Γεγονός καὶ Σχόλιο: Τό δημογραφικό πρόβλημα

Τό δημογραφικό πρόβλημα πού ἀφορᾶ τήν γέννηση καί τήν γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ κάθε κοινωνίας, καί τό ὁποῖο προσδιορίζει τήν ποσοτική καί ποιοτική ἐξέλιξη τοῦ πληθυσμοῦ της, ἀπασχολεῖ τήν κοινωνία μας.

Μέ τό πρόβλημα αὐτό ἀσχολεῖται ἡ ἐπιστήμη τῆς δημογραφίας, ἡ ὁποία ἐξετάζει τόν δείκτη γονιμότητας κάθε κοινωνίας σέ σχέση μέ τόν δείκτη τῆς γηράνσεως τοῦ πληθυσμοῦ της. Ἔχει διαπιστωθῆ ἐπιστημονικά ὅτι, γιά νά γίνη ἡ ἀνανέωση τοῦ πληθυσμοῦ μιᾶς χώρας, ὁ δείκτης γεννήσεως ἀνά γυναίκα πρέπει νά κυμαίνεται τουλάχιστο στίς 2,1 γεννήσεις ἀνά γυναίκα, διαφορετικά ὑπάρχει πρόβλημα γιά τήν συγκεκριμένη κοινωνία. Ἡ ἐπιστήμη τῆς δημογραφίας ἐντοπίζει τόν κίνδυνο πού προέρχεται σέ μερικές χῶρες ἀπό τόν δείκτη γονιμότητας καί συνιστᾶ μέτρα γιά τήν ἀνανέωση τοῦ πληθυσμοῦ τους καί τόν κίνδυνο πού προέρχεται σέ ἄλλες χῶρες ἀπό τόν ὑπερπληθυσμό, καί προτείνει ἀνάλογα. Ἐπί πλέον, ἡ ἐπιστήμη τῆς δημογραφίας ἐξετάζει καί τίς κοινωνικές καί ἐθνικές συνέπειες κάθε κοινωνίας ἀπό τόν δείκτη γονιμότητας πού παρατηρεῖται σέ αὐτές.

Ἡ ὀρθόδοξη θεολογία μελετᾶ τά πορίσματα τῆς ἐπιστήμης τῆς δημογραφίας, ἐνδιαφέρεται γιά τήν γέννηση τῶν ἀνθρώπων, ὄχι μόνον ἀπό ἐθνικῆς καί κοινωνικῆς πλευρᾶς, ἀλλά καί ἀπό τήν προοπτική τῆς μετάδοσης τῆς ζωῆς γιά τίς ἑπόμενες γενιές, κυρίως, ὅμως, γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς οἰκογένειας καί τήν γέννηση παιδιῶν μέ σκοπό τήν πνευματική τους ἀναγέννηση. Ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας δέν ἐκλαμβάνει τόν ἄνθρωπο ὡς μιά μονάδα ἀτομικῆς ἐπιβίωσης, ἀλλά ὡς παιδί τοῦ Θεοῦ, πού πρέπει νά ἀναγεννηθῆ καί νά ζήση αἰωνίως μαζί Του. Ἡ τεκνογονία εἶναι συνέχεια τοῦ εὐλογημένου γάμου πού πρέπει νά εἶναι νάρθηκας τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ὑπογεννητικότητα στήν Πατρίδα μας εἶναι ἕνα σημαντικό πρόβλημα, γιατί ἡ γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ ἔχει καί κοινωνικές καί ἐθνικές συνέπειες. Αὐτό τονίζεται ἀπό ὅλους τούς ἐπιστήμονες πού ἀσχολοῦνται μέ τό θέμα αὐτό. Φυσικά, ἡ Ἐκκλησία βλέπει τό δημογραφικό πρόβλημα μέσα ἀπό μιά ἄλλη προοπτική, ἤτοι τήν φιλαυτία πού κυριαρχεῖ στούς ἀνθρώπους, πού εἶναι ἡ ἄλογη τοῦ σώματος φιλία, τήν ἡδονοκρατία πού ἀποβλέπει μόνον στήν ἀπόλαυση τῆς ἡδονῆς, χωρίς τήν ἀνάληψη τῶν εὐθυνῶν, τήν εὐδαιμονία, ὡς ὑλική εὐμάρεια καί εὐζωία, καί τήν ἔλλειψη πίστεως στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

Πολλοί ἔχουν ἐντοπίσει ὅτι τό δημογραφικό πρόβλημα, δηλαδή ἡ μείωση τῶν γεννήσεων καί ἡ αὔξηση τῆς γήρανσης εἶναι μιά ἀπειλή γιά τήν Πατρίδα μας, ὡς κοινωνίας καί Ἔθνους, καί γι’ αὐτό ἡ Πολιτεία πρέπει νά λάβη τά κατάλληλα νομοθετικά μέτρα, ὥστε οἱ γονεῖς νά βοηθηθοῦν στήν ἀνάπτυξη τῶν παιδιῶν τους, δεδομένου ὅτι ἡ γέννηση καί ἀνάπτυξη τῶν παιδιῶν ἐπιβαρύνουν ὑλικά τίς οἰκονομικά ἀδύνατες οἰκογένειες. Αὐτό σημαίνει ὅτι, πέρα ἀπό αὔξηση τῶν ἐπιδομάτων, πρέπει νά δημιουργηθοῦν μονάδες γιά τήν προστασία καί διαπαιδαγώγηση τῶν βρεφῶν καί τῶν νηπίων, γιά τήν βοήθεια τῶν ἐργαζομένων γονέων.

Πάντως, ἔχει παρατηρηθῆ καί ἐπισημανθῆ ὅτι ὀρθόδοξοι γονεῖς πού ἐμποτίζονται ἀπό τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι κατά βάσιν πολύτεκνοι, ὄχι ἐπειδή παρακινοῦνται ἀπό τά προγράμματα τῆς Πολιτείας, ἀλλά ἐπειδή πιστεύουν στόν Θεό καί τηροῦν τίς ἐντολές Του, αἰσθάνονται τόν γάμο ὡς ἀγάπη πού θυσιάζεται, κενώνεται. Αὐτό σημαίνει ὅτι τό λεγόμενο δημογραφικό πρόβλημα ἐπιλύεται μέ πνευματικούς τρόπους, καί, βεβαίως, ἡ Πολιτεία πρέπει νά εἶναι ἀρωγός, ἄν θέλη ἡ ἴδια νά ἐπιβιώση, καί νά στηρίζη ποικιλοτρόπως τίς πολύτεκνες οἰκογένειες.

Ν.Ι.