Skip to main content

Γραπτά Κυρήγματα: Κυριακή 25 Αὐγούστου 2002, Τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου

Ἡ Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐνδιαφέρεται γιά ὅλες τίς στιγμές τοῦ ἀνθρωπίνου βίου καί εὐλογεῖ ὅλες τίς ἐνέργειες τοῦ ἀνθρώπου καί βεβαίως καί τόν γάμο, διά τοῦ ὁποίου- ἀναπτύσσεται ἡ οἰκογένεια καί διαιωνίζεται ἡ ζωή, ἀλλά καί γίνεται ὁ προθάλαμος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ὁ γάμος, δηλαδή ἡ κοινωνία τοῦ ἀνδρός μέ τήν γυναίκα μέ συνέπεια τήν γέννηση τῶν παιδιῶν, εὐλογήθηκε δύο φορές ἀπό τόν Θεό. Τήν μία, ἀμέσως μετά τήν δημιουργία τῆς Εὕας. Γράφει ἡ Παλαιά Διαθήκη ὅτι εὐλόγησεν αὐτούς ὁ Θεός καί εἶπε: «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τήν γῆν» (Γέν. α', 28). Βέβαια, κατά τήν ἑρμηνεία τῶν Πατέρων, ὁ Θεός εὐλόγησε τό ἀνδρόγυνο τήν ὥρα ἐκείνη, ἔδωσε τήν δυνατότητα νά προέλθουν ἀπό τό ἀνδρόγυνο τά παιδιά, ἀλλά αὐτό πραγματοποιήθηκε μετά τήν πτώση τοῦ ἀνδρογύνου. Γιατί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο γεννιοῦνται σήμερα οἱ ἄνθρωποι εἶναι καρπός καί ἀποτέλεσμα τῆς πτώσεως. Τήν δεύτερη φορά πού εὐλογεῖ ὁ Θεός τόν γάμο εἶναι κατά τήν διάρκεια τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου. Ἀκριβῶς ἐπειδή προηγήθηκε ἡ πτώση τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὕας γι’ αὐτόν τόν λόγο ὁ γάμος πρέπει νά περάση μέσα στήν Ἐκκλησία καί νά εὐλογηθῆ, γιατί ὁ ἐκτός καί ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία κόσμος εἶναι ὁ κόσμος τῆς πτώσεως καί τῆς φθορᾶς. Ἄλλωστε ὁ Χριστός τό πρῶτο θαῦμα ἐπιτέλεσε στόν γάμο τῆς Κανά, ὅπου εὐλόγησε τό νερό καί τό μετέτρεψε σέ κρασί, καί αὐτό φανερώνει ὅτι ὁ Χριστός μετατρέπει τήν βιολογική ἕνωση σέ εὐλογημένη σχέση.

Ὁ σκοπός τοῦ γάμου, ὅπως φαίνεται καθαρά μέσα στό μυστήριο τοῦ γάμου, εἶναι διπλός. «Ἴνα σωφρονῶμεν καί ἴνα πατέρες γενώμεθα». Ὁ πρῶτος σκοπός εἶναι ἡ σωφροσύνη. Ἐάν κανείς δέν μπορεῖ νά ἀκολουθήση τόν δρόμο τῆς παρθενίας, ὅπως τό ἔκαναν οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ ἀσκητές, μπορεῖ νά ἀποκτήση τήν ἀρετή τῆς σωφροσύνης, διά τῆς ὁποίας θεραπεύεται ποικιλοτρόπως ἡ ἁμαρτία καί τό πάθος τῆς φιληδονίας. Ὁ δεύτερος σκοπός τοῦ γάμου εἶναι ἡ γέννηση τῶν παιδιῶν, πού εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀγάπης τῶν συζύγων καί τά ὁποῖα παιδιά ὄχι ἁπλῶς διαιωνίζουν τήν ζωή, ἀλλά μποροῦν νά γίνουν μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί ἅγιοι. Γι’ αὐτό καί ὁ γάμος ἀποκαλεῖται πατήρ ἁγίων. Οἱ γονεῖς δέν ἀποβλέπουν μόνον στήν διαιώνιση τῆς ζωῆς, ἀλλά στήν ἀνάδειξη ἁγίων.

Τό μυστήριο τοῦ γάμου ἔχει καταπληκτικές εὐχές, πού δείχνουν τόν σκοπό τοῦ γάμου, ὅπως τόν ἔχει προσδιορίσει ἡ Ἐκκλησία. Ἔχει ἀκόμη καί πολλά συμβολικά γεγονότα καί πράξεις, ὅπως τό δακτυλίδι, τό στεφάνι, τό νυφικό, τίς λαμπάδες, τό ποτήριο κ.λ.π. Κάθε ἕνα ἀπό αὐτά ἔχει ὑψηλό καί βαθύ συμβολικό νόημα καί μεγάλη σημασία. Θά ἤθελα νά σταθῶ σέ ἕνα ἀπό αὐτά.

