Skip to main content

Γεροντικά κοινόβια 

Ὅταν οἱ νέοι ζοῦσαν στά χωριά, δέν ὑπῆρχε οὔτε ἠλεκτρισμός οὔτε τηλέφωνο. Τώρα πού τά χωριά ἐρήµωσαν, ἦλθαν ὅλα τά καλά, µά ὁ νέος δύσκολα γυρνᾶ πίσω. Αὐτήν τήν ἀλήθεια ἐξέφρασε ἕνας ἀπ' τούς χωρικούς πού ἔχουν ἀπομείνει στήν ὀρεινή µας ἐπαρχία. Καί οἱ παπποῦδες, οἱ πολύτεκνοι ἄτεκνοι, τώρα στόν ἑσπερινό τῆς ζωῆς τους, προτιμοῦν νά ζήσουν στὀν τόπο πού ἀγάπησαν, τρεφόµενοι µέ τίς ἀναμνήσεις τῆς ἐποχῆς πού τό χωριό τους ἔσφιζε ἁπό ζωή, καί τά σχολειά, τά φωταδερά, ξεχείλιζαν ἀπό παιδιά, τά δικά τους παιδιά, πού τώρα εἶναι µέλη τῶν αυπακτιακῶν Συλλόγων τῆς Ἀμερικῆς ἡ κινητήρια δύναμη, τῆς ἀκινήτως καί ἀσκόπως ἀεικίνητης ἀθηναϊκῆς µηχανῆς. Τά παιδιά θυμοῦνται τούς γέροντες καί ζητοῦν νά τούς πάρουν µαζί τους, γιά νά τούς περιποιοῦνται, ὅμως δέν κάνουν αὐτοί γιά «τίς Ἀθήναις». Εἶναι χαρακτηριστικός ἕνας διάλογος ἤ µάλλον «τρίλογος» πού διαµείφθηκε ἀνάμεσα στόν Σεβασµιώτατο καί δύο γερόντους τῶν ὀρεινῶν µας. Λέμε «τρίλογος» γιατί ἕνας τρίτος ἐπενέβαινε καί ἀπαντοῦσε γιά λογαριασμό ἑνός συνοµιλητή... 

-Ποῦ εἶναι τά παιδιά σου, παπποῦ; 

-Στίς Ἀθήναις 

-Σέ ποιά περιοχή; 

-Νά δεῖς πῶς τήν λένε... 

-Ἀργυρούπολη! 

-Ναί, µωρέ, Ἀργυρούπολη. 

-Δέν ἔχεις πάει νά τά δῆς; 

-Μωρέ πῆγε, ἀλλά τσουβαλᾶτος πῆγε, τσουβαλᾶτος γύρισε, πού νά θυμᾶται! Δέν εἶναι αὐτός γιά τίς Ἀθήναις. 

-Πῶς φροντίζεις τόν ἑαυτό σου τώρα; 

-Ἔ, τοῦ πηγαίνει φαγητό πότε ἡ µιά γειτόνισσα, πότε ἡ ἄλλη. 

Γεροντικό κοινόβιο.   Αὐτός ὁ... τρίλογος διαµείφθηκε μεταξύ τοῦ Σεβασμιωτάτου καί τῶν γερόντων πού μαζεύτηκαν, γιά νά δοῦν ποιός κτυπᾶ τήν καμπάνα τοῦ χωριοῦ τους τρεῖς ἡ ὥρα τό µεσημέρι. 

Νικόλαος Γεωργάτος 

  • Προβολές: 1058