Γραπτὰ Κυρήγματα: Κυριακή, 14 Ἰουλίου 2002. Τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος

Ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά νά γίνη κανείς Χριστιανός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, τό ὁποῖο ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες λέγεται «εἰσαγωγικό μυστήριο», γιατί δί’ αὐτοῦ εἰσαγόμαστε στήν ἐκκλησιαστική ζωή καί γινόμαστε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί ταυτόχρονα μέλη τῆς Ἐκκλησίας.

Τό ἅγιο Βάπτισμα ἀκόμη λέγεται «γέννηση», διότι δί’ αὐτοῦ ἀναγεννιόμαστε πνευματικά. Ὁ ἄνθρωπος γεννιέται δύο φορές, τήν μία βιολογικά ἀπό τήν μητέρα του καί τήν ἄλλη πνευματικά ἀπό τήν πνευματική του μητέρα πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Καί στίς δύο περιπτώσεις ὑπάρχει μιά μήτρα' στήν πρώτη εἶναι ἡ μήτρα τῆς μητέρας, στήν δεύτερη περίπτωση εἶναι ἡ πνευματική μήτρα, πού εἶναι ἡ ἱερά Κολυμβήθρα. Ὑπάρχει καί μιά τρίτη γέννηση πού προέρχεται ἀπό τήν μετάνοια καί ἀπό τόν πνευματικό ἀγώνα πού γίνεται μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐνσυνείδητη καί ἐλεύθερη ἀνταπόκρισή μας σέ αὐτήν.

Μέ τό ἅγιο Βάπτισμα ἀποκτοῦμε μιά πνευματική οἰκογένεια, πού διαφέρει ἀπό τήν σαρκική μας οἰκογένεια. Ἡ σαρκική οἰκογένεια ἔχει περιορισμούς αἵματος, φυλῆς, πατρίδος, ἐνῶ ἡ πνευματική οἰκογένεια δέν ἔχει τέτοιους φυλετικούς περιορισμούς, ἀφοῦ μέλη τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὅσοι εἶναι Ὀρθόδοξοι σέ ὁλόκληρη τήν γῆ, ἀνεξαρτήτως ἡλικίας, φύλου, φυλῆς, ἐθνότητος. Ἀλλά ἀκόμη μέλη εἶναι καί οἱ ἅγιοι πού ἔχουν φύγει ἀπό τόν κόσμο αὐτό καί ζοῦν στόν Οὐρανό.

Πρέπει ὅμως νά ὑπογραμμίσουμε ὅτι τοῦ Βαπτίσματος, ὅπως τό βλέπουμε καί στήν ἀρχαία παράδοση, προηγεῖται ἡ κατήχηση. Καί ὅταν λέμε κατήχηση δέν ἐννοοῦμε μόνον τήν προσφορά τῆς διδασκαλίας τῆς πίστεως προφορικῶς, ἀλλά καί τήν κάθαρση ἀπό τά πάθη. Δηλαδή στήν ἀρχαία Ἐκκλησία ὑπῆρχε ἡ τάξη κατηχουμένων, στήν ὁποία βρίσκονταν ὅσοι ἤθελαν νά βαπτισθοῦν καί οἱ ὁποῖοι μάθαιναν τόν τρόπο νά καθαρίσουν τήν καρδιά ἀπό τά πάθη καί νά ἀποκτήσουν, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τόν φωτισμό τοῦ νοός. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔφθανε σέ μιά τέτοια πνευματική κατάσταση δεχόταν τό ἅγιο Βάπτισμα καί γινόταν πραγματικό μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Ὅταν, ὅμως, μέ τό Βάπτισμα ἁμάρτανε τότε περιέπιπτε πάλι στήν τάξη τῶν μετανοούντων. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου εἰσήχθη ὁ νηπιοβαπτισμός, γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶχε τήν βεβαιότητα ὅτι οἱ χριστιανικές οἰκογένειες θά βοηθήσουν τά παιδιά τους νά ἀναπτυχθοῦν χριστιανικά. Ἔτσι τούς ἔδινε τήν δωρεά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, ὡς πνευματικό ἐμβόλιο, ὥστε νά ἀντιμετωπίζουν μέ τήν Χάρη καί ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ νικηφόρα τίς ἐπιθέσεις τοῦ ἐχθροῦ.

Κατά τήν τελετή τῆς κατήχησης πού προηγεῖται τοῦ Βαπτίσματος ὑπάρχουν τρεῖς πράξεις, οἱ ὁποῖες δείχνουν τήν μεγάλη ἀξία τοῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος. Ἡ πρώτη εἶναι ἡ ἀποταγή τοῦ Σατανᾶ μέ ὅλη τήν λατρεία του, ἡ δεύτερη εἶναι ἡ σύνταξη μέ τόν Χριστό καί ἡ τρίτη εἶναι ἡ προσκύνηση τοῦ Χριστοῦ.

Τελικά μέ τό ἅγιο Βάπτισμα γεννιόμαστε σέ μιά νέα ζωή, ἀποκτοῦμε τήν δυνατότητα νά ἀναπτυχθοῦμε πνευματικά, καθαρίζεται τό κατ’ εἰκόνα καί ἔχουμε τήν δυνατότητα νά φθάσουμε στό καθ’ ὁμοίωση. Μέ τήν Χάρη τοῦ Βαπτίσματος μποροῦμε νά προσευχηθοῦμε καί νά ἀποκαλέσουμε τόν Θεό Πατέρα καί τούς ἄλλους ἀνθρώπους ἀδελφούς μας, μποροῦμε νά ἀντιμετωπίσουμε τίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου, ἔχουμε τήν δυνατότητα νά κοινωνήσουμε τῶν ἀχράντων μυστηρίων καί βέβαια ἀνάλογα μέ τήν πνευματική κατάσταση μποροῦμε νά ἐκπληρώσουμε τόν σκοπό τῆς δημιουργίας μας.

Νά δοξολογοῦμε τόν Θεό γιά τήν μεγάλη δωρεά πού εἴμαστε βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.

† Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