Γραπτὰ Κηρύγματα: Κυριακή, 27 Ἰουλίου

Ἑωθινὸ ΣΤ´ , Λούκ. κδ´ , 36-53

Τὸ σημερινὸ Ἑωθινὸ Εὐαγγέλιο εἶναι συνέχεια τῶν γεγονότων ποὺ ἔγιναν μετὰ τὰ ὅσα ἀκούσαμε τὴν προηγουμένη Κυριακή. Δηλαδὴ οἱ δύο μαθητές, ποὺ πήγαιναν πρὸς Ἐμμαοὺς καὶ ἀνεγνώρισαν τὸν ἀναστάντα Χριστό, ἔτρεξαν στοὺς ἄλλους μαθητὰς καὶ τοὺς ἀνεκοίνωσαν τὰ ὅσα εἶχαν συμβῇ. Καὶ τὴν ὥρα ἐκείνη ἐμφανίσθηκε ἀνάμεσά τους, χωρὶς νὰ τὸ περιμένουν, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ἔτσι, λοιπόν, στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο ἀκούσαμε τὴν ἐμφάνιση τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ στοὺς μαθητὰς Του, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀνάληψή Του στοὺς οὐρανούς. Δύο μεγάλα γεγονότα ποὺ εἶναι σημαντικὰ γιὰ ὅλον τὸν κόσμο.

Κατὰ τὴν περιγραφόμενη σήμερα ἐμφάνιση Του στοὺς μαθητὰς μποροῦμε νὰ ὑπογραμμίσουμε τρία σημεῖα.

Τὸ ἕνα εἶναι ὅτι οἱ μαθητὲς ξαφνιάσθηκαν μὲ τὴν ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ ἀπροειδοποίητα. Τὸν εἶδαν ἀνάμεσά τους, χωρὶς κάποια ἄλλη διαδικασία καὶ γι' αὐτὸ τὸν ἐθεώρησαν ὅτι ἦταν φάντασμα, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο τοὺς ἔκανε νὰ τρομάξουν. Ὁ Χριστὸς τοὺς καθησύχασε δίνοντας τὴν εἰρήνη Του. Πρόκειται γιὰ μιὰ ἐμπειρία καταπληκτικὴ καὶ καινούργια γι' αὐτοὺς καὶ ἦταν φυσικὸ στὰ ἀνθρώπινα δεδομένα νὰ τρομάξουν.

Ὅταν λέμε ὅτι ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε ἐννοοῦμε ὅτι ὁ Χριστὸς ὡς Θεὸς ἀνέστησε τὴν ἀνθρώπινη φύση, τὸ σῶμα τὸ ὁποῖο προσέλαβε ἀπὸ τὴν Παναγία μητέρα Του. Ἑπομένως ἔχουμε ἀνάστασή του σώματος, γιατί οὔτε ὁ Θεὸς πέθανε ποτέ, οὔτε ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστοῦ πέθανε. Ὅμως τὸ Σῶμα τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ ἦταν διαφορετικὸ ἀπὸ τὸ σῶμα ποὺ εἶχε πρὶν ἀναστηθῇ. Ἦταν τὸ ἴδιο σῶμα, ἄλλὰ χωρὶς τὰ φυσικὰ λεγόμενα ἀδιάβλητα πάθη. Ὁ Χριστὸς τοὺς προέτρεψε νὰ τὸν ψηλαφίσουν, ποὺ σημαίνει ὅτι ἦταν τὸ ἴδιο σῶμα, ἀλλὰ χωρὶς τὰ στοιχεῖα τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου. Ἐπειδὴ καὶ πάλιν ἀμφέβαλαν οἱ μαθητές, γι' αὐτὸ ὁ Χριστὸς τοὺς ζήτησε τροφὴ γιὰ νὰ τοὺς δείξη ὅτι εἶχε πραγματικὸ σῶμα, ἀλλὰ χωρὶς νὰ ἔχη τὰ στοιχεῖα τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου. Βέβαια, τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶχε ἀνάγκη ἄπό την τροφή, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἔφαγε, κατὰ συγκατάβαση καὶ οἰκονομία, γιὰ νὰ τοὺς κάνη νὰ πιστεύσουν. Καὶ οἱ Πατέρες λένε ὅτι ἡ τροφὴ ποὺ ἔφαγε δὲν πῆγε στὸ πεπτικὸ σύστημα ποὺ δὲν εἶχε, ἀλλὰ κάηκε ἀπὸ τὴν θεότητά Του. Τὸ ἔκανε αὐτὸ ὁ Χριστὸς μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ πιστεύσουν οἱ μαθητὲς ὅτι δὲν ἦταν φάντασμα.

