Μοναστική Σύναξη στήν Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου

Τήν Τετάρτη, 10 Σεπτεμβρίου 2025, μέ ἀφορμή τήν ἐπέτειο 30 ἐτῶν ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου, τελέσθηκε θεία Λειτουργία καί ἐν συνεχείᾳ Μοναστική Σύναξη στό Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο Παναγίας Γοργοεπηκόου Ναυπάκτου.

Τήν θεία Λειτουργία τέλεσε ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Ἱερόθεος μέ συλλειτουργούς τόν Ἀρχιμανδρίτη π. Πολύκαρπο Παστρωμᾶ, Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀμπελακιωτίσσης καί τόν Ἱεροδιἀκονο π. Παΐσιο Παρασκευᾶ.

Στήν θεία Λειτουργία καί τήν Σύναξη ἔλαβαν μέρος οἱ Μοναστικές Ἀδελφότητες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμπελακιωτίσσης μέ τόν Καθηγούμενο π. Πολύκαρπο, τούς διαμένοντες ἀδελφούς, καθώς καί τούς ἐγγεγραμμένους Ἱερομονάχους πού διακονοῦν στήν Ἱερά Μητρόπολη, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Βομβοκοῦς ὑπό τήν Καθηγουμένη Εἰρήνη Μοναχή καί τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Παναγίας Γοργοεπηκόπου, πού φιλοξένησαν τήν Σύναξη, ὑπό τήν Καθηγουμένη Χριστοφίλη Μοναχή.

Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας προσφέρθηκε κέρασμα στό Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἡσυχαστηρίου καί ἐν συνεχείᾳ ὁ Ἀρχιμ. π. Πολύκαρπος Θεοφάνης ὁμίλησε εἰσαγωγικά λέγοντας ὅτι μετά ἀπό τίς ἐκδηλώσεις πού ἔγιναν ἀπό τίς Ἐνορίες καί ἀπό τόν Δῆμο Ναυπακτίας καί τήν Περιφέρεια Δυτικῆς Ἑλλάδος, συνέχεια ἔχει ἡ Μοναστική Κοινότητα τῆς Μητροπόλεως καί κάλεσε τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀμπελακιωτίσσης, Ἀρχιμανδρίτη π. Πολύκαρπο Παστρωμᾶ, νά προσφωνήση τόν Σεβασμιώτατο ἐκ μέρους ὅλων τῶν Μοναχῶν.

Ὁ π. Πολύκαρπος ἀναφέρθηκε στήν σχέση τοῦ Μητροπολίτου μας μέ τόν Μοναχισμό καί τίς Ἱερές Μονές, τόσο τῆς Ἐπαρχίας μας ὅσο καί γενικότερα, ἐφ' ὅσον εἶναι καί ὁ Πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τοῦ Μοναχικοῦ Βίου. Τόνισε ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος δέν ἀγαπᾶ ἁπλῶς τόν Μοναχισμό καί τούς Μοναχούς, ἀλλά εἶναι ὁ ἴδιος ἕνας πραγματικός Μοναχός πού διδάχθηκε τά τοῦ Μοναχισμοῦ ἀπό μεγάλους Πατέρες καί συγχρόνους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἔκανε ἀκόμη ἀναφορά σέ βιβλία του πού πραγματεύονται τόν Ὀρθόδοξο Μοναχισμό, ὅπως «Μιά βραδυά στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους», «Ὁ Ὀρθόδοξος Μοναχισμός καί ἡ ἐκκοσμίκευσή του», «Ἡσυχία καί Θεολογία» κ.ἄ. Ὑπογράμμισε τήν διακονία τῆς πνευματικῆς πατρότητος στήν Ἱερά Μονή Γενεθλίου Θεοτόκου Πελαγίας, ἀλλά καί τήν συχνή παρουσία του γιά ὁμιλίες καί πανηγύρεις σέ Ἁγιορείτικες Μονές.

Τέλος ἀναφέρθηκε στήν ποικιλότροπη βοήθεια πού προσφέρει στίς Ἱερές Μονές τῆς Ἐπαρχίας του καί τήν ἀσίγητη λειτουργική παρουσία του, ἀκόμα καί μέ δύσκολες συνθῆκες. Στήν συνέχεια προσκλήθηκε νά ἀντιφωνήση ὁ Σεβασμιώτατος καί νά προσφέρη πατρικό λόγο στούς παρόντες Μοναχούς καί Μοναχές.

Ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τούς Ἡγουμένους, τούς Ἱερομονάχους καί Μοναχούς-χές γιά τήν σκέψη πού εἶχαν νά λειτουργήσουμε σήμερα στό Ἱερό Ἡσυχαστήριο τῆς Γοργοεπηκόου καί νά ἔχουμε αὐτήν τήν Μοναστική Σύναξη στόν Ἱερό Ναό (θεία Λειτουργία) καί στό Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου τῆς Γοργοεπηκόοου.

Ἔπειτα ἀναφέρθηκε στίς τρεῖς περιόδους τῆς Ἐκκλησιαστικῆς του ζωῆς.

Πρῶτα στά φοιτητικά καί τά μετέπειτα χρόνια πού συνδέθηκε μέ τό Ἅγιον Ὄρος καί τόν ἅγιο Σωφρόνιο τοῦ Ἔσσεξ, ἀσχολήθηκε μέ τήν μοναχική ζωή καί τήν ἱεροκηρυκτική διακονία στήν Ἔδεσσα. Γνώρισε πολλούς Ἁγιορεῖτες καί ζοῦσε στήν Ἔδεσσα μέ τόν ἅγιο Καλλίνικο, πού ἦταν ἕνας ἀσκητής Ἐπίσκοπος. Ἔπειτα μετατέθηκε στήν Ἀθήνα καί γνώρισε τόν τρόπο διοργανώσεως τῶν Ἐνοριῶν, ἀντιμετώπισε θεολογικά τά σύγχρονα φιλοσοφικά, ψυχολογικά καί κοινωνικά ρεύματα, συμμετέχοντας σέ διάφορα Συνέδρια καί σέ διάφορους Ὀργανισμούς ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Στήν συνέχεια, μέ τήν ἐκλογή του στήν Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ἔπρεπε, παράλληλα μέ τά προηγούμενα, νά ἀσχοληθῆ ἰδιαίτερα μέ τήν διοργάνωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἀσκώντας διοίκηση μέσα στά πλαίσια τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Νόμων τῆς Πολιτείας, στήν προοπτική τῆς Θεολογίας καί τῆς μοναχικῆς ζωῆς.

Ἀκόμη, εὐχαρίστησε τόν μακαριστό π. Ἀθανάσιο Λαουρδέκη, πού τόν βοήθησε στήν διοίκηση, τόν μακαριστό π. Ἀρσένιο Κομπούγια, πού τοῦ συμπαραστάθηκε στήν ὅλη ἐκκλησιαστική καί μοναχική ζωή καί τόν Ἀρχιμ. π. Ἀντώνιο Βαζούρα, πού ἀσχολήθηκε μέ τήν ἐξομολόγηση τῶν Χριστιανῶν καί τίς περιοδεῖες στά χωριά.

Κατά τήν Ἀρχιερατεία του συγκροτήθηκαν καί ἀνακαινίσθηκαν οἱ Ἱερές Μονές. Καί ἀφοῦ εὐχαρίστησε τούς Μοναχούς καί τίς Μοναχές πού ἐπάνδρωσαν τήν Ἱερά Μονή Ἀμπελακιώτισσας καί τήν Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Βομβοκοῦς, καί τήν Γερόντισσα τοῦ Ἡσυχαστηρίου τῆς Παναγίας Γοργοεπηκόου πού κρατοῦν τήν Λογγοβαρδίτικη παράδοση, τούς παρεκάλεσε νά προσεύχονται στόν Θεό γιά τήν συνέχιση τοῦ ἔργου του καί τήν σωτηρία του. Τέλος, ψάλθηκαν δύο ψαλτοτράγουδα, τό ἕνα συνέθεσε ὁ π. Γεώργιος Παπαβαρνάβας καί τό ἄλλο ὁ Ἀρχιμ. π. Πολύκαρπος Παστρωμᾶς.

Εὐχή ὅλων ἦταν αὐτή ἡ Μοναστική Σύναξη νά γίνεται καί ἄλλες φορές γιά τήν πνευματική ἐνίσχυσή τους.

Φωτογραφίες