Στό τέλος τῆς τελετῆς γίνεται ὁ λεγόμενος χορός τοῦ Ἠσα|ἅ καί μαζί μέ ἄλλα τροπάρια ψάλλεται καί τό τροπάριο «ἅγιοι Μάρτυρες οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καί στεφανωθέντες πρεσβεύσατε πρός Κύριον ἐλεηθῆναι τάς ψυχᾶς ἠμῶν». Μάλιστα τοῦ χοροῦ προηγεῖται ὁ ἱερεύς κρατώντας τό ἱερό Εὐαγγέλιο. Αὐτό θέλει νά πῆ ὅτι τά βήματα τῆς ζωῆς τοῦ ἀνδρογύνου θά εἶναι μαρτυρικά, γι’ αὐτό καί ἐπικαλούμαστε τίς πρεσβεῖες τῶν ἁγίων Μαρτύρων. Γιά νά μπορέση τό ἀνδρόγυνο νά βαδίση αἰσίως τόν δρόμο αὐτόν, ἀπαιτεῖται νά προηγῆται τῆς ζωῆς τοῦ ὁ πνευματικός πατέρας, ὁ ὁποῖος θά τούς καθοδηγῆ μέ τό ἱερό Εὐαγγέλιο, δηλαδή μέ τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε σέ ὅλα τα πράγματα ἀπαιτεῖται ἡ ὕπαρξη ἑνός εἰδικοῦ. Γιά τά ἀθλήματα χρειάζεται ὁ προπονητής καί ὁ διαιτητής, γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ἀνθρώπινης γνώσης εἶναι ἀναγκαῖος ὁ ἐπιστήμονας, ὁ διδάσκαλος, ὁ καθηγητής. Γιά τήν θεραπεία τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν εἶναι ἀπαραίτητος ὁ θεραπευτής ἰατρός. Ἔτσι καί στόν γάμο εἶναι ἀπαραίτητος ὁ πνευματικός πατέρας, ὁ ὁποῖος θά τούς καθοδηγῆ διακριτικά, σοφά, μέ πνεῦμα σοφίας καί διακρίσεως, χωρίς νά καταργῆ τήν ἐλευθερία τους.

Ἡ βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ πατέρα δέν περιορίζεται καί δέν ἐξαντλεῖται σέ μερικές λεπτομέρειες τοῦ συζυγικοῦ βίου, ἀλλά κυρίως στό πῶς ὁ γάμος θά συνδεθῆ μέ τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας καί θά ἀντλῆ ἀπό αὐτήν δύναμη καί φωτισμό. Ἄλλωστε ὅλα τα μυστήρια ἔχουν σκοπό νά ὁδηγήσουν τούς ἀνθρώπους στήν θεία Εὐχαριστία, στήν θεία Κοινωνία, ἀφοῦ τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας εἶναι τό κέντρο καί ὁ σκοπός ὅλων των μυστηρίων. Χωρίς τόν Χριστό κανένα πράγμα δέν ἔχει ἀξία. Μέ τόν Χριστό, ὅλα τα πράγματα καί ὅλες οἱ στιγμές καί οἱ πτυχές τοῦ ἀνθρώπινου βίου λαμβάνουν νόημα καί σκοπό. Ἡ ἀγάπη τοῦ ἀνδρογύνου πρέπει νά ἐμπνευσθῆ ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ πρός τήν Ἐκκλησία καί οἱ δυσκολίες καί τό μαρτύριο τοῦ γάμου πρέπει νά λαμβάνη δύναμη ἀπό τήν κένωση καί τήν θυσιαστική προσφορά τοῦ Χριστοῦ.

Ἐπίσης, ὁ πνευματικός πατέρας προσπαθεῖ νά ὁδηγήση τήν ἀγάπη τῶν συζύγων καί γενικά ὅλη τήν οἰκογενειακή ζωή πρός τήν πνευματική ἀγάπη καί τήν ζωή τοῦ πνευματικοῦ γάμου, τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὅπως τό τονίζουν πολλές παραβολές πού εἶπε ὁ Χριστός. Μέσα ἀπό τήν προοπτική της Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί μέσα στό πνεῦμα τῆς θείας Εὐχαριστίας, ὁ γάμος ἀποκτᾶ νόημα καί σκοπό. Τό πῶς θά γίνη αὐτό εἶναι θέμα τῆς διαθέσεως τοῦ ἀνδρογύνου, ἀλλά καί τῆς σοφίας τοῦ πνευματικοῦ πατέρα.

Ἅς εὐχηθοῦμε καί ἅς ἀγωνισθοῦμε ἡ ζωή μας νά ἁγιάζεται ἀπό τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, κυρίως ἀπό τήν ἴδια τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

† Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ

ΓΡΑΠΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ

  • Προβολές: 2963