Αὐτὸ εἶναι δεῖγμα του πῶς θὰ εἶναι καὶ τὰ δικά μας σώματα μετὰ τὴν ἀνάσταση τους, ποὺ θὰ γίνη τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ ποὺ ἔγινε μὲ τὸν Χριστὸ κατὰ τὴν Ἀνάστασή Του, θὰ γίνη μὲ μᾶς, κατὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Θὰ ἐπανέλθουν μέσα στὰ σώματα οἱ ψυχές, ποὺ βγῆκαν μὲ τὸν θάνατο, θὰ ἀναστηθοῦν ὅλα τὰ σώματα καὶ θὰ εἶναι διαφορετικά. Ὅσων δὲ τὰ σώματα ἀπὸ τὴν ζωὴ αὐτὴν εἶχαν καὶ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πεύματος, τότε θὰ λάμπουν καὶ θὰ ἀκτινοβολοῦν.

Τὸ δεύτερο σημεῖο εἶναι ὅτι ὁ Χριστὸς τοὺς ἀνέπτυξε ἐκεῖνα ποὺ ἔλεγαν οἱ προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καθὼς ἐπίσης καὶ τοὺς ὑπενθύμισε ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα τοὺς ἔλεγε ὅσο ζοῦσε μαζί τους, πρὶν τὴν Σταύρωσή Του. Καὶ μάλιστα τότε ὁ Ἴδιος τοὺς φώτισε τὸν νοῦ τους γιὰ νὰ καταλάβουν τὶς Γραφές.

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ διαβάζουμε τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὰ πατερικὰ κείμενα. Κάποια ἴσως στιγμὴ ὁ Θεὸς θὰ εὐλογήση καὶ θὰ φωτίση τον νοῦ μας γιὰ νὰ εἰσέλθουμε στὸ βαθύτερο νόημα αὐτῶν ποὺ διαβάζουμε καὶ ἀκοῦμε. Ἡ λογικὴ μπορεῖ νὰ τὰ καταλαβαίνη ἐξωτερικά, ἀλλὰ ὁ φωτισμένος νοὺς ἔχει ἄλλη αἴσθηση καὶ δίνει ἄλλη ἑρμηνεία. Ἡ ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς δὲν εἶναι ὑπόθεση ἔξυπνων ἀνθρώπων, ἀλλὰ ἀνθρώπων ποὺ ἔχουν τὸ Πανάγιο Πνεῦμα μέσα τους.

Καὶ τὸ τρίτο σημεῖο εἶναι ὅτι Χριστὸς τοὺς ἔδωσε ἐντολὴ νὰ γίνουν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως, καθὼς ἐπίσης τοὺς διαβεβαίωσε ὅτι θὰ λάβουν τὸ Πανάγιο Πνεῦμα καὶ μὲ τὴν δύναμή του θὰ διαλαλήσουν σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Οἱ Ἅγιοι διὰ μέσου τῶν αἰώνων εἶναι μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ εἶδαν τον Ἀναστάντα Χριστόν, τὸν ἐγνώρισαν, συνδέθηκαν μαζὶ Του καὶ μὲ τὴν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔγιναν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεώς Του. Στὴν κατηγορία αὐτὴ ἀνήκει καὶ ἡ ἁγία Παρασκευὴ ποὺ ἑορτάσαμε χθές, ἀλλὰ καὶ ὁ ἅγιος Παντελεήμων ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα. Νὰ ἔχουμε τὶς πρεβεῖες τους γιὰ νὰ βιώσουμε καὶ προσωπικὰ αὐτὰ τὰ γεγονότα καὶ νὰ γίνουμε μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