Skip to main content

Διονύσιος Πελέκης: Ὁλίγα τινά περὶ τῆς Ναυμαχίας

Δημοσιεύθηκε στόν “Ἐμπρός” τῆς 27ης-10-2000

Ὡρίμασε ὁ καιρός νά κατανοηθῆ ἐπιτέλους ὅτι ὑπάρχει σοβαρό πρόβλημα στήν Ναύπακτο, πού διχάζει τήν μικρή μας κοινωνία καί δηλητηριάζει τίς ἀνθρώπινες σχέσεις. Μόνος ὑπαίτιος του βαρέως αὐτοῦ κλίματος εἶναι ὁ Ἡγούμενος τοῦ Μοναστηριοῦ τῆς Σκάλας π. Σπυρίδων Λογοθέτης.

Ἀπό τά διατρέξαντα, γραφέντα καί λεχθέντα ἐσχάτως ἀναφορικῶς πρός τόν ἑορτασμόν τῆς ἐπετείου τῆς Ναυμαχίας, ἀποδεικνύεται μιά προσπάθεια τοῦ Μοναστηριοῦ, ἐνταθεῖσα, μετά τίς τελευταῖες Δημοτικές Ἐκλογές, νά κηδεμονεύση, ἀνεπιτυχῶς, εὐτυχῶς, τόν Δῆμον καί τήν κοινωνίαν τῆς πόλεως καί νά ἐγκαταστήση καί κοσμικήν διαρχίαν, παράλληλα μέ τήν ἐπιχειρηθείσαν, καί εὐτυχῶς ἀποτυχοῦσαν, Ἐκκλησιαστικήν τοιαύτην. Ἡ κατάφωρα νοσηρή αὐτή κατάσταση πρέπει νά παταχθῆ ἀμείλικτα. Καί οἱ αἱρετοί ἄρχοντες καί τῶν δύο βαθμῶν νά ἐπιδείξουν τήν δέουσαν πυγμήν καί ν’ ἀποφεύγουν συνηγορίες ὑπέρ τοῦ πρωταιτίου πρός ὑψηλά ἱσταμένους, οἱ ὁποῖες σχολιάζονται καί ὑπό τούτων δυσμενέστατα. Εἰδικότερα δί’ ἐλαχίστων:

“Παναγία τῆς Ναυπάκου” ἐν σχέσει πρός τήν Ναυμαχίαν εἶναι μόνον ἡ ὀρθοδόξου τεχνοτροπίας εἰκόνα τῆς Παναγίας μας, τήν ὁποίαν εἶχεν ἀναρτήσει τήν ὥραν τῆς Ναυμαχίας στόν κεντρικό ἱστό τῆς Ναυαρχίδος τοῦ ὁ Βενετός Ναύαρχος Venier, ὅπως ὀρθῶς ἐπληροφόρησεν τό ἀναγνωστικό κοινό ὁ κ. Ἰωάννης Ράπτης στό 116 Φύλλο τοῦ “Ἐμπρός”. Ἁπλῶς, προσθέτω, ὅτι ὁ π. Πολύκαρπος εἶναι Ναυπάκτιος, ἑξαίτερος κληρικός τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἐκ μητρός δέ γόνος τῆς γνωστῆς ἱστορικῆς οἰκογενείας τοῦ Κουτσαγγέλων.

Ἐκ τῶν Δυτικῶν τήν δόξαν τῆς Ναυμαχίας διεκδικοῦν κυρίως οἱ Ἰσπανοί, κοσμοκράτορες τότε, ἐνῶ ἡ Ἰταλία δέν ὑπῆρχεν ὡς Κράτος. Πράγματι, πλήν τοῦ Γενικοῦ Ἀρχηγοῦ Ἰωάννου τοῦ Αὐστριακοῦ, ὁ οὐσιαστικός ναύαρχος ἦτο ὁ Ἰσπανός Don Alvaro de Zaman, τοῦ ὁποίου τό ἄγαλμα κοσμεῖ τήν δεξιά εἴσοδο τῆς μεγαλοπρεποῦς Πλάζα ντέ Μαγιόρ τῆς Μαδρίτης. Οἱ Ἰσπανοί ἀποδίδουν τήν Νίκην εἰς τόν ἴδιον τόν Κύριον Ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, διά τόν ὁποῖον πιστεύουν ὅτι ἠγεῖτο προσωπικῶς τῆς Ναυμαχίας, εὑρισκόμενος ἐπί τῆς Ναυαρχίδος τοῦ Ἰωάννου.

