Skip to main content

Κύριο θέμα: Ἀπό τήν ἱστορική συνύπαρξη Ἀράβων καί Ἑλλήνων - Ἡ Δύση τῆς Ἀνατολῆς καί ἡ Ἀνατολή τῆς Δύσεως

Μία ἀκόμη πολεμική σύρραξη ἀνάμεσα στήν πολεμική δυτικὴ μηχανή καί σέ ἕνα ἀραβικό κράτος προετοιμάζεται στίς ἡμέρες μας.

Ἡ Πατρίδα μας βρίσκεται στό ὅριο τῶν δύο κόσμων. Σήμερα ἐντάσσεται μᾶλλον στό στρατόπεδο τῶν δυτικῶν, ὅμως ἡ σχέση της μέ τούς Ἄραβες εἶναι διαφορετική, καί αὐτό ὀφείλεται στό ὅτι εἶναι ἐν μέρει κληρονόμος τοῦ Βυζαντίου-Ρωμανίας.

Από την ιστορική συνύπαρξη Αράβων και Ελλήνων - Η Δύση της Ανατολής και η Ανατολή της ΔύσηςΤὸ Βυζάντιο-Ρωμανία, ἡ ἐκχριστιανισμένη Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία, εἶχε μία ἰδιαίτερη παρουσία μέσα στήν τότε οἰκουμένη. Ἐν ὀλίγοις μπορεῖ νά χαρακτηρισθῇ ὡς ἕνας πολιτιστικὸς ἄρχοντας πού “κυριαρχοῦσε στόν κόσμο ὄχι τόσο μέ τά ὅπλα, ἀλλά μέ τήν ἀνάπτυξη καί διάδοση τοῦ πολιτισμοῦ του... τό Βυζάντιο κυριάρχησε μέ τήν ἀγάπη, τίς ἐξισορροπήσεις, τήν θεολογία, τόν μεγάλο πολιτισμό. Μέ αὐτόν τόν τρόπο διατηροῦσε τήν ἑνότητα τοῦ λαοῦ ἀποφεύγωντας τούς ἐθνικισμούς, τούς ρατσισμούς καί ἄλλες τέτοιες καταστάσεις πού παρατηροῦμε στόν δυτικὸ κόσμο” (βλ. Μητροπολίτου Ἰεροθέου, τό πολιτισμικό μας πρότυπο, Ἐ.Π. τ. 64, σελ. 6-7). Γι’ αὐτό καί δέν δημιούργησε στούς λαούς πού τὸ περιέβαλαν ἤ καί τὸ πολέμησαν ἐθνικὸ μῖσος προερχόμενο ἀπό τραυματικές ἐμπειρίες πού προκαλοῦν συνήθως οἱ ἰσχυροί. Ἀντιθέτως μάλιστα διατηρεῖται στούς λαούς αὐτούς μία καλή καί σεβαστή εἰκόνα γιά τούς Ρωμαίους. Ακόμα καί στήν περίπτωση τῶν Φράγκων ὁ διαπιστωμένος φθόνος τους πρός τήν ἀκόμη Χριστιανική Αὐτοκρατορία τῆς Κωνσταντινουπόλεως φαίνεται πώς περιοριζόταν, τουλάχιστον στούς πρώτους αἰῶνες, στά ἡγετικά στρώματα, τά ὁποῖα ἦσαν καί οἱ “εὐγενεῖς” τους, σέ ἀντίθεση μέ τόν λαό πού εἶχε ἀναμνήσεις ἀπό τήν παλαιά Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία.

 

Από την ιστορική συνύπαρξη Αράβων και Ελλήνων - Η Δύση της Ανατολής και η Ανατολή της ΔύσηςΟἱ Ἄραβες ἔχουν μία ἰδιαίτερη ἱστορία σχέσεων μέ τήν Ρωμαϊκή Χριστιανική Αὐτοκρατορία. Ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Πόλης ἔγινε ἕνα ἰσχυρό προανάχωμα στίς ἐπεκτατιστικές βλέψεις τους πρός τήν Εὐρώπη. Αὐτό τό γεγονός θὰ μποροῦσε ἀπό μόνο του νά ἀνάψη τό φυλετικό μῖσος ἀνάμεσα στούς κατοίκους τῶν δύο αὐτοκρατοριῶν. Ὅμως παρ’ ὅλες τίς συγκρούσεις πού ὀφείλονταν στήν πίεση τῶν Αράβων γιά ἐπέκταση πρός τά δυτικά, δέν μποροῦμε νά χαρακτηρίσουμε μέ μία μονοκονδυλιά ὡς εχθρική τήν ἱστορική συνύπαρξη Ρωμηῶν καί Αράβων, καί αὐτό ὀφείλεται στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο τό Βυζάντιο-Ρωμανία πολιτευόταν στήν τότε Οἰκουμένη. Καί βέβαια, μερικές ὁμάδες Αράβων ἐκχριστιανίστηκαν, πρίν ἀκόμη τήν ἐμφάνιση τοῦ μουσουλμανισμοῦ, καί τελοῦν σήμερα στά ἑλληνικά καί τά αραβικά τήν θεία Λειτουργία. Ὅλα αὐτά ἔχουν μεγάλη σημασία γιά τήν σύγχρονη ἱστορία τῆς Πατρίδας μας καί τῆς Εὐρώπης στήν ὁποία ἀνήκουμε.

Στίς σχέσεις Ρωμηῶν Ἀράβων ἀναφέρεται τό ἄρθρο - βιβλιοπαρουσίαση τοῦ κ. Ἀναστασίου Φιλιππίδη, καθώς καί τό τμήμα ἀπό τό ἔπος τοῦ Διγενῆ, τά ὁποῖα δημοσιεύουμε εὐθύς ἀμέσως.

ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ

  • Προβολές: 2929