Γράφτηκε στις .

Ἀπὸ τὸ Ἁγιολόγιο τοῦ μηνός: Προφῆτις Ἄννα, Μητέρα τοῦ Προφήτου Σαμουήλ, 9 Δεκεμβρίου

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Προφῆτις Ἄννα, Μητέρα τοῦ Προφήτου Σαμουήλ, 9 Δεκεμβρίου

Ἡ προφῆτις Ἄννα, ἡ μητέρα τοῦ προφήτου Σαμουήλ, εἶναι σημαντικὸ πρόσωπο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μὲ φλογερὴ πίστη καὶ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὴν ἐκ βαθέων προσευχή της ἤλκυσε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ ἔλαβε τὸ ζητούμενο, ἤτοι τὴν ἀπόκτηση τέκνων. Ἐπειδὴ ἦταν στεῖρα καὶ ἄτεκνη, ὁ σύζυγός της Ἐλκανὰ νυμφεύθηκε καὶ ἄλλην σύζυγο, τὴν Φενάνναν, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀπέκτησε πέντε παιδιά. Ἡ ἀτεκνία ἐθεωρεῖτο ὄνειδος τὴν ἐποχὴ ἐκείνη. Ἐπειδὴ ὀνειδιζόταν ἀπὸ τὴν ἀντίζηλό της Φενάννα, ἀκόμη δὲ καὶ ἀπὸ συγγενεῖς καὶ φίλους, ἡ Ἄννα ἦταν λυπημένη. Ὅμως δὲν ἀπελπιζόταν, ἐπειδὴ στήριξε τὴν ἐλπίδα της στὸν Θεὸ καὶ εὕρισκε παρηγοριὰ στὴν προσευχή. Προσευχόταν μὲ μεγάλη ἔνταση καὶ βαθὺ πόνο. Κάποτε, ἐνῷ προσευχόταν στὸν Ναό, ὁ Ἱερεὺς Ἠλεὶ τὴν ἐπέπληξε, ἐπειδὴ τὴν πέρασε γιὰ μεθυσμένη. Ἐκείνη ἀντέτεινε ὅτι δὲν εἶναι μεθυσμένη, ἀλλὰ ἀνοίγει τὴν καρδιά της στὸν Θεό. Τελικά, εἰσηκούσθη ἡ προσευχή της καὶ ὁ Θεός της ἔδωσε ὄχι ἕνα καὶ δύο, ἀλλὰ ἕξι τέκνα. Μετὰ τὸν Σαμουήλ, τὸν ὁποῖο ἀφιέρωσε στὸν Θεό, γέννησε τρία ἀγόρια καὶ δύο κορίτσια καὶ ἔτσι ἡ στεῖρα ἔγινε πολύτεκνη. Μάλιστα, ξεπέρασε τὴν Φενάννα, ἡ ὁποία γέννησε πέντε παιδιά. Θέλοντας νὰ δείξη τὴν εὐγνωμοσύνη της στὸν Θεὸ γιὰ τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης Τοῦ, συνέγραψε ἕνα θαυμάσιο ὑμνολογικὸ κείμενο, τὸ ὁποῖο ὀνομάζεται ὠδὴ τῆς προφήτιδος Ἄννης καὶ εἶναι ἡ τρίτη κατὰ σειρὰν ὠδὴ μεταξὺ τῶν ἐννέα ὠδῶν τῶν ὑμνολογικῶν Κανόνων. Πρόκειται γιὰ εὐχαριστία καὶ δοξολογία πρὸς τὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος "ἐστερέωσε τὴν καρδίαν της".

Ἡ ὠδὴ τῆς προφήτιδος Ἄννης, ὅπως καὶ ἡ ὅλη βιοτὴ καὶ πολιτεία της μᾶς δίνουν τὴν ἀφορμὴ νὰ τονίσουμε τὰ ἀκόλουθα:

Πρῶτον. Οἱ Ἅγιοι δοκιμάζουν στὴν ζωὴ τοὺς πολλοὺς καὶ μεγάλους πειρασμούς. Κάποιες φορὲς μάλιστα συνθλίβονται κυριολεκτικὰ ἀπὸ ὁρισμένα δυσάρεστα γεγονότα, ἀλλὰ δὲν ἀπογοητεύονται καὶ δὲν ἀπελπίζονται ἐπειδὴ ἔχουν ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ γνωρίζουν ὅτι τίποτε δὲν γίνεται χωρὶς νὰ τὸ θέλη ἢ νὰ τὸ ἐπιτρέπη ὁ Θεός. Δὲν στρέφονται ἐναντίον ἐκείνων ποὺ τοὺς προξενοῦν πόνο καὶ θλίψη καὶ ἔγιναν αἰτία νὰ βασανίζονται καὶ νὰ ὑποφέρουν, ἀλλὰ καταφεύγουν στὸν Θεὸ μὲ τὴν προσευχὴ καὶ ζητοῦν δύναμη γιὰ νὰ ἀντέξουν στὸν πειρασμό. Ὑπάρχουν περιπτώσεις ποὺ ὁ ἄνθρωπος κυριολεκτικὰ γονατίζει κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν δυσκολιῶν καὶ τῶν θλίψεων. Τότε ὁ μόνος τρόπος νὰ νικήση τὴν ἀπελπισία εἶναι νὰ πέση στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν προσευχή, ὅπως λέγει χαρακτηριστικὰ ὁ Γέροντας Πορφύριος, σὰν τὸ μικρὸ παιδὶ στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μητέρας του, καὶ σίγουρα θὰ πάρη κουράγιο καὶ δύναμη. Θὰ ζεσταθῇ ἡ καρδιά του ἀπὸ τὴν πραγματικὴ ἀγάπη καὶ θὰ αἰσθανθῇ ἀληθινὴ παρηγοριά. Ἡ ἀπελπισία εἶναι ἴδιον ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι δὲν γεύτηκαν τὴν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν δοκίμασαν τὴν γλυκύτητα τῆς ἀγάπης Τοῦ καὶ στηρίζουν τὴν ἐλπίδα τους σὲ πρόσωπα καὶ πράγματα καὶ ὄχι στὸν Θεό. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, δυστυχῶς, δὲν ἔχουν ποῦ νὰ στηριχθοῦν καὶ ἀπὸ ποῦ νὰ ἀντλήσουν δύναμη γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς δυσκολίες καὶ τὶς ἀναποδιὲς τῆς ζωῆς καὶ ἔτσι ὁδηγοῦνται σὲ ἀδιέξοδο καὶ κάποιες φορὲς σὲ τραγικὲς πράξεις μὲ δυσάρεστα ἀποτελέσματα γιὰ τὴν ζωή τους καὶ τὸ αἰώνιο μέλλον τους.

