἡ ὁποία διακρίνει μιάν ἀντίφαση στήν δασμολογική ἐπιθετικότητα τοῦ Προέδρου. «Καίτοι αὐτός ... κόπτεται γιὰ τοὺς ἀμερικανοὺς ἐργάτες... εἶναι ἀμφίβολο ἂν ὑπάρχει σὲ ἐπάρκεια ἕνα τέτοιο κοινωνικὸ ὑποκείμενο ποὺ νὰ διέπεται ἀπὸ τὴν κουλτούρα τῆς ἐξαντλητικῆς βιομηχανικῆς ἐργασίας, ἕνας λαὸς διατεθειμένος νὰ οἰκειοποιηθεῖ ξανὰ μιὰ παραγωγὴ ποὺ διεσπάρη στὴν Ἀνατολὴ καὶ τὸν Νότο καὶ νὰ χάσει τὶς ἀνέσεις τῶν καταναλωτῶν τοῦ τριτογενοῦς τομέα» (Τό Βῆμα 25.4.2025, Καί ποιός θά εἶναι ὁ ἐργάτης; ἄρθρο τοῦ Παναγῆ Παναγιωτόπουλου).

Τό ἄρθρο στό ὁποῖο ἀναφερθήκαμε περιγράφει ἕνα προπαγανδιστικό κινεζικό βίντεο «ποὺ κυκλοφόρησε στὸ Τikτόk τήν ἐπαύριον τῆς ἀμερικανικῆς δασμολογικὴς ἐπίθεσης. Παρουσιάζει παχύσαρκους, μὰ καὶ κομψοὺς Ἀμερικανούς, παιδιὰ τῆς λαϊκῆς εὐρωστίας καὶ τῆς ἀστικῆς εὐζωίας, νὰ ὑποφέρουν, καταθλιμμένοι, μπροστὰ στὶς βιομηχανικὲς ραπτομηχανὲς μιᾶς μεγάλης φάμπρικας».

Γιά νά μή συμβῆ αὐτό, χρειάζεται «ν’ ἀλλάξουμε ζωή». Νά τιμήσουμε τόν κόπο τῆς ἐργασίας. Νά ἀγαπήσουμε τόν κόπο. Τό μάθημα εἶναι δύσκολο. Χρειάζεται νά μαθητεύσουμε λίγο καί σέ κείμενα τῆς ἀσκητικῆς παραδόσεως τῶν ἁγίων μας, γιά νά ξυπνήση ἡ ἀγάπη μας στήν φιλότιμη ἐργασία. Γιά νά ἐργαζόμαστε μέ τιμιότητα καί φιλότιμο.

π.Θ.Α.Β.