Ὁ Σταυρός

Πρῶτον, σταυρός εἶναι ἡ θέα τῆς ἁμαρτίας πού ὑπάρχει μέσα μας. Βλέπουμε μέ τήν δύναμη τῆς χάριτος τήν ἀρρώστια νὰ μαστίζη τὴν ὕπαρξή μας. «Ἐταράχθη τά ὀστᾶ μου καί ἡ ψυχή μου τῷ ἄδῃ ἤγγισεν». Τα πάθη λυμαίνονται τήν φύση μας καί μέσα ἀπό τόν πόνο φωνάζουμε: «Κύριε Ιησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με τόν άμαρτωλόν».

Δεύτερον, σταυρός εἶναι ὁ πόνος στὴν προσπάθεια νὰ τηρήσουμε τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Ἀφοῦ οἱ ἐντολές τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ αὐτοαποκάλυψη τῆς Τριαδικῆς ζωῆς, βλέπουμε καθαρά ὅτι δέν μποροῦμε νά φθάσουμε αὐτήν τήν τελειότητα. Ἐπίσης, βλέπουμε καί τήν ἀδυναμία μας καί τότε κλαίμε, φωνάζουμε, ζητᾶμε ἔλεος καί Χάρη.

Τρίτον, σταυρός εἶναι καί ὁ πόνος γιά τήν λήθη τοῦ Θεοῦ ἀπό τούς ἀνθρώπους πού μᾶς περιβάλλουν. Βλέπουμε γύρω μας τήν ἄγνοια τοῦ Θεοῦ, την αὐτοθέωση τοῦ ἀνθρώπου, πού συνιστᾶ τήν κόλασή του, να μήν πιστεύουν οἱ ἄνθρωποι στόν Θεάνθρωπο, ἀλλά στόν ἀνθρωποθεό καί αὐτό μᾶς συγκλονίζει. Ἔτσι, χωρίς νά τό καταλαβαίνουμε καλά χύνουμε αἶμα, προσευχόμαστε γιά τούς ἄλλους, ζωντανούς καί κοιμημένους, γινόμαστε θεολόγοι

Ὁ σταυρός ὅμως αὐτός τῶν πιστῶν ἐμπνέεται από τήν Ἀνάσταση καί ἀναφέρεται σε αὐτήν. Ἔτσι, αὐτός ὁ πόνος πού περιγράψαμε ἔχει στοιχεῖα χαρᾶς καί εὐφροσύνης πνευματικῆς. Εἶναι χαρμολύπη. Γι' αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας ὑψώνει τόν Σταυρό σήμερα μαζί μὲ τὰ λουλούδια. Ἔτσι, ὁ Σταυρός εἶναι στήριγμα, ἐλπίδα, παρηγοριά εἶναι ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας καί ὅλων μας.

Ναυπάκτου Ἱεροθέου: Παρακλητικά