Γραπτά Κυρήγματα: Κυριακή 30 Ἰουλίου Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα Σίλας, Σιλουανός, Ἐπαινετός, Κρήσκης καὶ Ἀνδρόνικος

Τὴν προηγούμενη Κυριακή, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἑορτάσαμε τὸν Προφήτη Ἰεζεκιήλ, σήμερα ἑορτάζουμε μερικοὺς Ἀποστόλους, ἀπὸ τοὺς Ἑβδομήκοντα, ἤτοι τους Σίλα, Σιλουανό, Ἐπαινετό, Κρήσκεντα καὶ Ἀνδρόνικο.

Ὁ Χριστός, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν στενὸ κύκλο τῶν μαθητῶν Τοῦ, εἶχε καὶ ἕναν εὐρύτερο κύκλο, τοὺς Ἑβδομήκοντα, τοὺς ὁποίους προετοίμαζε γιὰ τὸ ἀποστολικὸ ἔργο. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς γράφει: «Μετὰ δὲ ταῦτα ἀνέδειξεν ὁ Κύριος καὶ ἑτέρους ἑβδομήκοντα, καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ἀνὰ δύο πρὸ προσώπου αὐτοῦ εἰς πᾶσαν πόλιν καὶ τόπον οὐ ἤμελλεν αὐτὸς ἔρχεσθαι» (Λούκ. ἰ , 1) Καὶ πιὸ κάτω γράφει: «Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου» (Λούκ. ἰ 17).

Μεταξὺ αὐτῶν τῶν Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων ἦταν καὶ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ποὺ ἑορτάζουν σήμερα. Σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη, ὁ ἅγιος Σίλας συνδέθηκε μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο καὶ ἔγινε Ἐπίσκοπος Κορίνθου, ὁ ἅγιος Σιλουανὸς ἔγινε Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ὁ ἅγιος Ἐπαινετὸς ἔγινε Ἐπίσκοπος Καρθαγένης καὶ ὁ ἅγιος Κρήσκης ἔγινε Ἐπίσκοπος Καρχηδόνος, δηλαδὴ ἐννοεῖται ἡ Καρχηδόνα τῆς Ἱσπανίας. Καὶ οἱ τέσσερεις αὐτοὶ ἀποστολικοὶ ἄνδρες ἀγωνίσθηκαν γιὰ τὴν διάδοση τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ τὴν ἑδραίωση τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ἐκοιμήθηκαν ὁσίως καὶ πορεύθηκαν πρὸς τὸν ποθούμενο Κύριό τους.

Ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος στὰ τροπάρια ποὺ συνέταξε κάνει λόγο γιὰ τὸ ὅτι οἱ Ἀποστολικοὶ αὐτοὶ ἄνδρες ἦταν πάνσοφοι, ἀφοῦ φωτίσθηκαν ἀπὸ τὶς ἀστραπὲς τοῦ Πνεύματος καὶ περιερχόμενοι τὰ πληρώματα τῆς γῆς, ἐφώτισαν τοὺς πιστούς. Ἐπίσης, χρησιμοποιεῖ καὶ τὴν εἰκόνα τῶν νεφελῶν, γιατί οἱ ἅγιοι αὐτοὶ ὡς πνευματικὲς νεφέλες πῆγαν σὲ ὅλα τὰ πέρατα τῆς γῆς, καὶ ἔριξαν τὴν οὐράνια βροχὴ καὶ κατήρδευσαν τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν μὲ τὴν θεία Χάρη, ἀποβάλλοντες τὰ ζιζάνια τῆς ἀθεΐας καὶ κάνοντες τὶς ψυχές τους καρποφόρες.

Οἱ ἅγιοι αὐτοὶ Ἀπόστολοι ἀπεδείχθηκαν «ἰατροὶ ψυχῶν τε καὶ σωμάτων σωτήριοι», χρησιμοποιῶντας τὰ πνευματικὰ φάρμακα τῆς θείας Χάριτος ποὺ θεραπεύουν καὶ τοὺς νοσοῦντας κατὰ τὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ τοὺς ὑγιαίνοντας μὲν κατὰ τὸ σῶμα, ἀσθενοῦντας δὲ κατὰ τὴν ψυχή.

Ἡ Ἐκκλησία μας λέγεται Ἀποστολική, ὅπως τὸ ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, γιατί στηρίχθηκε στὴν διδασκαλία καὶ τὸ ἔργο τῶν Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ἀπεστάλησαν ἀπὸ τὸν Χριστὸ σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο νὰ κηρύξουν καὶ νὰ βαπτίσουν. Διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων ἦταν οἱ Πατέρες καὶ διάδοχοι τῶν Πατέρων εἶναι οἱ Ἐπίσκοποι διὰ μέσου τῶν αἰώνων, μέχρι σήμερα, ποὺ μεταφέρουν στοὺς ἀνθρώπους τὴν ἀληθινὴ πίστη, διδασκαλία καὶ ζωὴ τῆς ἀποκαλυπτικῆς ἀληθείας. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἀποστολικὴ ἐπειδὴ εἶναι καὶ Πατερική, γιατί χωρὶς τοὺς Πατέρας, ποὺ εἶναι διάδοχοι τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, δὲν θὰ διασωζόταν ἡ ἀποστολικότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἕνας λόγος ποὺ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχὴν Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διασώζει τὴν ἀλήθεια, εἶναι ὅτι εἶναι Πατερική. Καί, φυσικά, οἱ Πατέρες δὲν ἐξαντλοῦνται στοὺς πρώτους ὀκτὼ αἰῶνες τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅπως μερικοὶ ἰσχυρίζονται, ἀλλὰ ἐπεκτείνονται σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες. Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ ἱερὸς Φώτιος, ὁ ἅγιος Συμεῶν ὁ Νέος Θεολόγος, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης κλπ. Κάθε ἐποχὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς εἶναι πατερικὴ ἐποχή.

Στὴν Ἀμερικὴ ποὺ ὑπάρχουν πολλὲς «ἐκκλησίες» καὶ ὅλες διεκδικοῦν τὴν αὐθεντικότητα, ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἀναζητοῦν νὰ βροῦν τὴν ἱστορικὴ Ἐκκλησία, τὴν Ἐκκλησία, δηλαδή, ποὺ διασώζει αὐτὴν τὴν ἀποκαλυπτικὴ ἀλήθεια τῆς πίστεως καὶ ζωῆς. Καὶ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ὁμολογοῦν ὅτι αὐτὴν τὴν ἱστορικὴ Ἐκκλησία τὴν βρῆκαν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων, τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τῶν Ὁσίων καὶ τῶν Μαρτύρων, δηλαδὴ ὑπάρχει μιὰ ἀδιάλειπτη διαδοχὴ πίστεως, χειροτονίας καὶ ζωῆς.

Πρέπει νὰ θεωροῦμε τιμὴ ποὺ ἀνήκουμε σὲ αὐτὴν τὴν Ἐκκλησία καὶ μποροῦμε νὰ ἔχουμε κοινωνία μὲ τοὺς Δώδεκα καὶ Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους, ἀλλὰ καὶ τοὺς διαδόχους τους.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἰερόθεος