Skip to main content

Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Σωματικὴ καὶ ψυχικὴ τρομοκρατία

Ἡ τρομοκρατία ἀπασχολεῖ τὴν ὑπεύθυνη πολιτικὴ Ἡγεσία τῆς Πατρίδας μας, τὰ κόμματα καὶ τοὺς πολίτες.Μᾶς λυπεῖ κάθε φορᾶ ποὺ βρισκόμαστε μπροστά σε θύματα ἀπὸ τέτοιες τρομοκρατικὲς δολοφονικὲς ἐπιθέσεις, ὅμως ἀδιαφοροῦμε γιὰ ἄλλες ὄχι ἁπλῶς ἐξίσου, ἀλλὰ σοβαρότερες καταστάσεις.

Στὴν συνέχεια θὰ ἤθελα νὰ ἀναφερθῶ σὲ μιὰ προσπάθεια ἀντιμετωπίσεως τῆς τρομοκρατίας, καὶ νὰ τὴν συγκρίνω μὲ μιὰ ἄλλη τρομοκρατία, ποὺ καταστρέφει σώματα, ἀλλὰ καὶ ψυχές.

Ὁ Ὑπουργὸς Δικαιοσύνης κ. Σταθόπουλος, σὲ ἐκδήλωση ποὺ ὀργάνωσε ἡ “Ἕνωση Ἑλλήνων Ποινικολόγων” (22-2-2001), ὑπεραμύνθηκε τοῦ νομοθετήματος ποὺ καταρτίζει ἡ “εἰδικὴ νομοπαρασκευαστικὴ ἐπιτροπὴ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ ὀργανωμένου ἐγκλήματος καὶ τῆς τρομοκρατίας”. Μεταξύ των ἄλλων τόνισε μερικὰ σημεῖα, ὅπως τὰ ἐξέθεσε ἡ “Ἐλευθεροτυπία”.

Ὑποστήριξε ὅτι “ἂν φθάσουμε στὸ σημεῖο νὰ θυσιάσουμε τὸ κοινωνικὸ ἀγαθό της ἀσφάλειας ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τῶν προσωπικῶν δεδομένων, θὰ ὁδηγηθοῦμε στὸν ἀτομικισμό”. Τὸν ἐνδιαφέρει κυρίως ἡ κοινωνικὴ συνοχή, ἡ ὁποία δὲν πρέπει νὰ διασαλεύεται ἀπὸ τὴν ἐλευθερία τῶν προσωπικῶν δεδομένων.

Ἐπίσης, κατὰ τὴν ἐφημερίδα, ὁ Ὑπουργὸς “διερωτήθηκε πῶς εἶναι δυνατὸν ὅλες οἱ χῶρες νὰ ἀνησυχοῦν μὲ τὴν αὔξηση τοῦ ὀργανωμένου ἐγκλήματος καὶ ἐμεῖς νὰ εἴμαστε οἱ μόνοι ποὺ φοβόμαστε μήπως περιορισθοῦν οἱ ἐλευθερίες, ἐνῶ ὑπερασπίσθηκε τὴν ρύθμιση ποὺ θὰ ἐπιτρέπει τὸ ἔλεγχο ὑπόπτων καὶ χωρὶς τὴν συγκατάθεσή τους, παραπέμποντας σὲ σχετικὲς διεθνεῖς συμβάσεις, ἀλλὰ καὶ ἀποφάσεις συνταγματικῶν δικαστηρίων ξένων χωρών”. Ἐπιδιώκει τὸν περιορισμὸ τῆς ἐλευθερίας τῶν ὑπόπτων, ἀλλὰ καὶ τὸν ἔλεγχό τους, ὅπως προβλέπεται ἀπὸ τὶς διεθνεῖς συμβάσεις καὶ τὴν νομοθεσία ξένων χωρῶν.

Καὶ πέρα ἀπὸ αὐτά, προανήγγειλε τὴν διενέργεια δημοσκοπήσεως γιὰ τὰ κυοφορούμενα μέτρα, ὥστε “νὰ εἴμαστε πιὸ κοντὰ στὸ λαϊκὸ φρόνημα”. Ἐνδιαφέρεται νὰ μάθη τὴν ἄποψη τοῦ λαοῦ καὶ νὰ προσαρμοσθῆ σὲ αὐτήν.

Ὅμως, ἐκεῖνο ποὺ σκέφθηκα ἀμέσως μόλις διάβασα τὶς δηλώσεις αὐτὲς τοῦ κ. Ὑπουργοῦ ἦταν ὅτι ἔκανε καὶ εἶπε τὰ ἐντελῶς ἀντίθετα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ εἶπε στὸ θέμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, δηλαδὴ μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς διαγραφῆς τοῦ θρησκεύματος ἀπὸ τὶς ταυτότητες ἔκανε δηλώσεις, οἱ ὁποῖες εἶναι ἀντίθετες ἀπὸ ὅσα ὑποστήριξε γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς τρομοκρατίας.

