Γραπτὰ κυρήγματα: Κυριακή 25 Ἰουλίου

ΚΥΡΙΑΚΗ 25 Ἰουλίου

Ἐπειδή ὁ Χριστός εἶναι ὁ Σωτήρας τῶν ἀνθρώπων, καί προξένησε τήν μεγαλύτερη εὐεργεσία σέ ὅλο τόν κόσμο, γι’ αὐτό καί ἡ Παναγία, ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ χαρά ὅλης της κτίσεως. Γιατί αὐτή ἔδωσε τήν σάρκα της στόν Χριστό, αὐτή τόν κράτησε ἐννέα μῆνες μέσα στήν κοιλιά της, καί αὐτή μέ τήν ἀγάπη καί τήν στοργή τῆς τόν θήλασε, τόν μεγάλωσε.

Ἀλλά τιμώντας τήν Παναγία παράλληλα πρέπει νά τιμοῦμε καί τήν μητέρα τῆς Παναγίας, τήν ἁγία Ἄννα. Ἡ Ἐκκλησία αἰωνίως ἀποδίδει τήν εὐγνωμοσύνη της καί τήν τιμή της στά πρόσωπα ἐκεῖνα πού συνετέλεσαν στήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, λοιπόν, σήμερα ἑορτάζουμε καί τήν ἁγία Ἄννα, τήν Μητέρα τῆς Παναγίας μας, ἡ ὁποία παρέδωσε τήν ψυχή της σάν αὐτή τήν ἡμέρα.

Ἐφ’ ὅσον ἡ ἁγία Ἄννα ἦταν Μητέρα τῆς Παναγίας αὐτό σημαίνει ὅτι ἦταν ἡ Προμήτωρ, δηλαδή ἡ γιαγιά τοῦ Χριστοῦ κατά τό ἀνθρώπινο. Ἀπό τήν πείρα μᾶς γνωρίζουμε τήν μεγάλη ἀγάπη τῆς γιαγιᾶς στά ἐγγόνια, ἀλλά καί τήν ἀγάπη τῶν ἐγγονῶν πρός τήν γιαγιά τους. Ὁπότε μποροῦμε νά καταλάβουμε καί τήν σχέση τῆς ἁγίας Ἄννης μέ τόν Χριστό. Αὐτή θά τοῦ ἔδειχνε ἀγάπη, θά τόν βοηθοῦσε, καθώς ἐπίσης ὁ μικρός Χριστός θά αἰσθανόταν τήν ἰδιαίτερη ἀγάπη καί στοργή τῆς γιαγιᾶς του.

Ὁ πατέρας τῆς ἁγίας Ἄννης, ὁ ἱερεύς Ματθᾶν εἶχε τρεῖς θυγατέρες, τήν Μαρία, τήν Σοβήν καί τήν Ἄννα. Ἀπό τήν Μαρία προῆλθεν ἡ Σαλώμη, ἡ μετέπειτα μυροφόρος, ἀπό τήν Σοβήν γεννήθηκε ἡ Ἐλισάβετ, ἡ μητέρα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί ἀπό τήν Ἄννα γεννήθηκε ἡ Παναγία μας. Ὁπότε, ἡ Σαλώμη ἡ μυροφόρος, ἡ Ἐλισάβετ ἡ μητέρα τοῦ Προδρόμου καί ἡ Παναγία εἶναι θυγατέρες τριῶν ἀδελφῶν καί πρῶτες ἐξαδέλφες μεταξύ τους. Βλέπουμε ἐδῶ μιά ἁγία οἰκογένεια καί μιά ἁγία συγγενική ἀτμόσφαιρα.

Ἡ ἁγία Ἄννα ἦταν μιά εὐλαβής γυναίκα, ὅπως διδάσκουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαιτέρως ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Τό ὄνομα Ἄννα σημαίνει Χάρις καί πράγματι ἡ Χάρη κατοικοῦσε μέσα της. Συνέλαβε τήν Παναγία μέ προσευχή, νηστεία καί ὑπακοή στόν Θεό. Τήν κυοφόρησε, τήν γαλακτοτρόφησε μέ πολλή ἀγάπη, δίδοντας ὄχι μόνο το γάλα της, ἀλλά καί τήν ζωή της, τήν προσευχή της. Ὅταν ἡ Παναγία ἔγινε τριῶν ἐτῶν τήν ἀφιέρωσε στόν Ναό, στερήθηκε τήν παρουσία της, γιατί ἤξερε ὅτι εἶναι δῶρο Θεοῦ. Ὁλόκληρη τήν ζωή της ἡ ἁγία Ἄννα τήν πέρασε μέ νηστεῖες, προσευχές καί ἐλεημοσύνες.

Τά ὅσα εἴδαμε προηγουμένως δείχνουν μιά πραγματικότητα, ὅτι ὅταν χαιρόμαστε ἕναν καρπό πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι αὐτός ὁ καρπός εἶναι ἀποτέλεσμα πολλῶν προσπαθειῶν καί πολλῶν κόπων. Αὐτό πού γίνεται σέ ὑλικό ἐπίπεδο, γίνεται καί σέ πνευματικό ἐπίπεδο. Τιμοῦμε ἕναν ἅγιο, ἀλλά ταυτόχρονα πρέπει νά τιμοῦμε καί αὐτούς πού τόν βοήθησαν νά γίνη ἅγιος καί τήν ὅλη ἀτμόσφαιρα πού συνετέλεσε στόν σκοπό αὐτό. Στήν περίπτωση πού μελετᾶμε σήμερα, δηλαδή τῆς ἁγίας Ἄννης, βλέπουμε μιά ὁλόκληρη πνευματική οἰκογένεια, ἀλλά καί μιά ὁλόκληρη πνευματική ἀτμόσφαιρα, πού συνετέλεσε στήν δημιουργία ἁγίων προσωπικοτήτων καί τήν ἐμφάνιση τῆς Παναγίας μας.

Πόση σημασία πρέπει νά δώσουμε στήν ἀτμόσφαιρα πού δημιουργεῖται μέσα σέ μιά οἰκογένεια! Συνήθως εἴμαστε ἕτοιμοι νά κατηγορήσουμε τά παιδιά, τούς νέους, ἀγνοώντας ὅμως ὅτι πολλές φορές φταῖμε ἐμεῖς πού δέν τούς δημιουργοῦμε τίς κατάλληλες συνθῆκες νά ἀναπτυχθοῦν σωστά.

Πάντως ἐφ’ ὅσον θεωροῦμε τήν Παναγία ὡς πνευματική μητέρα μας, πρέπει νά θεωροῦμε καί τήν Ἁγία Ἄννα ὡς πνευματική μας γιαγιά. Καί νά τήν παρακαλοῦμε νά μᾶς δείχνη τήν στοργή της, ὅπως τήν δείχνουν οἱ γιαγιάδες. Τήν ἔχουμε ἀνάγκη.

† Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