Τό κυριότερο παρεκκλήσι τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Βαρκελώνης, κοιτίδος τῆς Ἱσπανικῆς ναυτοσύνης, εἶναι ἀφιερωμένο στόν Χριστό τῆς Ναυπάκτου (Christo de Lepando), κοσμεῖται δέ τό Ἱερόν του ἀπό ἕνα ἀπιθάνου χάριτος καί ἐνάργειας ξύλινο ὁμοίωμα τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος, διά ν’ ἀποφύγη τήν κατ’ αὐτοῦ ἐπερχομένην ἐχθρικήν ὀβίδα, κλίνει - κάμπτει τήν μέσην του πρός τά δεξιά καί ἡ ὀβίδα περνᾶ ἀπό ἀριστερά του.

Ὅσοι εὐλαβούμεθα τήν Παναγίαν μας, τήν μετά Θεόν θεόν, τήν ἔχουσαν τά δευτερεία τῆς Τριάδος, περί τῆς ὁποίας ἔχει γραφή περισπούδαστον πόνημα ὑπό τοῦ Γέροντος Μοναχοῦ Θεοκλήτου Διονυσιάτου, ἐπιφανοῦς Ἁγιορείτου Ναυπακτίου, ἅς μήν ἐπιτρέψουμε νά ἐντάσσεται ἡ σεπτή καί δουλικῶς παρ’ ἀνθρώπων προσκυνητέα εἰκών τῆς εἰς τίς ἰδιοτελεῖς βλέψεις διαφόρων καπήλων τῆς πίστεως. Φθάνουν γιά τήν περιοχή μᾶς τά λαγούμια “κατακόμβες” καί τά εἰκοσαχίλιαρα τσιμεντότουβλα ἀγκωνάρια. Ἡ Παναγία ἡ Ναυπακτιώτισσα, εἰκών ἀποτεθειμένη στήν Βασιλικήν της Ναυπάκτου μέχρι τῆς ἐν ἔτει 1681 λόγω σεισμοῦ ἰσοπεδώσεώς της, δέν εἶχεν καμμίαν σχέσιν μέ τήν Ναυμαχίαν τῆς Ναυπάκτου. Συνήπτετο δέ ἀρρήκτως ἡ Ἁγία Εἰκών της, ὄχι μέ τήν Σκάλαν, ἀλλά μέ τήν Ναύπακτον, ἡ ὁποία διά τοῦ Δημάρχου τῆς ὀφείλει νά διαφυλάξη τόν Ναυπακτιακόν χαρακτήρα της καί νά μήν ἀπεμπολεῖ σύμβολα τῆς ἱστορικῆς μας πόλεως. Ἡ Κυρία Θεοτόκος, ὡς ὑπέρμαχος Στρατηγός, εἶχε τόν κυρίαρχον ρόλον της στήν Ναυμαχίαν μέ τήν Εἰκόνα τῆς ἐπί τοῦ σκάφους τοῦ Venier. Ἡ ἀλήθεια εἶναι μέγα βάλσαμο ψυχῆς. Στά θέματα τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας ἐπιβάλλεται ἄτεγκτη αὐστηρότητα. Καί κανείς δέν ἔχει τό δικαίωμα νά παραπληροφορῆ καί νά φανατίζη τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς γενετείρας μου.

  • Προβολές: 2775