"Κόρη παραδεισένια"

Η Γλυκερία Καμπουίτα Μουαντούε γεννήθηκε στο χωριό Καζάμπε, 15 χιλιόμετρα μακριά από το Κολουέζι στο Κονγκό από γονείς Ορθόδοξους. Βαπτίσθηκε στις 12/11/1983. Τό 1995 είσήχθη στο οικοτροφείο θηλέων της ιεραποστολής με σκοπό να κάνει περαιτέρω σπουδές και να μορφωθή κατά Χριστόν. Ηθελε να γίνη γιατρός. Ήταν φρόνιμη στην συμπεριφορά της, ολιγόλογη, ευγενική, ταπεινή, ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε. Ήταν το καμάρι του οικοτροφείου.

Τόν περασμένο Μάρτιο χειρουργήθηκε για σκωληκοειδίτιδα. Δέν ήταν όμως μιά απλή περίπτωση. Σέ πέντε μέρες ξαναχειρουργήθηκε. Στή δεύτερη προσπάθεια συμμετείχε και ο καθηγητής χειρουργικής του Α.Π.Θ. Μιχαήλ Βρεττός που βρέθηκε στην περιοχή. Τήν Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, την ώρα που όλη η Ορθόδοξη κοινότητα αναζητούσε κάποια φάρμακα (δεν υπάρχουν εκεί) για να ανασταλή η πορεία προς το “μοιραίο”, ο Θεός κάλεσε την Γλυκερία κοντά Του.

Αναδημοσιεύουμε την συγκλονιστική συνέχεια από το περιοδικό για την εξωτερική Ιεραποστολή “Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός”

...διηγείται η μοναχή Θέκλα:

“Η Γλυκερία είχε πάρει δανεικό από το σχολείο της το βιβλίο της λογιστικής. Μετά τον θάνατο της ζητούσαν άπό το σχολείο το βιβλίο. Τό ψάξαμε παντού και δεν το βρήκαμε. Ρωτήσαμε τούς γονείς της, αλλά και αυτοί δεν μπόρεσαν να βρούν τίποτε. Ο διευθυντής του σχολείου, με την είδηση ότι το βιβλίο δεν βρέθηκε, είπε στον υπεύθυνο καθηγητή να αγοράσει με δικά του χρήματα άλλο βιβλίο και να το βάλει στή θέση του χαμένου. Ο καθηγητής στενοχωρέθηκε πολύ, γιατί έπρεπε να δώσει χρήματα από τον πενιχρό μισθό του και να τα στερήσει από την οικογένεια του. Γύρισε το βράδυ στο σπίτι του και αποκοιμήθηκε περίλυπος. Στίς τέσσερις το πρωί βλέπει στον ύπνο του την Γλυκερία, στα άσπρα ντυμένη να του λέει: Κύριε παρακολούθησα την συνομιλία σας με τον διευθυντή για το βιβλίο που είχα πάρει. Μή στενοχωρείστε. Τό πρωί θα στείλω το βιβλίο με κάποιον ή θα το φέρω η ίδια. Ο καθηγητής ξύπνησε τρομαγμένος, πλύθηκε και δεν είπε τίποτε σε κανέναν νομίζοντας ότι ήταν ένα συνηθισμένο όνειρο. Τήν ώρα που ετοιμαζόταν να πάει στο σχολείο, βλέπει κάποιον τελείως άγνωστο, να έρχεται τρέχοντας κρατώντας στο χέρι το βιβλίο. Τόν φθάνει και δίνοντάς του το βιβλίο του λέει: Πάρε κύριε το βιβλίο μού το έδωσαν να σάς το φέρω. Αυτός τα έχασε και, ώσπου να συνέλθει από την έκπληξη του, ο άνθρωπος εξαφανίσθηκε χωρίς ο ίδιος να καταλάβει που και προς τα που πήγε. Ο καθηγητής παρέδωσε το βιβλίο στον διευθυντή λέγοντας του την πραγματικότητα. Από αυτούς μάθαμε και εμείς όλα αυτά τα παράδοξα και δοξάσαμε τον Θεό.

Όμως και πρίν από αυτό το αξιοθαύμαστο γεγονός, είχαμε την αίσθηση ότι από κοντά μας έφυγε μιά κόρη παραδεισένια”