Δεύτερον. Ἡ προφῆτις Ἄννα ἦταν ἄνθρωπος προσευχῆς. Προσευχόταν μὲ τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά της καὶ ἡ προσευχή της δὲν ἦταν ἕνα τυπικὸ θρησκευτικὸ καθῆκον, ἀλλὰ ἐσωτερικὴ ὁρμὴ καὶ προσωπικὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν προσωπικὸ Θεὸ τῶν πατέρων της. Εἶχε ἀγάπη, πόνο καὶ ἔνταση, ποὺ εἶναι τὰ χαρακτηριστικὰ στοιχεῖα τῆς ἀληθινῆς προσευχῆς. Ἦταν μιὰ κραυγὴ ἐκ βαθέων, ἐκ βάθους καρδίας ἢ μᾶλλον ἐκ βαθείας καρδίας, πρὸς τὸν Θεὸ τῶν γνώσεων, ὅπως Τὸν ἀποκαλεῖ, ἐπειδὴ Αὐτὸς γνωρίζει τὰ πάντα καὶ τοὺς πάντας καὶ γινώσκεται ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὸν ἀγαποῦν ἀληθινά.

Ἡ προφῆτις Ἄννα γνώριζε τὸν Θεὸ ἀληθινά. Δὲν τὸν φανταζόταν οὔτε τὸν γνώριζε ἁπλῶς ἀπὸ τὶς διηγήσεις ἄλλων ἢ ἀπὸ τὰ βιβλία, ἀλλὰ εἶχε ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ εἶχε δεχθῇ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, "τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν Προφητῶν". Ὅταν οἱ Ἀπόστολοι ἔλαβαν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ὅσοι τοὺς ἔβλεπαν καὶ τοὺς ἄκουαν νὰ ὁμιλοῦν, τοὺς περνοῦσαν γιὰ μεθυσμένους. Καὶ ἡ προφῆτις Ἄννα, ὅταν ἄνοιγε τὴν καρδιά της στὸν Θεό, μέσα στὸν Ναό, πρέπει νὰ ἦταν "πλήρης Πνεύματος Ἁγίου", καὶ γι' αὐτὸ ὁ Ἠλεὶ τὴν πέρασε γιὰ μεθυσμένη.

Ἔλαβε ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ χάρισμα τῆς ἀδιάλειπτης νοερᾶς προσευχῆς, ἐπειδὴ ἀγαποῦσε τὴν προσευχή. Γιατί ἡ προσευχὴ εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ καὶ δίδεται σὲ αὐτοὺς ποὺ προσεύχονται. Ὁ Θεός, εἶναι "ὁ διδοὺς εὐχὴν τῷ εὐχομένῳ", ὅπως ψάλλει στὴν ὠδή της καὶ γνωρίζει ἀπὸ τὴν πεῖρα της.

Συνήθως ὁ κόσμος ὀνομάζει πνευματικοὺς ἀνθρώπους ὅσους ἀσχολοῦνται μὲ τὶς τέχνες καὶ τὰ γράμματα, τοὺς λεγομένους διανοουμένους. Στὴν πραγματικότητα ὅμως ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος εἶναι ὅσοι ἔχουν δεχθῇ την Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύαμτος, δηλαδὴ οἱ Ἅγιοι. Ἡ ἐσωτερικὴ ζωὴ τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων εἶναι κρυμμένη ἀπὸ τὰ μάτια τῶν σαρκικῶν ἀνθρώπων, δηλαδὴ ὅλων ἐκείνων ποὺ δὲν ἔχουν γευθῇ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Γι' αὐτὸ καὶ δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ κατανοήσουν τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα τῶν Ἁγίων καὶ ἐκλαμβάνουν κάποιες ἐνέργειές τους ὡς ἔργα παραφρόνων ἢ μεθυσμένων.

Πράγματι, ἡ ἀδιάλειπτη ἐκ βαθέων προσευχὴ καὶ ἡ μέθεξη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι μέθη, ἀλλὰ νηφάλια μέθη. Καὶ ἡ τρέλλα τῶν Ἁγίων εἶναι λογικὴ τρέλλα, ἡ ὁποία θεραπεύει τὴν δική μας ἄλογη τρέλλα. Πρόκειται γιὰ πνευματικὴ ἀνδρεῖα καὶ ἀληθινὴ λεβεντιά.

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