Skip to main content

Γεγονός καὶ Σχόλιο: Τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ

Κατὰ καιροὺς δημιουργοῦνται καὶ προβάλλονται κινηματογραφικὲς ταινίες ποὺ ἔχουν ὡς περιεχόμενο τὸν Σταυρὸ καὶ τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ, προκειμένου νὰ συγκινήσουν τοὺς Χριστιανοὺς γιὰ τὰ μεγάλα αὐτὰ γεγονότα. Αὐτὸ τὸ βλέπουμε καὶ στὶς ἡμέρες μας μὲ τὴν νέα ταινία τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ μὲ τίτλο "Τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ", ποὺ σκηνοθέτησε ὁ Μὲλ Γκίμπσον.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν δίδει μεγάλη σημασία σὲ τέτοιες κινηματογραφικὲς προβολὲς γιὰ σοβαροὺς θεολογικοὺς λόγους. Κυρίως ἐντοπίζουμε τρεῖς τέτοιους λόγους.

Ὁ πρῶτος ὅτι τὰ Πάθη καὶ ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ συνδέονται ἀναπόσπαστα μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν τὰ Πάθη καὶ ὁ Σταυρὸς ἀποσυνδέονται ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, τότε δὲν ἐκφράζουν τὸ σταυροαναστάσιμο βίωμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι ὅτι ὁ Σταυρὸς καὶ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι μὲν ἱστορικὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἔγιναν σὲ κάποια χρονικὴ ἱστορικὴ στιγμή, ἀλλὰ τελικὰ εἶναι μυστήρια καὶ βιώνονται ἐμπειρικὰ μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία μεταμορφώνεται μὲ τὴν μετάνοια, τὴν ὀρθόδοξη ἄσκηση καὶ τὴν μυστηριακὴ καὶ λειτουργικὴ ζωή. Ἑπομένως δὲν εἶναι θέμα αἰσθητικό, ἀλλὰ ἀσκητικό, μυστηριακό, λατρευτικό.

Ὁ τρίτος λόγος εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν ὑπενθύμιση κατ' ἔτος τῶν Παθῶν, τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μᾶς παροτρύνει ὄχι σὲ μιὰ κατ' αἴσθησιν ἀνάμνηση, ὅραση καὶ ἀκοὴ αὐτῶν τῶν γεγονότων, ἀλλὰ σὲ μιὰ προσωπικὴ συσταύρωση καὶ συνανάσταση μὲ τὸν Χριστό. Δὲν ἀποβλέπει, δηλαδή, σὲ μιὰ συναισθηματικὴ φόρτιση ἡ σὲ μιὰ ἀνάμνηση, ἀλλὰ σὲ μιὰ μεταμόρφωση τῶν δικῶν μας παθῶν καὶ στὴν ψυχοσωματική μας μεταμόρφωση.

Ἀκριβῶς γι' αὐτοὺς τοὺς λόγους ἡ Ἐκκλησία μας προσκαλεῖ νὰ βιώσουμε τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μέσα στὴν λατρεία της, ἀλλὰ ὁπωσδήποτε καὶ μέσα στὰ πλαίσια τῆς ὀρθοδόξου ἀσκήσεως. Μὲ τὴν λατρεία, τὴν ἄσκηση καὶ τὰ μυστήρια, ἰδιαιτέρως τὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, μπορεῖ κανεὶς νὰ βιώση μυστηριακά, πνευματικά, ἀλλὰ καὶ ψυχοσωματικὰ τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Βέβαια ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ αἰσθήσεων καὶ συναισθημάτων, γι' αὐτὸ καὶ οἱ ἄνθρωποι προτιμοῦν νὰ βλέπουν τὸν Χριστὸ μέσα ἀπὸ κινηματογραφικὲς ταινίες καὶ ὄχι νὰ βιώνουν τὸν Χριστὸ μὲ τὶς προϋποθέσεις ποὺ συνιστᾶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἀρέσκονται νὰ βιώνουν τὸν Χριστὸ κατὰ σάρκα καὶ ὄχι κατὰ πνεῦμα. Ὅμως τέτοιες αἰσθητικὲς προσεγγίσεις τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἐκτὸς τοῦ ὅτι μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν μέθεξη τοῦ σταυροαναστάσιμου μυστηρίου, ταυτοχρόνως μᾶς ὁδηγοῦν σὲ αἱρετικὲς ἀποκλίσεις, διότι ἡ παρουσίαση διὰ τῶν κινηματογραφικῶν ταινιῶν τοῦ ἀνθρωπίνου στοιχείου τοῦ Χριστοῦ ὁδηγεῖ κατ' εὐθεῖαν στὸν νεστοριανισμό.

Πρέπει νὰ ἀντιληφθοῦμε τὴν μεγάλη σημασία τῆς ὀρθοδόξου ἀσκήσεως, τῆς ἐκκλησιαστκῆς λατρείας καὶ τῆς μυστηριακῆς ζωῆς. Κάθε ἀνθρώπινη προσέγγιση τοῦ Χριστοῦ αὐξάνει τὴν ὑπαρξιακὴ ἀπογοήτευση.-

Ν.Ι.

ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΟ

  • Προβολές: 2876