Γράφτηκε στις .

Πρόλογος γιά τό ἡμερολόγιο τσέπης τοῦ 2003

Τό φετινό ἡμερολόγιο ἀφιερώνεται στόν ὀρθόδοξο ἡσυχαστικό μοναχισμό, ὁ ὁποῖος διαφυλάσσει τήν μέθοδο τήν ὁποία μπορεῖ κανείς νά ἀκολουθήση γιά νά φθάση στήν θέωση πού ἀποτελεῖ τόν τελικό καί ὕψιστο σκοπό τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου.

Ἀφορμή γιά νά ἀφιερωθῆ τό ἡμερολογίο τοῦ 2003 στόν ὀρθόδοξο μοναχισμό εἶναι ἡ ἔκδοση τοῦ βιβλίου μου μέ τίτλο «ὁ Ὀρθόδοξος μοναχισμός ὡς προφητική, ἀποστολική καί μαρτυρική ζωή» καί τό ὁποῖο δείχνει τά πλαίσια μέσα στά ὁποῖα κινεῖται ὁ ὀρθόδοξος μοναχισμός, ὥστε νά εἶναι καί νά λέγεται πράγματι ἐκκλησιαστικός. Ὁ μοναχισμός δέν ἀρκεῖ νά εἶναι “ὀρθοδοξος”, ἀλλά πρέπει νά εἶναι ἐκκλησιαστικός, διαφορετικά ἐκλαμβάνεται ὡς ἰδεολογία.

Τά κείμενα τά ὁποῖα περιλαμβάνονται στό ἡμερολόγιο αὐτό εἶναι εἰλημμένα ἀπό τό βιβλίο πού προανέφερα καί τά ὁποῖα εἶναι ἀποσπασματικά καί δέν εἶναι δυνατόν νά ἀναπληρώσουν τήν ὁλοκληρωμένη ἀνάπτυξη τῶν θέσεων αὐτῶν.

Ἡ αἰτία τῆς ἀφιερώσεως τοῦ ἡμερολογίου στόν ὀρθόδοξο μοναχισμό ὀφείλεται στό γεγονός ὅτι στήν ἐποχή μᾶς ὑπάρχουν πολλά μοναστήρια καί πολλοί μοναχοί πού βιώνουν τόν ὀρθόδοξο ἡσυχαστικό μοναχισμό, ἀλλά ὅμως ὑπάρχουν καί μερικά ἄλλα τά ὁποῖα μεταφέρουν στόν χῶρο μᾶς τόν φράγκικο δυτικό μοναχισμό, μέ τήν ὀρθολογιστική, ἠθικιστική καί ἀκτιβιστική του νοοτροπία. Καί ἐνῶ αὐτά τά μοναστήρια ζοῦν ἕναν ἐκκοσμικευμένο μοναχισμό, ἐν τούτοις, ἀντί νά διορθώνουν τήν πορεία τους καί νά σέβονται τήν μοναχική παράδοση καί τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς, αἰσθάνονται ὡς διωκόμενοι, μηδενός διώκοντος αὐτούς. Φαίνεται ἰσχύει καί στήν περίπτωση αὐτή ὁ ψυχολογικός νόμος ὅτι ὅλα τα ἀπολυταρχικά καθεστῶτα γιά νά διατηρήσουν τήν ἑνότητά τους καί νά ἀποφύγουν τήν αὐτοδιάλυση, πού εἶναι ἀπόρροια τῆς ὅλης νοοτροπίας τους, ἐπιδιώκουν νά κατασκευάζουν “ἐχθρούς”. Ἡ δημιουργία “ἐχθρών” συντελεῖ στό νά διατηρῆται ἡ ἀρρωστημένη κατάσταση.

Προσωπικά ἀγαπῶ τόν μοναχισμό, πολλά ἀπό τά πνευματικά μου παιδιά, μέ ἀπόλυτη ἐλευθερία, ἀκολούθησαν τήν μοναχική ζωή, ἐμπνεόμενα ἀπό τήν πατερική διδασκαλία. Καί ἑπομένως ὅσοι αἰσθάνονται ὅτι διώκονται ἀπό τόν Ἐπισκοπό τους ἔχουν μέσα τους τό πρόβλημα, διαλαλοῦν τέτοιες ἀπόψεις ἀπό ἐνοχικές καταστάσεις καί ἀπό τό ψυχολογικό φαινόμενο τῆς προβολῆς, καί αἰσθάνονται ὅτι ὁ Ἐπίσκοπός τους στέκεται ἐμπόδιο σέ ἀλλότριες καί φαντασιώδεις ἐπιδιώξεις τους. Γιατί ὅταν οἱ ἱεροί Κανόνες εἶναι σαφεῖς καί ὅταν οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας καί τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου εἶναι συγκεκριμένες, τότε πρόκειται γιά ἀνταρσία καί παρέκλιση ἀπό τήν κανονική ὁδό καί ὄχι γιά διωγμό. Κανείς παραβάτης δέν μπορεῖ νά ἰσχυρισθῆ ὅτι διώκεται!

Εὔχομαι ὁ Θεός νά ἐνισχύη τούς μοναχούς ἐκείνους πού σέβονται τίς μοναχικές παραδόσεις, τήν ἐκκλησιαστική ζωή, τόν Ἐπίσκοπο. Μεταξύ αὐτῶν πρῶτος καί καλύτερος στήν ἐπαρχία μᾶς εἶναι ὁ Ἀρχιμ. π. Ἀρσένιος Κομπούγιας μέ τήν μοναχική του ἀδελφότητα, τούς ὁποίους εὐχαριστῶ θερμοτατα ἀπό τήν θέση αὐτή τόσο γιά τήν ἐμμονή τους στήν ὀρθόδοξη παράδοση καί τήν διατήρηση τοῦ ὀρθοδόξου μοναχισμοῦ ὅσο καί γιά τόν σεβασμό πού ἐκδηλώνουν στούς ἑκάστοτε Μητροπολίτες Ναυπάκτου, οἱ ὁποῖοι ταλαιπωροῦνται πάνω ἀπό δύο δεκαετίες ποικιλοτρόπως, καί μέ αὐτόν τόν τρόπο δείχνουν τό ἐκκλησιαστικό τους φρόνημα καί ἀποτελοῦν τόν διακριτικό κανόνα περί τοῦ τί εἶναι ὀρθόδοξο καί τί εἶναι πλανεμένο.

† Ὁ Ναυπακτου καί Ἅγιου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