Οἱ δημοσκοπήσεις ποὺ ἔγιναν γιὰ τὸ θρήσκευμα ἀπέδειξαν ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ 80% περίπου ἤθελε τὴν ἀναγραφὴ τοῦ θρησκεύματος, προαιρετικὴ ἢ ὑποχρεωτική. Ὄχι μόνον τὴν περιφρόνησε καὶ ἀπέφυγε νὰ εἶναι “πιὸ κοντὰ στὸ λαϊκὸ φρόνημα”, ἀλλὰ μίλησε ἀπαξιωτικὰ γιὰ τὴν πλειοψηφία καὶ ὑπερασπίσθηκε τὰ δικαιώματα τῆς μειοψηφίας. Στὸ θέμα τῆς ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὴν ἐλευθερία τῶν προσωπικῶν δεδομένων τῆς μειοψηφίας σὲ βάρος τῆς ἐπιθυμίας τῆς πλειοψηφίας, ἂν καὶ εἶναι γνωστὸν ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ μόνη εὐρωπαϊκὴ χώρα ποὺ δὲν ἔλαβε ὑπ’ ὄψη τῆς καθόλου τὶς ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου γιὰ τὴν καταγραφὴ καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν σεκτῶν, τῶν αἱρέσεων ποὺ ὀργιάζουν στὴν Πατρίδα μας. Καὶ γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω τὰ λόγια τοῦ κ. Ὑπουργοῦ, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες “εἴμαστε οἱ μόνοι ποὺ φοβόμαστε μήπως περιοριστοῦν οἱ ἐλευθερίες” καὶ στὸ θέμα τῶν θρησκευτικῶν μας ἐλευθεριῶν.

Καὶ τὸ γράφω αὐτό, γιατί τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο σὲ τρία ψηφίσματά του, ἤτοι τὸ 1984, τὸ 1996 καὶ τὸ 1998 κάνει λόγο γιὰ πολλὲς παραθρησκευτικὲς ὀργανώσεις ποὺ “ἐπιδίδονται σὲ παράνομες ἢ ἐγκληματικὲς δραστηριότητες καὶ σὲ παραβάσεις τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου” καὶ καλεῖ τὰ Κράτη νὰ συστήσουν εἰδικὲς ἐπιτροπὲς ποὺ νὰ παρακολουθοῦν αὐτὲς τὶς σέκτες. Μάλιστα δὲ πολλὲς Εὐρωπαϊκὲς χῶρες, ὅπως ἡ Γαλλία, τὸ Βέλγιο, ἡ Ἰταλία, συνεκρότησαν ὑπηρεσίες γιὰ τὴν παρακολούθηση τῶν διαφόρων θρησκευτικῶν ὁμάδων, καθὼς ἐπίσης συνετάγησαν καταστάσεις ἐπικινδύνων αἱρετικῶν ὁμάδων.

Στὴν Ἑλλάδα ὑπάρχει πλήρης ἐλευθερία, θέλω νὰ πῶ ἀσυδοσία. Δὲν ἔγινε οὔτε μία ἐρώτηση στὸ Κοινοβούλιο γιὰ τέτοιες αἱρετικὲς ὁμάδες, δὲν ἔχει συσταθῆ καμμία Ἐπιτροπὴ γιὰ νὰ παρακολουθῆ τὸ θέμα, καὶ μάλιστα μὲ τὴν διαγραφὴ τοῦ θρησκεύματος διευκολύνονται ὅλες αὐτὲς οἱ παραθρησκευτικὲς ὁμάδες στὸ ὀλέθριο ἔργο τους, καθὼς ἐπίσης ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ποὺ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν προστασία τῶν Χριστιανῶν, ἐφαρμόζοντας τὶς ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου, ἀντιμετωπίζει τὴν καχυποψία τῆς Πολιτείας.

Καὶ μὴν νομίση κανεὶς ὅτι ἡ τρομοκρατία εἶναι φοβερότερη ἀπὸ τὴν δράση τῶν παραθρησκευτικῶν ὁμάδων, γιατί οἱ διάφορες σέκτες σκοτώνουν τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου αἰώνια, ἀλλὰ ἐξασκοῦν καὶ ἄλλες σωματικὲς κακοποιήσεις, ὅπως “κακομεταχειρίσεις, σεξουαλικὴ βία, ἐγκλεισμούς, σωματεμπόριο, ἐνθάρρυνση ἐπιθετικῆς συμπεριφορᾶς, μέχρι καὶ σὲ προπαγάνδα ρατσιστικῶν ἰδεολογιῶν, φορολογικὲς ἀπάτες, μεταφορὲς κεφαλαίων, ἐμπόριο ὅπλων, διακίνηση ναρκωτικών” κατὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου τὴν 29-2-1996.

Ἡ ἀντιφατικότητα αὐτὴ τοῦ κ. Ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης στὴν ἀντιμετώπιση τόσο τῆς τρομοκρατίας ὅσο καὶ τῶν παραθρησκευτικῶν ὁμάδων μπορεῖ νὰ ἀποδοθοῦν μόνον σὲ μιὰ ἰδιαίτερη ἰδεολογία. Ἂν δὲν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε ἃς σεβασθῆ ὁ κ. Ὑπουργὸς Δικαιοσύνης τὴν πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, τὶς ἀποφάσεις τῶν Εὐρωπαϊκῶν ὀργάνων καὶ ἃς ἐνδιαφερθῆ γιὰ τὴν κοινωνικὴ συνοχὴ τὴν ὁποία καταστρατηγοῦν τὰ “προσωπικὰ δεδομένα” τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ἂν ὄχι περισσότερο, τουλάχιστον ἐξίσου μὲ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς τρομοκρατίας. Ἄλλωστε, ἡ τρομοκρατία ἔχει δύο μορφές, εἶναι ἡ σωματικὴ καὶ ἡ ψυχική.

  • Προβολές: 2535