Skip to main content

Πέτρος Πιτσιάκας: Τό δικό μας “ΟΧΙ”

Ἀπόσπασμα ἀπό τόν πανηγυρικό της 28ης Ὀκτωβρίου 1999, πού ἐκφώνησε στήν πλατεία Φαρμάκη τῆς Ναυπάκτου, μετά τήν ἐπιμνημόσυνη δέηση, ὁ κ. Πέτρος Πιτσιάκας, φιλόλογος, καθηγητής τοῦ 1ου Ἑνιαίου Λυκείου Ναυπάκτου.

Λίγες μέρες πρίν τήν ἀνατολή τοῦ 21ου αἰώνα καί 59 χρόνια μετά τήν ἀποθέωση τοῦ παράτολμου ἡρωισμοῦ ἐναντίον κάθε λογικῆς πρόβλεψης, ἡ ἑλληνική νεολαία, ἡ ἑλληνική κοινωνία δέν φωνάζει τό δικό της “ΟΧΙ”. Ἀντίθετα ζοῦμε στήν ἐποχή τῆς ἀπιστίας. Ὅ,τι ἄλλοτε ἦταν ὅραμα καί ἰδανικό σήμερα ὀνομάζεται χίμαιρα καί οὐτοπία. Ἡ κοινωνία μᾶς διαβρωμένη ἀπό τήν ἀνυπαρξία μιᾶς ἰδέας, μιᾶς βεβαιότητας πού θά μποροῦσε νά στρατεύση καρδιά καί πνεῦμα σέ ἕνα συλλογικό σχέδιο, ἀσφυκτιά, μένει ἀπαθής, ἔχοντας ψαλλιδίσει τά φτερά τῆς ψυχῆς.

Ὅμως ἡ μεθυσμένη πορεία μας πρός τό κενό του ἐφησυχασμοῦ καί τῆς παραίτησης πρέπει νά σταματήση καί ὅλοι μας νά ποῦμε τό δικό μας “ΟΧΙ” πού θά μᾶς συνοδεύει στόν 21ο αἰώνα.

Ἕνα “ΟΧΙ” στούς πολέμιους τῆς ἑλληνορθόδοξής μας παράδοσης, ἡ ὁποία εἶναι ἀθάνατη ψυχή, ἐλπίδα καί παρηγοριά, ἀλλά καί σέ ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται γιά τά πρωτεῖα τῆς ἐξουσίας καί ὄχι τῆς διακονίας, τῆς ταπείνωσης καί τῆς ἀντιμετώπισης τῶν φλεγόντων οὐσιαστικῶν προβλημάτων τῆς κοινωνίας, μέ ἀποτέλεσμα νά τραυματίζεται τό κύρος, ἡ ἑνότητα καί ἡ παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἕνα “ΟΧΙ” στή Νέα Τάξη πραγμάτων, πού βασίζεται στό δίκαιό του ἰσχυροῦ καί ἐπιδιώκει τήν παγκομιοποίηση μέσα ἀπό τή διεθνῆ ἀταξία, τήν πολυδιάσπαση, τήν ἐξάρτηση καί τήν ἀπώλεια κάθε ἴχνους ἐθνικῆς ἀξιοπρέπειας.

Ἕνα “ΟΧΙ” στή μαζοποίηση, τήν ἠθική κατάπτωση, τήν κοινωνική ἀδικία, τό ρατσισμό καί τή διαπλοκή, πού ὑπονομεύουν τή δημοκρατία καί καταστρέφουν τόν κοινωνικό ἱστό καί μᾶς κάνουν νά ξεχνᾶμε πῶς πατριωτισμός εἶναι τό τί κάνουμε γιά τήν πατρίδα καί ὄχι νά περιμένουμε τούς ἄλλους νά φροντίσουν ἤ νά θυσιαστοῦν.

Ἕνα “ΟΧΙ” στό πρότυπό του “οἰκονομικοῦ ἀνθρώπου”, πού σκέφτεται καί ἐνεργεῖ μέ γνώμονα τό ὑλικό του συμφέρον, τόν εὐδαιμονισμό καί τήν καλοπέραση, πού δέν ἐνδιαφέρεται γιά τίς ἀνθρώπινες ἀξίες, πού ἐφησυχάζει καί παραιτεῖται ἀπό κάθε τί ἐθνικό, πού ὁδηγεῖται στό λήθαργο καί στήν ἀπώλεια τῆς σχέσης μέ τήν πατρίδα, τῆς σχέσης μέ τό “ΟΧΙ” τοῦ 1940.

Ἕνα “ΟΧΙ” σέ ὅλους ἐκείνους πού ξεχνοῦν ὅτι ἡ τουρκική κατοχή συνεχίζεται στήν ἑλληνική Κύπρο καί ὅτι στή Μεγαλόνησο δοκιμάζεται ἡ ἐθνική μας ἀπαντοχή, ἡ ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια, τό ἐθνικό μας φιλότιμο.

Ἕνα “ΟΧΙ” σέ ὅλους ἐκείνους, πού ὅλες αὐτές τίς δεκαετίες δέν κατάφεραν νά ντύσουν μέ σάρκα κάποια ὄνειρα αὐτοῦ του Ἔθνους, δέν διδάχθηκαν ἀπό τίς τραγωδίες καί ἀπό τά διδάγματα πού ἀνάβλυσαν ἀπό τό αἷμα, καί τά ἔκαναν νά μοιάζουν ἁπλή τελετουργική ἀναφορά κατά τίς ἐθνικές μας ἐπετείους, ἁπλές σελίδες σχολικῶν βιβλίων καί λόγοι πανηγυρικοί.

  • Προβολές: 2628