Γεγονότα καὶ Σχόλια: Οὐαί οἱ παρά τῶν ἀνθρώπων ἐπαινούμενοι - Ἐπινοημένη ἀλήθεια, βολικὸ ψέμα

Οὐαί οἱ παρά τῶν ἀνθρώπων ἐπαινούμενοι

Ὁ Χριστός εἶπε: «οὐαὶ ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι» (Λουκ. 6,26). Ὁ Θεοφύλακτος Ἀχρίδος γιά τόν λόγο αὐτόν τοῦ Χριστοῦ γράφει: «Φρίξωμεν, ἀδελφοί, πῶς τό οὐαί ἔχωσιν οἱ παρά τῶν ἀνθρώπων ἐπαινούμενοι», συμπληρώνει ὅμως τήν παρατήρησή του γράφοντας: «Δεῖ μέν γάρ καί παρά ἀνθρώπων ἐπαινεῖσθε, ἀλλά πρότερον ἀπό Θεοῦ». Τό οὐαί εἶναι γι’ αὐτούς πού δέν ἔχουν τόν ἔπαινο τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος γνωρίζει καί ἐπισκέπτεται τούς πράους καί ταπεινούς τῇ καρδίᾳ, πού ἐλεοῦν παντοιοτρόπως «ἐν τῷ κρυπτῷ». Γι’ αὐτούς τούς δικούς Του μαθητές, ὅλων τῶν αἰώνων, εἶπε τόν γνωστό πικρό λόγο, ἀλλά ἀποδεδειγμένο ἀπό τά πράγματα: «Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν» (Ἰω. 15,18). Καί στήν συνέχεια ἐπεξηγεῖ τήν αἰτία: «οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν» (Ἰω. 15,20). Αὐτούς πού συνδέονται μέ τόν Χριστό ὄχι μόνο δέν τούς ἐπαινοῦν οἱ ἄνθρωποι, οὔτε μένουν ἀπέναντί τους ἀδιάφοροι﮲ τούς μισοῦν. Αὐτό ἀποτελεῖ καί ἕνα κριτήριο τῆς σχέσης μας μέ τόν Χριστό. Ἐάν μᾶς λένε καλά λόγια «πάντες οἱ ἄνθρωποι», ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά εἴμαστε σάν τούς ψευδοπροφῆτες, «κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς ψευδοπροφήταις». Οἱ ψευδοπροφῆτες ἀπολάμβαναν τήν τιμή πολλῶν ἀνθρώπων, γιατί δυστυχῶς οἱ πολλοί ἑλκύονται περισσότερο ἀπό τό ψέμα· ἡ ἀλήθεια πού ἐλευθερώνει τούς πονᾶ.

Τά παραπάνω μᾶς δείχνουν ὅτι μιά βασική ἀρχή γιά τήν πνευματική πρόοδο, μέσα στό πλαίσιο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, εἶναι ἡ ἀπεξάρτηση ἀπό τήν γνώμη τοῦ κόσμου. Ὅταν εἴμαστε ἐξαρτημένοι ἀπό τήν γνώμη τοῦ κόσμου, εἴμαστε δουλωμένοι στήν κενοδοξία, μέ ὑποκαίοντα τόν φθόνο καί ἐπαπειλούμενο τόν κίνδυνο ἀφανισμοῦ τοῦ πραγματικοῦ ἑαυτοῦ μας πίσω ἀπό τά προσωπεῖα τῆς ὑποκρισίας.
Ἡ ὑποκρισία εἶναι φοβερό πάθος καί παμπόνηρο. Μᾶς αἰχμαλωτίζει πολύ εὔκολα, ἄν δέ ἔχουμε ἐγρήγορση καί συνεπικουρία τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τραγικό νά μήν ἀφήνουμε νά φαίνεται πρός τούς ἔξω ὁ πραγματικός ἑαυτός μας, ἀλλά κάποιος ἄλλος φαντασιακός.

Ἐπινοημένη ἀλήθεια, βολικὸ ψέμα

Σέ ἄρθρο τῆς Μαρίας Κατσουνάκη μέ τίτλο: «Ἐπινοημένη ἀλήθεια, βολικὸ ψέμα» (Καθημερινή, 07.09.2025) διαβάζουμε γιά μιά περίπτωση ἀφανισμοῦ τοῦ πραγματικοῦ ἑαυτοῦ, ὥστε νά προβληθῆ κάποιος ἄλλος, μή πραγματικός, ὁ ὁποῖος ὅμως ἀποσποῦσε τήν τιμή καί τόν ἔπαινο τοῦ κόσμου.

Γράφει γιά κάποιον Ἐνρὶκ Μάρκο, ποὺ πέθανε τὸ 2022 σὲ ἡλικία 101 ἐτῶν, ὁ ὁποῖος «διατεινόταν ὅτι εἶχε φυλακιστεῖ ἀπὸ τοὺς ναζὶ στὸ στρατόπεδο συγκέντρωσης Φλόσενμπεργκ», πού βρίσκεται στήν Βαυαρία. Ἡ πραγματικότητα ὅμως δέν ἦταν αὐτή. «Ἡ ἀλήθεια ἦταν ὅτι εἶχε πάει, μαζὶ μὲ ἄλλους Ἱσπανούς, ἐθελοντικὰ στὴ χώρα, γιὰ νὰ ἐργαστεῖ στὴν κατασκευὴ ὁπλισμοῦ γιὰ τὸν γερμανικὸ στρατό». Ὅμως «ἀπὸ τὸν θάνατο τοῦ Φράνκο (τὸ 1975) καὶ μετά, ἄρχισε νὰ κάνει “καριέρα” ὡς ἀντιστασιακὸς καὶ ἐπιζῶν τῶν ναζιστικῶν στρατοπέδων». Ἔφθασε μάλιστα νά γίνη «πρόεδρος τῆς Ἕνωσης Ἱσπανῶν Ἐκτοπισθέντων ἀπὸ τοὺς Ναζί».

Τό ψέμα του ἀποκαλύφθηκε μόλις τὸ 2005. Ἡ ἀρθρογράφος μᾶς πληροφορεῖ ὅτι, ὅταν ἡ κόρη του τοῦ ἐπιτέθηκε συντετριμμένη καὶ ἐξοργισμένη, γι’ αὐτήν τήν πλαστογράφηση τοῦ ἑαυτοῦ, τὴν ἀντέκρουσε μὲ τὸ ἀφοπλιστικὸ: «ὁ καθένας ἐπινοεῖ λίγο-πολὺ τὴν ἱστορία του».
Ὁ καθένας ὑποκρίνεται κατά τό πόσο εἶναι ἐξαρτημένος ἀπό τήν γνώμη τοῦ κόσμου.
π.Θ.Α.Β.